Η αντιμετώπιση της «αυθαίρετης δόμησης» στην Ελλάδα είναι ένα διαχρονικό φαι-νόμενο που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα (Περιβαλλοντικά, Οικονομικά, Κοινωνικά) από εκείνα που στην πράξη καλείται να αντιμετωπίσει (ζητήματα κοινωνικής και οικονο-μικής καθημερινότητας και διαβίωσης).
ΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Η συντεταγμένη Πολιτεία διαχρονικά έχει σταθεί απέναντι στο ζήτημα αυτό με τρεις χαρακτηριστικές στάσεις :
1. Με νομοθετήματα που κατ΄ επανάληψη «νομιμοποιούσαν» γενιά με γενιά τα αυθαί-ρετα
2. Με σοβαρές θεσμικές νομοθετικές παρεμβάσεις που όμως, αφενός στερούνταν της ολοκλήρωσής τους (εκκρεμούν διαρκώς τα ΠΔ που οι νόμοι επικαλούνται για την πλήρη και λεπτομερή εφαρμογή τους) αφετέρου, η έλλειψη της επαρκούς Τεχνικής στελέχωσης της Δημόσιας Διοίκησης (που η επίκλησή της δίνει διαρκώς το «άλλοθι» να μετατίθενται οι ευθύνες από την Πολιτεία στους πολίτες (είτε είναι οι ιδιώτες είτε είναι οι μηχα-νικοί ελεύθεροι επαγγελματίες).
3. Με έλλειψη για χρόνια ενός Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού με όλα τα υποκείμε-να Πολεοδομικά εργαλεία καθώς και ενός εν πλήρη λειτουργία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, που θα έδινε τη δυνατότητα στην εκάστοτε Πολιτεία να χαράσσει μία «Πολι-τική Γης» που θα ικανοποιούσε διαχρονικά και ελεγχόμενα όλες τις οικιστικές κοινωνι-κές ανάγκες, και μάλιστα, με μία Οικονομία κλίμακας που αφενός, θα έδινε τη δυνατό-τητα στις κοινωνικές ομάδες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων να ικανοποιήσουν με ικα-νή οικονομική δυνατότητα αλλά και αξιοπρέπεια ακολουθίας της νομιμότητας, αφετέρου, θα περιόριζε σε σημαντικό βαθμό την «αισχρή κερδοσκοπία και εκμετάλλευση» στο «χρημα-τιστήριο γης».
Με τα τρία αυτά χαρακτηριστικά μίας διαρκούς πολιτικής θέσης και πράξης, η Πολιτεία διαχρονικά κερδοσκοπεί χωρίς «αιδώ» τόσο οικονομικά όσο και ψηφοθηρικά.
Κατά συνέπεια, πριν εξετάσουμε την όποια «ιδιαιτερότητα» ειδικών ή επιμέρους θεμάτων αυθαίρετης δόμησης μέσα στο λεγόμενο «κέλυφος» ενός δομήματος θα πρέπει, με την επίκληση τήρησης της Συνταγματικής νομιμότητας βάσει του άρθρου 24 (προστασία του Περιβάλλοντος) να συμφωνήσουμε (και η Πολιτεία να εφαρμόσει απαρέγκλιτα) δύο ζητήματα:
1. τον ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΔΟΜΗΜΑΤΩΝ, τόσο κατά την φάση της κατασκευής (2 έλεγχοι, με το πέρας των χτισιμάτων και με την παράδοση-ηλεκτροδότηση από μικτά κλιμάκια ΔΥ μηχανικών και ορκωτών ελεγκτών μηχανικών από το Τ.Ε.Ε.) όσο και στη φάση της λειτουργίας του (ανά τακτά χρονικά διαστήματα και πάντα σε κάθε επερχόμενη Πολεοδομική ή Ιδιοκτησιακή μεταβολή, με αντίστοιχες επιτροπές ελέγχου).
Η εξέταση δε του ζητήματος «υποχρεωτικής ασφάλισης των δομημάτων» μπορεί να διευκολύ-νει την συγκρότηση της ελεγκτικής διαδικασίας.
2. Την θεσμοθέτηση του «Μητρώου Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων (ΜΗ.Κ.Ι.Ε.) με την σαφή οριοθέτηση των ρόλων και τον επιμερισμό των ευθυνών όλων των εμπλεκομένων και τη θέσπιση του λεγόμενου «Πράσινου Κουτιού», της ταυτότη-τας του δομήματος που από την μελέτη μέχρι την μελλοντική του κατεδάφιση θα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξης, λειτουργίας και συντήρησής του για κάθε Πολεοδομι-κή και Ιδιοκτησιακή μεταβολή του.
ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ
Για την εξέταση αντιμετώπισης «ειδικών θεμάτων αυθαίρετης δόμησης» θα πρέ-πει να συμφωνηθούν τα εξής:
1. Αρχιτεκτονικά εργαλεία χρήσιμα για την απόδοση βέλτιστης αισθητικής και λει-τουργικής λύσης στα δομήματα, ειδικά με χρήση κατοικία, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να καταργηθούν ή να «φαλκιδευτούν», λόγω της αδυναμίας του Κράτους να ελέγξει αποτε-λεσματικά την «αλλαγή χρήσης» αυτών των Αρχιτεκτονικών τόπων (ημιυπαίθριοι χώροι).
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί το Αρχιτεκτονικό εργαλείο του ΗΜΧ. που στη χώ-ρα μας με τις γνωστές κλιματολογικές συνθήκες δίνει σημαντική λειτουργική δυνατότητα προσωρινής διαβίωσης αλλά,καιαισθητικής βελτίωσης του Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού.
Είναι δε μέσα από την Λαϊκή Ελληνική Αρχιτεκτονική γνωστός ο νεοελληνικός ΗΜΧ. ως «χαγιάτι» στο ισόγειο και «ανώι» στον όροφο, αυτός που εξυπηρετούσε ακριβώς τις ίδιες αισθητικές και λειτουργικές ανάγκες.
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί ο κλειστός χώρος στάθμευσης χωρίς να προσμε-τράται στον Συντελεστή Δόμησης (ΣΔ). Και τούτο, διότι ο περιορισμός εξαγοράς αφενός των ελάχιστων απαιτούμενων από το νόμο θέσεων στάθμευσης και η άμεση ανάγκη αντιμε-τώπισης του σύγχρονου διογκούμενου προβλήματος της στάθμευσης, ειδικά στα αστικά κέ-ντρα, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές ανάγκες στέγασης, δεν θα οδηγεί τον πολίτη στην απομείωση των ωφέλιμων τετραγωνικών μέτρων για χρήση στάθμευσης.
2. Δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε «ρύθμιση» για τους αυθαίρετους «ειδικούς χώρους» κατά τρόπο τέτοιο που, να διαχωρίζονται οι πολίτες σε «έξυπνους» όσοι αυθαι-ρέτησαν και «λιγότερο έξυπνους» όσοι νόμιμα χρησιμοποίησαν τα παραπάνω αρχιτεκτονικά εργαλεία. Η όποια ρύθμιση θα πρέπει να τηρεί την Συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 (Ισότητα των Ελλήνων).
