ΛΑΡΙΣΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009ΕΤΗΣΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΕΡΙΦ. ΤΜ. ΚΕΝΤΡ. & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Η χρονιά που έφυγε άφησε τα σημάδια της μελανά, τόσο στο θέμα της εκδήλωσης της Παγκόσμιας Οικονομικής κρίσης, με κοινωνικές συνέπειες στην απασχόληση και στο επίπεδο βιωσιμώτητας των ανθρώπων, όσο και στο θέμα της εκδήλωσης βίαιων ενεργειών τόσο από μεμονωμένες ομάδες πολιτών όσο και από τα εντεταλμένα όργανα της συντεταγμένης πολιτείας.
Καλούμαστε λοιπόν να ανταποκριθούμε όλοι στο κοινό αίτημα των καιρών και της Κοινωνίας για ολική αναστροφή της θεώρησης της Πολιτικής θέσης και της Πολιτικής πράξης. Με κοινωνική αναφορά και τον άνθρωπο και όχι απλά τους αριθμούς στο επίκεντρο.
Πρέπει να γίνουμε λιγότερο υποκριτές, ιδιαίτερα με τους νέους ανθρώπους. Πρέπει επιτέλους να ανεβάσουμε τον πήχη των προσδοκιών, γιατί όχι και των ονείρων μας, για μία ποιότητα διαβίωσης που ξεπερνά την «ρεαλιστική υλιστική πολιτική».
Στα πλαίσια αυτά, οφείλουμε να αναδείξουμε ιδιαίτερα την παρέμβαση στο Δημόσιο χώρο ως «παραδειγματική πράξη», και αυτή να είναι αποτέλεσμα πάντα μίας Διαγωνιστικής διαδικασίας ή μίας επίκλησης εναπόθεσης και ανάδειξης της έμπνευσης καταξιωμένων πλέον δημιουργών.
Οφείλουμε να απορρίψουμε το μέτριο, το πονηρά και σκοπίμως σκεπτόμενο. Οφείλουμε να διαλεγόμαστε και να συνδιαχειριζόμαστε ΟΛΟΙ, αιρετοί της ΤΑ και φορείς, αλλά, κύρια με τους πολίτες σε μία διαρκή διαδικασία και όχι μόνο άπαξ εκλογική, το μέλλον του τόπου μας, της πόλης μας. Λευκές επιταγές δεν έδωσε αλλά και δεν πήρε κανένας, ποτέ.
Η επιδίωξη της άσκοπης δημοσιότητας προσωπικής προβολής είναι πράγματι, το λιγότερο μη ωφέλιμη για την κοινή προσπάθεια. Η επιδίωξη όμως υποβάθμισης και απαξίωσης σημαντικών θεμάτων για την τοπική κοινωνία και το μέλλον της, και η αποφυγή απάντησης ως πολιτικής θέσης πλέον, αποτελεί μικρόψυχη και μικροπολιτική τακτική που μόνο το Δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετεί.
Φέτος, επιλέξαμε το θέμα της «Διαμόρφωσης ελεύθερων δημόσιων χώρων- Αρχιτεκτονική και εικαστική συνέργια» αλλά, και τον τόπο εδώ, δίπλα στην μοναδική κληρονομιά της Λάρισας, το Αρχαίο Θέατρο, και την παρουσία μας στο ιστορικό κέντρο της Λάρισας.
Και δεν ήταν τυχαίο αυτό.
Συμβαδίζει με την αγωνία μας να αποδοθούν στην πόλη μας επιτέλους, οι χώροι που προβλέπονται από το Πολεοδομικό εργαλείο που σχεδίασε το μέλλον της, σε μία πρωτοποριακή πρόβλεψη από το 1986.
Συμβαδίζει με την απαίτηση το Αρχαίο Θέατρο να απελευθερωθεί, να το σεβαστούμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εντάξουμε.