3. Δεν μπορεί η όποια ρύθμιση να αποτελεί άλλο ένα «οικονομικό γιουρούσι» του Κράτους που επιδιώκει «έσοδα» απέναντι στους πολίτες, ειδικά αυτήν την κρίσιμη οικο-νομικά για όλους περίοδο. Θα πρέπει δε η οικονομική προσέγγιση να είναι με κανόνα δι-καίου και όχι ισοπεδωτική. Και επειδή, από αυτούς τους «ειδικούς χώρους» το Κράτος ήδη έχει εισπράξει έσοδα παρακάμπτοντας την Πολεοδομική αυθαιρεσία (μέσω της Οικονο-μικής Εφορίας και μέσω του ΙΚΑ), η τυχόν οικονομική εισφορά που θα ζητηθεί από το Κράτος θα πρέπει να είναι από μηδενική έως ελάχιστη και με βάση έναν Αντικειμενικό προσδιορισμό.
Αποδεχόμενη τα παραπάνω, και προχωρώντας άμεσα στην θεσμοθέτηση και εφαρμο-γή τους, η Πολιτεία μπορεί να προχωρήσει στην εξής διαδικασία αντιμετώπισης των «ει-δικών χώρων αυθαίρετης δόμησης εντός του κελύφους του δομήματος και μη υπερβαίνουσας την μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη και το ύψος, όπως αυτά ορίζονται από τον ΓΟΚ (δηλ. για ΗΜΧ, Κλειστούς Χώρους Στάθμευσης, Μεσοπατώματα, Χώροι κάτω των στεγών με την προϋπόθεση το τελικό ύψος της στέγης να μην υπερβαίνει το οριζόμενο ως μέγιστο επιτρεπόμενο)» ΣΕ 2 ΣΤΑΔΙΑ:
1ο στάδιο:
Ακολουθείται η διαδικασία «προσωρινής εξαίρεσης από την κατεδάφιση» με απαραίτητα στοιχεία του φακέλου – πέραν όσων προβλέπονται- τα εξής:
• Στατική μελέτη επάρκειας μετά των απαιτούμενων ελέγχων κατόπιν αυτοψίας
• Έγκριση από την ΕΠΑΕ
• Προσδιορισμός και κατάθεση παραβόλου ελάχιστης αμοιβής μηχανικού, σύμφωνα με τα νέα οριζόμενα όρια από το Τ.Ε.Ε.
• Προσδιορισμός παραβόλου (ποσοστό επί της Αντικειμενικής Αξίας) προς τον οικείο ΟΤΑ ανέγερσης (εφάπαξ) και διατήρησης (ετησίως) σε ειδικό ταμείο ανταποδοτικό αποκλειστικά για «έργα Περιβάλλοντος» της περιοχής που ανήκει το ακίνητο.
2ο στάδιο :
«Νομιμοποίηση» των χώρων αυτών, και για τους ΗΜΧ μόνο στο «επιτρεπόμενο από το νόμο ποσοστό (20% επί της δόμησης για ΗΜΧ.) μέσα από τα νόμιμα Πολεοδομικά Εργα-λεία που παρέχει ο Οικιστικός Νόμος 2508/97 (πρ. Ν.1337/83) τα οποία ΑΜΕΣΑ η Πολιτεία πρέπει να ολοκληρώσει την εφαρμογή τους με την θέσπιση των απαιτούμενων ΠΔ. για παράδειγμα, την «μεταφορά ΣΔ», τον «Κοινωνικό Συντελεστή» με τις Ζώνες Κοινωνικού Συντελεστή (ΖΚΣ) (άρθρο 8 παρ. 6 Ν1337/83, άρθρο 18 παρ. 4 Ν2508/97), και τις «Ειδικές Ενισχύσεις» με τις «Ζώνες Ειδικών Ενισχύσεων (ΖΕΕ) (άρθρα 2(παρ. 2) & 11 Ν1337/83 και άρθρο 22Ν2508/97.
Τα παραπάνω, μπορούν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες να τα αξιοποιήσουν και εκεί-νοι που σήμερα δεν αυθαιρέτησαν.
Η «νομιμοποίηση» μέσω της «έκδοσης οικοδομικής άδειας» όπως ο νόμος προβλέπει θα έχει τις προϋποθέσεις σύνταξης πλήρους φακέλου μελετών και προσδιορισμού αμοιβών μελετών (για επιβλέψεις μπορεί να είναι η αμοιβή αποτύπωσης) όπως το Τ.Ε.Ε. πλέον ορίζει, καθώς και των φορολογικών και κρατήσεων υπέρ τρίτων που προβλέπονται.
Όλες οι παραπάνω μεταβολές ΣΔ στο οικόπεδο συνοδεύουν ΜΟΝΟ το υφιστάμενο δόμημα, και μετά την κατεδάφισή του ο ΣΔ του οικοπέδου παραμένει αυτός που ορίζεται από την Πολεοδομική Μελέτη.
Επισημαίνεται ότι, τα προαναφερθέντα Πολεοδομικά εργαλεία είναι απαραίτητα να λειτουργήσουν και για έναν ακόμη πιο σημαντικό σκοπό: την εφαρμογή των Πολεοδομικών Σχεδίων ειδικά στα ζητήματα των δεσμευμένων για κοινόχρηστους και κοινωφελείς σκοπούς οικοπέδων, που για λόγους οικονομικής αδυναμίας ή και αδιαφορίας των ΟΤΑ μέσω δικαστικής οδού αποχαρακτηρίζονται.
Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009
Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009
Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009
Τον διοικητή κ. Παπαγεωργίου και την διοίκηση του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας επισκέφτηκε ο Κ. Διαμάντος, όπου ενημερώθηκε από την διοίκηση αλλά και από τους εργαζόμενους για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ενώ συνεχάρηκε τη Διοίκηση του Νοσοκομείου αλλά και το προσωπικό, όλων των βαθμίδων και ειδικοτήτων, για τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλει στα πλαίσια της καλύτερης δυνατής παροχής υπηρεσιών υγείας στην Κεντρική Ελλάδα και όχι μόνον.
Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009
Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ "16 ΣΤΕΛΕΧΩΝ" ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Είναι γεγονός ότι έως το 2004 βιώσαμε για μακρό χρονικό διάστημα μία Διοίκηση βυθισμένη στο τέλμα μίας αλαζονικής συμπεριφοράς της τότε εξουσίας, που ο πολίτης ένιωθε στο «πετσί» του σκληρό το χέρι της, ένα κράτος που βρισκόταν σε σφιχτό εναγκαλισμό με το κόμμα που τότε κυβερνούσε και μετέτρεψε την Διοίκηση σε κομματικό τσιφλίκι.
Οι πολίτες, σ’ εκείνη την Κυβέρνηση και σ’ εκείνο το κόμμα που καταπάτησε βασικές Δημο-κρατικές αρχές και κακοδιοίκησε τη χώρα για πολλά χρόνια, γύρισαν την πλάτη καταδικά-ζοντας πρόσωπα, πολιτικές και πρακτικές που θύμιζαν υποανάπτυκτη χώρα του τρίτου κόσμου.
Το όραμα που προέβαλλε η Νέα Δημοκρατία τον Μάρτιο του 2004 οι πολίτες το ενστερνίσθη-καν και το στήριξαν με ενθουσιασμό. Έδειξαν για αρκετά χρόνια τώρα εμπιστοσύνη στις επι-λογές της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και γι’ αυτό, παρά τα τραγικά γεγονότα του Αυγούστου του 2007, ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους περιμένοντας την νέα τετραετία η Κυβέρνηση να εφαρμόσει μία πιο δυναμική πολιτική, να θεμελιώσει ένα κράτος δικαιοσύνης όπου ο πολίτης θα ήταν προτεραιότητα για το κράτος και θα βοηθιούνταν αποτελεσματικότερα οι ασθενέ-στερες τάξεις.
Όμως η πραγματικότητα σήμερα δεν ανταποκρίνεται ούτε στα οράματα της ηγεσίας της Ν.Δ. ούτε στις προσδοκίες των πολιτών που τη στήριξαν.
Η μη σωστή διαχείριση σαν κακοδαιμονία συνεχίζει και σήμερα να υφέρπει στην πολιτική σκηνή, κάνοντας τους πολίτες να χάσουν την υπομονή τους, αλλά, και την ανοχή τους απέ-ναντι σε πρόσωπα και πρακτικές που θυμίζουν το χθες και όχι το αύριο.
Μπροστά στην πραγματικότητα αυτή, έχοντας στο μυαλό μας το καλό του τόπου μας και ασκώντας κριτική στο κόμμα που ήμασταν, ήμαστε και παραμένουμε ενεργά μέλη, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας και τις θέσεις μας απέναντι σε ζητήματα της πολιτικής που ως υπεύθυνους και ευαισθητοποιημένους πολίτες μας πληγώνουν.
Στη συνείδησή μας βαραίνει το γεγονός ότι διακηρύξαμε αρχές που δεν έγιναν πραγματικό-τητα. Απέναντι στο «εκσυγχρονιστικό όραμα» του κ. Σημίτη που απέτυχε η Ν.Δ. αντέταξε την «επανίδρυση του Κράτους». Κάθε πολίτης σήμερα γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει. Στήριξε τις ελπίδες του και τις προσδοκίες του στη Ν.Δ. περιμένοντας με σταθερά βήματα να φέρει αυτό που ο τόπος χρειάζεται. Η υπόσχεση όμως αυτή έμεινε απλή διακήρυξη που κάποιοι προσπαθούν να ξεχάσουν και κάποιοι άλλοι την ειρωνεύονται.
Με ιδιαίτερη μάλιστα θρασύτητα «υπεύθυνοι» πολιτικοί παράγοντες παραβίασαν κάθε έννοια δικαίου, κάθε πολιτική δεοντολογία, κάθε αξία ηθικής υποθηκεύοντας κάθε θετική πρωτοβουλία που η Κυβέρνηση ανέλαβε στα χρόνια της διακυβέρνησής της και επισκιάζο-ντας κάθε επιτυχία που συνετελέσθη στο διάστημα αυτό.
Τα μέλη του κόμματος συνειδητά περιθωριοποιήθηκαν, ώστε να μην ακούγεται η φωνή των σκεπτόμενων πολιτών που δεν επιθυμούν, ούτε ανέχονται μία τέτοια εικόνα.
Η αδράνεια του κόμματος ,που μέσα σε συνθήκες Δημοκρατίας πρέπει να είναι «καλός αγω-γός» των μηνυμάτων της Κοινωνίας προς την Κυβέρνηση, έβλαψε όλο αυτό το διάστημα την πολιτική ηγεσία της Ν.Δ. Έπρεπε να είχε πάρει το μήνυμα πολύ νωρίτερα από τις Ευρωεκλο-γές. Αλλά, και η αδράνεια μετά τις εκλογές φαίνεται στα μάτια μας ανεξήγητη. Όσοι λειτουρ-γώντας καθησυχαστικά την ερμήνευσαν ως «Καλοκαιρινή αντίδραση» των πολιτών, ή πλα-νώνται ή ψεύδονται.
Μπροστά λοιπόν, σε μία πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αναδύθηκαν από το Παγκόσμιο ντόμινο της κρίσης, στεκόμαστε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αυστηρή κριτική διάθεση και ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ από όλους.
Από τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Από τον Γραμματέα της ΚΕ του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Από όλα τα στελέχη της τοπικής Κοινωνίας, που θα συστρατευθούν σε μία «Ολική Επαναφορά στις συντεταγμένες των απαιτήσεων που αποδόθηκαν το 2004» από ολόκληρη την Κοινωνία και τους πολίτες, που ασχέτως αν δεν ψήφισαν τον Κώστα Καρα-μανλή πίστεψαν σε μία «πραγματική αλλαγή» και σε «άμεσες χωρίς υπαναχωρήσεις μεταρρυθμίσεις», δίνοντάς του την υπεροχή ως τον πλέον ικανό Κυβερνήτη για τη χώρα.
Τα περιθώρια πλέον είναι πολύ στενά, και την στενότητα δεν την καθορίζουν οι πολίτες που ούτως ή άλλως, ιδεολογικά, εντάσσονται σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς.
Την προσδιορίζουμε και εμείς, στελέχη της μεγάλης Παράταξης με δεδομένη την ένταξη μας διαχρονικά και με δεδομένη και κρινόμενη προσφορά στο κόμμα και στα κοινά γενικότερα. Διότι, εμείς, πρώτοι από όλους, δεν δίνουμε την ανοχή διατήρησης της εξουσίας για την εξουσία και για τις «καρέκλες» κάποιων προσώπων που προσέβαλλαν τον κό-σμο της παράταξης αλλά, και όλους τους πολίτες.
Θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη για:
1. Επανασύνδεση της Κυβέρνησης με το κοινό αίσθημα των πολιτών
2. Εκκαθάριση του πολιτικού σκηνικού από πρόσωπα και συμπεριφορές που προσβάλλουν και απωθούν τους πολίτες
3. Πλήρη ενεργοποίηση της Κυβέρνησης και αφύπνησής της για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με ιδιαίτερη φροντίδα για τα χαμηλού εισοδήματος λαϊκά στρώματα.
4. Ενεργοποίηση και ουσιαστική λειτουργία του κόμματος της Ν.Δ.