Συμβαδίζει με το αίτημά του να προστατευθεί, μαζί και οι άλλοι μνημειακοί και ιστορικοί πόλοι της περιοχής αυτής.
Συμβαδίζει με το αίτημα της διασφάλισης μίας συνολικής και όχι ευκαιριακά αποσπασματικής Ανάπλασης της περιβάλλουσας το Αρχαίο Θέατρο περιοχής.
Ανάπλασης με πρόβλεψη μέλλοντος στις χρήσεις, στην κυκλοφορία, στην διαμόρφωση κοινόχρηστων αλλά και ιδιωτικών χώρων, στα λειτουργικά και μορφολογικά στοιχεία που θα καταστήσουν την περιοχή αυτή πρώτο πόλο επίσκεψης. Αναβαθμίζοντας έτσι, και την αξία της εμπορικής επισκεψιμότητας, που τόσο ανάγκη έχει ο εμπορικός κόσμος της Λάρισας.
Με σεβασμό στα Συνταγματικά δικαιώματα περί της ιδιοκτησίας, αλλά, και σεβασμό στην Λάρισα, τους πολίτες και την ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά της, το Αρχαίο Θέατρο, ζητούμε, επιτέλους να αναληφθεί πρωτοβουλία από το Δήμο να αποδοθεί στην πόλη το οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ Παπαναστασίου και Απόλλωνος, όπως προβλέπεται από το σχέδιο πόλης και το ΓΠΣ.
Υπάρχει τεράστιο θέμα με τα δεσμευμένα οικόπεδα για κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις στην πόλη μας. Η απραξία πολλών χρόνων αφενός αδικεί τους συμπολίτες μας, που δεν μπορούν ή να αποζημιωθούν ή να αξιοποιήσουν την περιουσία τους για τις ανάγκες τους. Αδικεί όμως κατάφορα την πόλη, τους πολίτες στο σύνολό τους και το Δημόσιο συμφέρον. Διότι, είναι αδιανόητο να αναζητούμε χώρο για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών συνοικιών, με την λύση αγοράς από ιδιώτη, όταν, η χρόνια ολιγωρία και αδιαφορία, έως και σύμπραξη με θετική στάση πολλές φορές από τον Δήμο, οδηγεί στην δικαστική διεκδίκηση και τελικά επίτευξη αποχαρακτηρισμού των δεσμευμένων χώρων.
Στους Δημόσιους χώρους διαμορφώνουμε το «ευ ζειν». Μέσα από την Αρχιτεκτονική και την Εικαστική συνέργια πιστεύω ότι αναδεικνύεται διαχρονικά οι αξίες του ανθρώπου.
Η γλυπτική αλλά και η Αρχιτεκτονική, συλλαμβάνονται και υλοποιού-νται στις τρεις διαστάσεις. Δηλαδή, και οι δύο αυτές μορφές τέχνης καταλαμβά-νουν το «χώρο», η πρώτη, κυρίως ως έκφραση η δε δεύτερη, κυρίως ως λειτουρ-γικότητα. Μπορεί να φαντάζει αναχρονιστική ή ουτοπική η επαναφορά του κλίματος των κλασικών χρόνων, ή της αναγέννησης, όπου κτίσμα και τέχνη ενοποιούνταν, όμως, η τέχνη και δη η δημόσια τέχνη ακόμη δύναται να συγκροτήσει και να αναδείξει την αρχιτεκτονική, να προσδώσει τη πολυπόθητη συνοχή.
Ενίοτε παρατηρείται και η «διασυνοριακή» επαφή των Τεχνών, με την αρχιτεκτονική να φέρεται ως γλυπτική και αντιστρόφως. Έργα γλυπτών δύνανται να θεωρηθούν ως «αρχιτεκτονικά» ή ως αρχιτεκτονικές μακέτες τρόπον τινά ενώ ορισμένα έργα αρχιτεκτόνων είναι περισσότερο «γλυπτικά» από άλλα, μπορούν να χαρακτηριστούν ως κατοικήσιμα γλυπτά, συνδιαλέγονται δε αριστουργηματικά με το περιβάλλον, το φως και την τρίτη διάσταση.