Με στόχο να παραινέσουμε να ασχοληθούν επιτέλους με τα «κοινά» συμπολίτες καταξιω-μένοι Κοινωνικά και Επαγγελματικά, απορρίπτοντας τους «επαγγελματίες πολιτικούς» που ο «αριβισμός» και ο «προσωπικός εθισμός» τους οδηγεί απλά σε ενέργειες όχι προσφοράς αλλά, «προσωπικής πολιτικής επιβίωσης και επίπλευσης» είτε στην σημερινή τους θέση είτε σε επό-μενη που αναζητούν επιμόνως, λες και η χώρα «επτώχευσε από το είδος αυτό»,
με στόχο, μέσα από την Πολιτική Υπέρβαση και την Κοινωνική Απόδοση και Αναφορά να μην επιλέγεται κάθε φορά «το μέτριο και το διαβλητό» αλλά, «το καλύτερο και το διαυγές», τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πολιτικές,
πρώτοι από όλους εμείς, θέτοντας ως προτεραιότητα την Ελλάδα και όλους τους πολίτες που στους χώρους μας και στην τοπική Κοινωνία εκπροσωπούμε,
δεν πρόκειται να ήμαστε «συνένοχοι σε επανάληψη μίας 20ετίας με περισσότερα αρνητικά από τα θετικά», από τον δικό μας χώρο αυτή τη φορά. Συνένοχοι σε αλα-ζονικές συμπεριφορές και πρακτικές των «δικών μας ανθρώπων» που η αναφορά τους είναι στο παρελθόν.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ, και ανοιχτές για συμμετοχή όλων, όσων εκφράζουν τις ίδιες αγωνίες.
Οι υπογράφοντες ( με αλφαβητική σειρά)
1. Αδάμ Δημήτριος, Επιχειρηματίας- υποψήφιος Πρόεδρος & μέλος ΔΣ Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου ν. Λάρισας
2. Βαρβαρούσης Ιωάννης, Γεωπόνος- Αντιπρόεδρος ΝΟΔΕ Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Αγροτικού ΝΟΔΕ Λάρισας
3. Βαρνάς Ιωάννης, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Αντιπροσωπείας Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/ τμ. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
4. Γιαννακόπουλος Κων/νος, Γιατρός- ΓΓ ΔΕ Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου & Πρόεδρος Ιατρικού Συλλλόγου Λάρισας- Συντονιστής Κύκλου Πολιτικής δράσης Κοινωνικών υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
5. Γκάτσιος Γεώργιος, Έμπορος- πλειοψηφών Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Τυρνάβου – ex officio μέλος ΝΟΔΕ Λάρισας
6. Διαμάντος Κων/νος, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/ τμ. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
7. Καραγιάννης Χρήστος, Φαρμακοποιός- πρ. Δήμαρχος Ελασσόνας
8. Κατσιώτης Ευάγγελος, Φιλόλογος- Πρόεδρος ΕΛΜΕ ν. Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων του Κύκλου Μορφωτικών υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
9. Κοκκινούλης Αθανάσιος, Αγρότης- Πρόεδρος Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Λάρισας
10. Μέρας Μιχάλης, Γιατρός- Γεν. Γραμματέας Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας του Κύκλου Πολιτικής Δράσης Κοινωνικών Υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
11. Μπουγάτσας Φώτιος, Ηλεκτρολόγος- μέλος ΚΕ Νέας Δημοκρατίας- μέλος Προεδρείου ΓΕΣΕΒΕ- μέλος ΔΣ Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου ν. Λάρισας - ex officio μέλος ΝΟΔΕ Λάρισας
12. Νταβέλης Αχιλλέας, Οδοντίατρος- Πρόεδρος Οδοντιατρικού Συλλόγου Λάρισας
13. Παπαευθυμίου Δημήτριος, Δικηγόρος- Υπεύθυνος Τομέα Δικαιοσύνης του Κύκλου Πολιτικής Δράσης Δημόσιας Διοίκησης της ΝΟΔΕ Λάρισας
14. Ράγγος Ιωάννης, Γεωπόνος- μέλος ΔΕ ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδος – Υπεύθυνος Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων του κύκλου Πολιτικής Δράσης, Παραγωγής και Εμπορίου της ΝΟΔΕ Λάρισας
15. Στραφιώτης Δημήτριος, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών (ΔΚΜ) Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
16. Τσούτσας Αστέριος, Ηλεκτρολόγος- μέλος ΚΕ Νέας Δημοκρατίας- Αντιπρόεδρος Συνταξιούχων ΟΑΕΕ (πρ. ΤΕΒΕ) ν. Λάρισας
Είναι γεγονός ότι έως το 2004 βιώσαμε για μακρό χρονικό διάστημα μία Διοίκηση βυθισμένη στο τέλμα μίας αλαζονικής συμπεριφοράς της τότε εξουσίας, που ο πολίτης ένιωθε στο «πετσί» του σκληρό το χέρι της, ένα κράτος που βρισκόταν σε σφιχτό εναγκαλισμό με το κόμμα που τότε κυβερνούσε και μετέτρεψε την Διοίκηση σε κομματικό τσιφλίκι.
Οι πολίτες, σ’ εκείνη την Κυβέρνηση και σ’ εκείνο το κόμμα που καταπάτησε βασικές Δημο-κρατικές αρχές και κακοδιοίκησε τη χώρα για πολλά χρόνια, γύρισαν την πλάτη καταδικά-ζοντας πρόσωπα, πολιτικές και πρακτικές που θύμιζαν υποανάπτυκτη χώρα του τρίτου κόσμου.
Το όραμα που προέβαλλε η Νέα Δημοκρατία τον Μάρτιο του 2004 οι πολίτες το ενστερνίσθη-καν και το στήριξαν με ενθουσιασμό. Έδειξαν για αρκετά χρόνια τώρα εμπιστοσύνη στις επι-λογές της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και γι’ αυτό, παρά τα τραγικά γεγονότα του Αυγούστου του 2007, ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους περιμένοντας την νέα τετραετία η Κυβέρνηση να εφαρμόσει μία πιο δυναμική πολιτική, να θεμελιώσει ένα κράτος δικαιοσύνης όπου ο πολίτης θα ήταν προτεραιότητα για το κράτος και θα βοηθιούνταν αποτελεσματικότερα οι ασθενέ-στερες τάξεις.
Όμως η πραγματικότητα σήμερα δεν ανταποκρίνεται ούτε στα οράματα της ηγεσίας της Ν.Δ. ούτε στις προσδοκίες των πολιτών που τη στήριξαν.
Η μη σωστή διαχείριση σαν κακοδαιμονία συνεχίζει και σήμερα να υφέρπει στην πολιτική σκηνή, κάνοντας τους πολίτες να χάσουν την υπομονή τους, αλλά, και την ανοχή τους απέ-ναντι σε πρόσωπα και πρακτικές που θυμίζουν το χθες και όχι το αύριο.
Μπροστά στην πραγματικότητα αυτή, έχοντας στο μυαλό μας το καλό του τόπου μας και ασκώντας κριτική στο κόμμα που ήμασταν, ήμαστε και παραμένουμε ενεργά μέλη, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας και τις θέσεις μας απέναντι σε ζητήματα της πολιτικής που ως υπεύθυνους και ευαισθητοποιημένους πολίτες μας πληγώνουν.
Στη συνείδησή μας βαραίνει το γεγονός ότι διακηρύξαμε αρχές που δεν έγιναν πραγματικό-τητα. Απέναντι στο «εκσυγχρονιστικό όραμα» του κ. Σημίτη που απέτυχε η Ν.Δ. αντέταξε την «επανίδρυση του Κράτους». Κάθε πολίτης σήμερα γνωρίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει. Στήριξε τις ελπίδες του και τις προσδοκίες του στη Ν.Δ. περιμένοντας με σταθερά βήματα να φέρει αυτό που ο τόπος χρειάζεται. Η υπόσχεση όμως αυτή έμεινε απλή διακήρυξη που κάποιοι προσπαθούν να ξεχάσουν και κάποιοι άλλοι την ειρωνεύονται.
Με ιδιαίτερη μάλιστα θρασύτητα «υπεύθυνοι» πολιτικοί παράγοντες παραβίασαν κάθε έννοια δικαίου, κάθε πολιτική δεοντολογία, κάθε αξία ηθικής υποθηκεύοντας κάθε θετική πρωτοβουλία που η Κυβέρνηση ανέλαβε στα χρόνια της διακυβέρνησής της και επισκιάζο-ντας κάθε επιτυχία που συνετελέσθη στο διάστημα αυτό.
Τα μέλη του κόμματος συνειδητά περιθωριοποιήθηκαν, ώστε να μην ακούγεται η φωνή των σκεπτόμενων πολιτών που δεν επιθυμούν, ούτε ανέχονται μία τέτοια εικόνα.
Η αδράνεια του κόμματος ,που μέσα σε συνθήκες Δημοκρατίας πρέπει να είναι «καλός αγω-γός» των μηνυμάτων της Κοινωνίας προς την Κυβέρνηση, έβλαψε όλο αυτό το διάστημα την πολιτική ηγεσία της Ν.Δ. Έπρεπε να είχε πάρει το μήνυμα πολύ νωρίτερα από τις Ευρωεκλο-γές. Αλλά, και η αδράνεια μετά τις εκλογές φαίνεται στα μάτια μας ανεξήγητη. Όσοι λειτουρ-γώντας καθησυχαστικά την ερμήνευσαν ως «Καλοκαιρινή αντίδραση» των πολιτών, ή πλα-νώνται ή ψεύδονται.
Μπροστά λοιπόν, σε μία πραγματικότητα που αναγνωρίζουμε τις δυσκολίες που αναδύθηκαν από το Παγκόσμιο ντόμινο της κρίσης, στεκόμαστε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αυστηρή κριτική διάθεση και ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ από όλους.
Από τον Πρωθυπουργό της χώρας.
Από τον Γραμματέα της ΚΕ του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.
Από όλα τα στελέχη της τοπικής Κοινωνίας, που θα συστρατευθούν σε μία «Ολική Επαναφορά στις συντεταγμένες των απαιτήσεων που αποδόθηκαν το 2004» από ολόκληρη την Κοινωνία και τους πολίτες, που ασχέτως αν δεν ψήφισαν τον Κώστα Καρα-μανλή πίστεψαν σε μία «πραγματική αλλαγή» και σε «άμεσες χωρίς υπαναχωρήσεις μεταρρυθμίσεις», δίνοντάς του την υπεροχή ως τον πλέον ικανό Κυβερνήτη για τη χώρα.
Τα περιθώρια πλέον είναι πολύ στενά, και την στενότητα δεν την καθορίζουν οι πολίτες που ούτως ή άλλως, ιδεολογικά, εντάσσονται σε άλλους κομματικούς σχηματισμούς.
Την προσδιορίζουμε και εμείς, στελέχη της μεγάλης Παράταξης με δεδομένη την ένταξη μας διαχρονικά και με δεδομένη και κρινόμενη προσφορά στο κόμμα και στα κοινά γενικότερα. Διότι, εμείς, πρώτοι από όλους, δεν δίνουμε την ανοχή διατήρησης της εξουσίας για την εξουσία και για τις «καρέκλες» κάποιων προσώπων που προσέβαλλαν τον κό-σμο της παράταξης αλλά, και όλους τους πολίτες.
Θεωρούμε επιτακτική την ανάγκη για:
1. Επανασύνδεση της Κυβέρνησης με το κοινό αίσθημα των πολιτών
2. Εκκαθάριση του πολιτικού σκηνικού από πρόσωπα και συμπεριφορές που προσβάλλουν και απωθούν τους πολίτες
3. Πλήρη ενεργοποίηση της Κυβέρνησης και αφύπνησής της για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με ιδιαίτερη φροντίδα για τα χαμηλού εισοδήματος λαϊκά στρώματα.
4. Ενεργοποίηση και ουσιαστική λειτουργία του κόμματος της Ν.Δ.
Με στόχο να παραινέσουμε να ασχοληθούν επιτέλους με τα «κοινά» συμπολίτες καταξιω-μένοι Κοινωνικά και Επαγγελματικά, απορρίπτοντας τους «επαγγελματίες πολιτικούς» που ο «αριβισμός» και ο «προσωπικός εθισμός» τους οδηγεί απλά σε ενέργειες όχι προσφοράς αλλά, «προσωπικής πολιτικής επιβίωσης και επίπλευσης» είτε στην σημερινή τους θέση είτε σε επό-μενη που αναζητούν επιμόνως, λες και η χώρα «επτώχευσε από το είδος αυτό»,
με στόχο, μέσα από την Πολιτική Υπέρβαση και την Κοινωνική Απόδοση και Αναφορά να μην επιλέγεται κάθε φορά «το μέτριο και το διαβλητό» αλλά, «το καλύτερο και το διαυγές», τόσο σε πρόσωπα όσο και σε πολιτικές,
πρώτοι από όλους εμείς, θέτοντας ως προτεραιότητα την Ελλάδα και όλους τους πολίτες που στους χώρους μας και στην τοπική Κοινωνία εκπροσωπούμε,
δεν πρόκειται να ήμαστε «συνένοχοι σε επανάληψη μίας 20ετίας με περισσότερα αρνητικά από τα θετικά», από τον δικό μας χώρο αυτή τη φορά. Συνένοχοι σε αλα-ζονικές συμπεριφορές και πρακτικές των «δικών μας ανθρώπων» που η αναφορά τους είναι στο παρελθόν.
ΟΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ, και ανοιχτές για συμμετοχή όλων, όσων εκφράζουν τις ίδιες αγωνίες.