Στη σύγχρονη εποχή παρατηρούμε ότι οι τέχνες εκφράζονται με παρόμοιους τρόπους. Στον τομέα της αρχιτεκτονικής όλο και περισ-σότερο οι κατασκευές αποδίδουν ένα ενδιαφέρον για τη φόρμα. Αντίστοιχα, η γλυπτική ενδιαφέρεται να δημιουργήσει χώρους και περιβάλλοντα, τα οποία θα προκαλέσουν τις αισθήσεις μέσα από την εμπλοκή του θεατή. Η χρήση παρόμοιου λεξιλογίου και οι κοινοί στόχοι για τη δημιουργία έργων, αρχιτεκτονικών ή γλυπτικών, έχει ως αποτέλεσμα οι τέχνες να πλησιάζουν η μία την άλλη.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, έχουμε σήμερα την τιμή να είναι μαζί μας, ο Φιλόλαος. Ο Φιλόλαος Τλούπας. Ένας παγκοσμίως γνωστός και καταξιωμένος Καλλιτέχνης- Γλύπτης. Ένας Έλληνας- Λαρισαίος Πρεσβευτής του Πολιτισμού, που σαν τον συνώνυμό του Αρχαίο Πυθαγόρειο Φιλόσοφο «αυτοεξορίσθηκε» στην χώρα και στην πόλη που όχι απλά η Δημοκρατία αλλά και η Ελευθερία αναδεικνύει το μεγαλείο της έμπνευσης και της δημιουργίας. Η Γαλλία και το Παρίσι, εγώ το χαρακτηρίζω «μαγικό», απελευθερώνει το νου και την ψυχή του ανθρώπου, δεν περιορίζει αλλά αγκαλιάζει και δίνει χώρο από τον διάσημο δημιουργό μέχρι τον φιλότιμο καλλιτέχνη του βουνού των Μαρτύρων. Και αναγνώρισε και τίμησε τον δικό μας Φιλόλαο. Με έργα του σε πολλές περιοχές της, αλλά, ειδικά στην Ντεφάνς.
Ο Φιλόσοφος Φιλόλαος είπε: «ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ». Και ο δικός μας Φιλόλαος, ένας Καλλιτέχνης που συνομιλεί με τη Φύση στα έργα του, χρησιμοποιώντας με μοναδική αρμονία τα «δύσκολα» υλικά, το μέταλλο και το μπετόν.
Είμαστε ευτυχείς ως Λαρισαίοι που το μνημείο Εθνικής Αντίστασης, το γνωστό φτερό, κοσμεί την Λάρισα. Δεν είμαστε ευτυχείς για την εγκατάλειψή του και την βεβήλωσή του.
Η συνέργια του Φιλόλαου με πλήθος Αρχιτεκτόνων έδωσε θαυμαστά, μοναδικά επιτεύγματα και έργα.
Για το λόγο αυτό, η ΔΕ του τμήματός μας με ομόφωνη απόφαση τιμά σήμερα τον Φιλόλαο για την όλη προσφορά του στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό γίγνεσθαι και την ειδική συνέργιά του στην διαμόρφωση μίας μοναδικής παρεμβατικότητας στους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Διαμορφώνοντας έτσι, όχι απλά την οπτική αλλά την ψυχική ανθρώπινη λειτουργία της κοινωνίας μας, σε μία υπέρβαση των μικρών και των μέτριων, είτε ανθρώπων είτε επιδιώξεων.
Ας το αξιοποιήσουμε αυτό και εμείς οι ειδικοί της πόλης αυτής, μηχανικοί και εικαστικοί, αλλά, κυρίως, ας το απαιτήσουμε όλοι οι πολίτες από τους εντεταλμένους μας αιρετους.