Οι υπογράφοντες ( με αλφαβητική σειρά)
1. Αδάμ Δημήτριος, Επιχειρηματίας- υποψήφιος Πρόεδρος & μέλος ΔΣ Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου ν. Λάρισας
2. Βαρβαρούσης Ιωάννης, Γεωπόνος- Αντιπρόεδρος ΝΟΔΕ Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Αγροτικού ΝΟΔΕ Λάρισας
3. Βαρνάς Ιωάννης, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Αντιπροσωπείας Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/ τμ. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
4. Γιαννακόπουλος Κων/νος, Γιατρός- ΓΓ ΔΕ Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου & Πρόεδρος Ιατρικού Συλλλόγου Λάρισας- Συντονιστής Κύκλου Πολιτικής δράσης Κοινωνικών υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
5. Γκάτσιος Γεώργιος, Έμπορος- πλειοψηφών Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Τυρνάβου – ex officio μέλος ΝΟΔΕ Λάρισας
6. Διαμάντος Κων/νος, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/ τμ. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
7. Καραγιάννης Χρήστος, Φαρμακοποιός- πρ. Δήμαρχος Ελασσόνας
8. Κατσιώτης Ευάγγελος, Φιλόλογος- Πρόεδρος ΕΛΜΕ ν. Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων του Κύκλου Μορφωτικών υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
9. Κοκκινούλης Αθανάσιος, Αγρότης- Πρόεδρος Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Λάρισας
10. Μέρας Μιχάλης, Γιατρός- Γεν. Γραμματέας Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας & Υπεύθυνος Τομέα Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας του Κύκλου Πολιτικής Δράσης Κοινωνικών Υποθέσεων της ΝΟΔΕ Λάρισας
11. Μπουγάτσας Φώτιος, Ηλεκτρολόγος- μέλος ΚΕ Νέας Δημοκρατίας- μέλος Προεδρείου ΓΕΣΕΒΕ- μέλος ΔΣ Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου ν. Λάρισας - ex officio μέλος ΝΟΔΕ Λάρισας
12. Νταβέλης Αχιλλέας, Οδοντίατρος- Πρόεδρος Οδοντιατρικού Συλλόγου Λάρισας
13. Παπαευθυμίου Δημήτριος, Δικηγόρος- Υπεύθυνος Τομέα Δικαιοσύνης του Κύκλου Πολιτικής Δράσης Δημόσιας Διοίκησης της ΝΟΔΕ Λάρισας
14. Ράγγος Ιωάννης, Γεωπόνος- μέλος ΔΕ ΓΕΩΤΕΕ Κεντρικής Ελλάδος – Υπεύθυνος Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων του κύκλου Πολιτικής Δράσης, Παραγωγής και Εμπορίου της ΝΟΔΕ Λάρισας
15. Στραφιώτης Δημήτριος, Πολιτικός Μηχανικός- Πρόεδρος Δημοκρατικής Κίνησης Μηχανικών (ΔΚΜ) Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
16. Τσούτσας Αστέριος, Ηλεκτρολόγος- μέλος ΚΕ Νέας Δημοκρατίας- Αντιπρόεδρος Συνταξιούχων ΟΑΕΕ (πρ. ΤΕΒΕ) ν. Λάρισας
Δευτέρα 27 Απριλίου 2009
Τρίτη 21 Απριλίου 2009
ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ ( ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ)
Εισήγηση
Στο Πρόγραμμα Επιμορφωτικού Σεμιναρίου
Με θέμα «καταναλώνω …άρα υπάρχω»
Του
ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΙΣΣΑΒΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
Θέμα εισήγησης
«ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ»
Εισηγητής
ΝΤΙΝΟΣ Δ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΣ
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Τεχνικού ΕπιμελητηρίουΕλλάδας (Τ.Ε.Ε.) περιφ. Τμήμ. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας
Αγιά , 11 Μαΐου 2007
Εισαγωγικά, θα μπορούσε να υπογραμμίσει κανείς ότι, η οικιστική ανάπτυξη αποτελεί μία αρχέγονη πρακτική του ανθρώπου. Μία συνήθεια που βασίστηκε κατ΄ αρχήν στην ικανοποί-ηση των στεγαστικών του αναγκών αλλά, ταυτόχρονα, και στο αίσθημα της επιβίωσης μέσα από την συνισταμένη καθημερινότητα της συμβίωσης.
Ήταν λοιπόν επόμενο, να δημιουργηθούν διαχρονικά, τα διάφορα μοντέλα της Οικιστικής διαβίωσης, που οδήγησαν στη σημερινή μορφή των αστικών και ημιαστικών κέντρων με τους αγροτικούς «δορυφόρους» τους.
Θα ήθελα επίσης, να τονίσω ότι, οι όποιες ανθρώπινες δραστηριότητες αναπτύσσονται μέ-σα στο Φυσικό Περιβάλλον. Και επειδή, αυτό το Περιβάλλον το «δανειστήκαμε» από τις επό-μενες γενεές, οφείλουμε κάθε παρέμβασή μας να διέπεται από την Αρχή της Αειφορίας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ο συνυπολογισμός του Περιβάλλοντος στη Χωροταξική διαρρύθμιση και διαχείριση αποτε-λεί έναν από τους 5 στρατηγικούς άξονες του 6ου Κοινοτικού Προγράμματος για την περίοδο 2001-2010, με βάση την απόφαση 1600/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμ-βουλίου της 22/7/2002.
Αρχικά, η άμεση προτεραιότητα κάλυψης επειγουσών στεγαστικών αναγκών οδήγησε τον άνθρωπο στην ανάπτυξη ενός δομημένου ιστού που στηρίζονταν στην ατομική ή συλλογική πρωτοβουλία λαμβάνοντας υπόψιν αφενός τα φυσικά χαρακτηριστικά του τόπου και τον προσανατολισμό αφετέρου, τις τεχνικές δυνατότητες που διέθεταν. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα είναι οι οικισμοί των νησιωτικών περιοχών και των ορεινών περιοχών, με οικισμούς συνεκτικούς αλλά, «άναρχους».
Οι πόλεις δε που αναπτύχθηκαν, αρχικά, προέκυπταν από ένα σχεδιασμό βασιζόμενο κυ-ρίως, στο ρυμοτομικό σχέδιο ( σχέδιο που όριζε τα οικοδομικά τετράγωνα και τους δρόμους) και στους όρους και περιορισμούς δόμησης ( μέγιστη δυνατότητα κάλυψης του οικοπέδου, μέγιστο ύψος κτιρίου, μέγιστο αριθμό μ2 δόμησης κά Αναπτύσσονταν δε στο χώρο χωρίς κανένα όρο ή κανονισμό μορφολογικού χαρακτήρα, ενώ, δεν λαμβάνονταν υπόψιν η χωρική διάσταση και ανάπτυξη τους με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά δεδομένα ( άξονες, παραλιακά μέτωπα κά).
Η ανάπτυξη νέων αντιλήψεων τόσο για τη βιώσιμη ανάπτυξη όσο και για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, σε συνδυασμό με την οικονομική άνοδο και την ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, μας οδήγησαν στην εξέταση νέων παραμέτρων και την εξεύρεση νέων εργαλείων για την αναβάθμιση του σχεδιασμού των πόλεων.
Η αυξητική τάση του αριθμού των κατοίκων και η διαμόρφωση νέων απαιτήσεων διαβίω-σης στη σημερινή εποχή οδήγησαν το Οικιστικό ζήτημα στο θέμα της άμεσης επέκτασης του οικιστικού ιστού. Ενώ, η επιδίωξη- απαίτηση βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών σε συνδυασμό με την διαρκώς αυξανόμενη Περιβαλλοντική συνείδηση που αναζητά την ελαχι-στοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων από οπτική, ατμοσφαιρική, ηχητική και κάθε άλλη ρύπανση, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον για το σχεδιασμό και προγραμματισμό της Οικιστικής Ανάπτυξης και σε άλλα ζητήματα πέραν της απλής ικανοποίησης της στεγαστικής ανάγκης.
Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την διαμόρφωση μίας μορφολογικής και αισθητικής εικόνας του οικιστικού περιβάλλοντος, στην προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών και ιστορικών στοιχείων ως σημεία αναφοράς, την ανάπτυξη των κοινωνικών δομών της πόλης με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων, την χρήση νέων μεθόδων και τεχνολογιών που δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης μίας δόμησης πιο φιλικής προς το περι-βάλλον και με καλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, και βέβαια όλα αυτά με ανθρωπο-κεντρικό στόχο την ποιοτική και ισότιμη για όλους διαβίωση σε ένα οικιστικό μοντέλο που η ανθρώπινη επικοινωνία και συναναστροφή καθώς και, η προσπελασιμότητα και η προσβασι-μότητα σε ότι παρέχει να είναι αυτονόητα δυνατή από τον κάθε πολίτη.
Είναι νομίζω αντιληπτό από τον καθένα ότι, στα πλαίσια μίας Οικιστικής Οργάνωσης και Ανάπτυξης, πέραν από το Δημόσιο συμφέρον αναπτύσσονται και ιδιωτικά συμφέροντα. Και βέβαια, μέσα στα Συνταγματικά πλαίσια, το όποιο κανονιστικό θεσμικό εργαλείο οφείλει να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον αλλά, και την ελευθερία του ατόμου σε όλες τις λειτουρ-γίες και δραστηριότητές του μέσα από ένα θεσμικό περιβάλλον κανόνων και ελέγχου τήρησης αυτών.
Ας δούμε τα εργαλεία και τις δυνατότητες που μας παρέχουν για τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό στη χώρα μας.
Η πρώτη συγκροτημένη και πρωτοποριακή θα έλεγα προσπάθεια θέσπισης ενός θεσμικού εργαλείου που καθόρισε τις κατευθύνσεις μίας Χωροταξικής, Περιβαλλοντικής και Οικιστικής Πολιτικής ήταν ο νόμος 1337/83, γνωστός και ως νόμος Τρίτση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εγκρίθηκαν ο Ν. 2508/97, περί «Βιώσιμης οικιστικής ανάπτυξης των πόλεων και των οικισμών της χώρας» (ΦΕΚ 124 Α 13-06-1997), ο οποίος κάλυψε ανεπάρκειες του Ν1337/83 και ο Ν. 2742/99 περί «Χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» (ΦΕΚ 207 Α 07-10-1999).
Σύμφωνα με αυτό το θεσμικό πλαίσιο η Οικιστική Οργάνωση και ο Πολεοδομικός Σχεδια-σμός πραγματοποιείται σε δύο επίπεδα:
1. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο (ΡΣ), που προβλέπεται για συγκεκριμένα μεγάλα αστικά κέντρα, μεταξύ αυτών και η Λάρισα. Να ενημερώσω στο σημείο αυτό ότι, ήδη πριν λίγες μέρες υπογράφηκε η σύμβαση από το ΥΠΕΧΩΔΕ ανάθεσης της μελέτης του ΡΣ Λάρισας, που περιλαμβάνει πέραν της πόλης και ευρύτερη περιοχή του νομού, πλην των παραλιακών δήμων και της Ελασσόνας.
2. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) για τον αστικό και περιαστικό χώρο ή το Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης «ανοικτής πόλης» (ΣΧΟΟΑΠ) για τον μη αστικό χώρο.
Να σημειώσω εδώ ότι, το πρώτο επίπεδο αφορά τις γενικές κατευθύνσεις και αρχές χωρικής ανάπτυξης και χρήσεων ενώ, το δεύτερο επίπεδο αποτελεί την εξειδίκευση και εφαρμογή του πρώτου επιπέδου.
Στα πλαίσια δε της δυνατότητας Οικιστικής Ανάπτυξης μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε ιδιωτικές εκτάσεις, ο Ν2508/97 δίνει τη δυνατότητα καθορισμού των εκτάσεων αυτών ως «Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) μέσα από τα εγκεκριμένα ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ.
Αντίστοιχη πρόβλεψη υπάρχει και για την Οικιστική ανάπτυξη εκτάσεων Οικοδομικών Συνεταιρισμών.
Πέραν του γενικού θεσμικού πλαισίου Οικιστικής Ανάπτυξης, το δομημένο περιβάλλον παράγεται μέσα από ένα εκτεταμένο πλαίσιο κανονισμών που με ένα πλήθος παραμέτρων Επιστημονικών δεδομένων και αντικειμενικών δεσμεύσεων οριοθετούν και διασφαλίζουν την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα των κατασκευών, ενώ, ρυθμίζουν και τις σχέσεις ή και αντιθέσεις μεταξύ του ιδιωτικού και δημόσιου συμφέροντος.
Είναι δεδομένη πάντως, η έκταση και η πολυπλοκότητα της πολεοδομικής νομοθεσίας αφού αφορά ένα σύνθετο αντικείμενο «νομικό-τεχνικό-διοικητικό».
Και εδώ θέλω να τονίσω ότι, η επιτυχής εφαρμογή από το κράτος και κυρίως τον πολίτη μίας Οικιστικής Πολιτικής και νομοθεσίας προαπαιτεί τέσσερα πράγματα να συμβούν:
• Να εφαρμοσθεί η νομοθετική κωδικοποίηση των Πολεοδομικών διατάξεων αλλά, και παράλληλα, να θεσπισθεί διαρκής Κωδικοποίηση όχι μόνο της Πολεοδομικής Νομοθεσίας αλλά και των ερμηνευτικών εγκυκλίων, και,
• Να γίνει μία Διυπουργική προσπάθεια αποσαφήνισης και συσχέτισης του ευρύτερου θεσμικού πλαισίου, με απώτερο στόχο την ενημέρωση του πολίτη για το τι ισχύει και σε ποια όρια νομιμότητας μπορεί να κινηθεί.
• Να ολοκληρωθεί επιτέλους και στη χώρα μας, το Εθνικό Κτηματολόγιο. Ένα θεσμικό εργαλείο καταγραφής όλων των ιδιοκτησιών ( δημοσίων και ιδιωτικών). Ήδη, με την τελευταία νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΧΩΔΕ το μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα όπως το αποκαλούμε, έχει μπει σε διαδικασία υλοποίησης με σαφές χρονοδιάγραμμα.
• Να ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο με τα Ειδικά Χωροταξικά ( πχ αυτό του τουρισμού, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κά), προσπάθεια που τα τρία τελευταία χρόνια εντατικοποιήθηκε με θεαματικά αποτελέσματα από το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Σε όλον αυτόν τον γενικό σχεδιασμό και την Οικιστική Ανάπτυξη μέσα σε πλαίσιο κανό-νων, όρων και περιορισμών, είναι γνωστή η διαχρονική «παθογένεια» της Ελληνικής Επι-κράτειας, και δεν είναι άλλη από την Αυθαίρετη δόμηση.
Ένα φαινόμενο που ταλανίζει τη χώρα μας για πέντε και πλέον δεκαετίες, και που εν τη γενέσει του δημιουργήθηκε ως επόμενο της ανετοιμότητας του ελληνικού κράτους να ικανο-ποιήσει τις στεγαστικές ανάγκες μεγάλου αριθμού μετακινούμενων πολιτών, μετά από βίαια ιστορικά γεγονότα ( πόλεμοι, πρόσφυγες). Σ΄ αυτό συνετέλεσε επιπλέον, και η στρεβλή ανά-πτυξη που ακολουθήθηκε στα πρώτα χρόνια ελεύθερου κράτους, πολιτική που διαιώνισε το πρόβλημα με αποτέλεσμα να μετράμε διαχρονικά αρκετές γενιές αυθαιρέτων.
Με λίγα λόγια, η αυθαίρετη πολεοδομική πρωτοβουλία αντικατέστησε την έλλειψη εθνικής στεγαστικής πολιτικής μέσα από ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο χωρικού σχεδιασμού και κτηματολογίου και φυσικά και διάθεση των απαιτούμενων πόρων.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο είχε επισημάνει το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης από το 1958, από την τότε θέσπιση σχεδίου πόλεως στην εν λόγω Υπηρεσία Οικισμού με τίτλο « Λει-τουργία Πολεοδομικών Γραφείων- Αστυνομία Κατασκευών- Προώθηση της Τεχνικής και των Τεχνικών εις Επαρχίας».
13 χρόνια μετά την λήξη της γερμανικής κατοχής, το ΤΕΕ επεσήμανε με στοιχεία το πρόβλημα των 15558 αυθαίρετων επί συνόλου 42735 ιδιωτικών κατασκευών ( δηλ. 36,4%), ότι αποτελεί πληγή για το Περιβάλλον, την Εθνική Οικονομία και το κοινωνικό σύνολο.
Μία προσπάθεια ταξινόμησης των αυθαίρετων κατασκευών θα κατέτασσε τα αυθαίρετα :
• Σε περιοχές που επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιοχές που δεν επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές
• Σε «μικρο παραβάσεις» που αφορούν κυρίως παραβάσεις του κτιριοδομικού κανονισμού, ή μικρο προσθήκες ή μετατροπές χρήσης σε νόμιμα υφιστάμενα κτίσματα.
Θέλω να ξεκαθαρίσω εδώ μία βασική μου άποψη: η αυθαίρετη δόμηση είναι κατ΄ εξοχήν και διαχρονικά ένα πολιτικό ζήτημα, και θα έλεγα και ζητούμενο, όχι από τον πολίτη που προφανώς θέλει απλά να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες του και χωρίς να φοβάται ή να πληρώνει διαρκώς και ακριβότερα την ανάγκη του που του έγινε φόβος. Αλλά, ζητούμενο από την πολιτική εξουσία, που θέλει διαχρονικά την πολιτική ομηρία κάτω από την ενδεχόμενη «εξυπηρέτηση νομιμοποίησης», καλύπτοντας ταυτόχρονα και την αδυναμία τήρησης του θεσμικού πλαισίου μέσα από ένα μικρής δυνατότητας στην καλύτερη περίπτωση, ή και δια-βρωμένο αρκετές φορές κρατικό μηχανισμό ελέγχου.
Τι πρέπει να γίνει για να μειωθεί το φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης;
Πολύ απλά,
• Άμεση ολοκλήρωση του Χωρικού Σχεδιασμού με ισόρροπη χωρική Ανάπτυξη
• Άμεση ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου
• Ταχύτερες διαδικασίες επεκτάσεων πόλεων και ένταξης περιοχών για συγκεκριμένες δραστηριότητες
• Αστική ανανέωση υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένων των κέντρων πόλης και των βιομηχανικών περιοχών
• Συνεργασία των κεντρικών δήμων με τους όμορους, κυρίως μικρότερους δήμους
• Ορθολογική διαχείριση και αντιμετώπιση των στεγαστικών αναγκών των πολιτών
• Αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, σε Επιστημονικό προσωπικό, χρήση νέων τεχνολογιών και κυρίως, νοοτροπία
• Κατανομή των ευθυνών και επιμερισμός σε όλους τους συντελεστές μίας αυθαίρετης κατασκευής, από τον ιδιοκτήτη και τους υπεύθυνους τεχνικούς μέχρι και τον τελευταίο εργατοτεχνίτη
• Συνεχείς και αξιόπιστοι έλεγχοι σε ΟΛΕΣ τις κατασκευές, τουλάχιστον σε δύο στάδια κατά την κατασκευή ( αποπεράτωση χτισιμάτων και στο τέλος με την ηλεκτροδότηση) και πάντα κατά την όποια ιδιοκτησιακή μεταβολή ( μεταβίβαση ή υποθήκη)
Κυρίες και κύριοι,
Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για ότι συντελείται γύρω μας. Κυρίως, όμως, και πρώτιστα το Κράτος και οι υπεύθυνοι Επιστημονικοί Φορείς. Το Τεχνικό Επιμελητήριο, ως θεσμοθετημένος τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας, αλλά και της Κοινωνίας θα έλεγα, προσπαθεί στα 80 και πλέον χρόνια της παρουσίας του να δρα ως Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας. Και θα συνεχί-σουμε να το κάνουμε, διότι, θεωρούμε ότι, πέρα από την κατοχή της Επιστημονικής γνώσης και τεκμηρίωσης ήμαστε η συνείδηση και το αποκούμπι πολλές φορές, των πολιτών.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμητική πρόσκληση συμμετοχής στην σημαντική αυ-τή εκδήλωση, σας συγχαίρω για την αξιέπαινη πρωτοβουλία σας, και ζητώ θερμά συγνώμη για το απροσδόκητο πρόβλημα που δεν επέτρεψε την φυσική μου παρουσία. Ιδιαίτερα η στε-ναχώρια για την απουσία μου βαρύνει εμένα, διότι, η Αγιά είναι όχι απλά μητρογονικός μου τόπος, αλλά, τόπος με αναμνήσεις και ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ
Στο Πρόγραμμα Επιμορφωτικού Σεμιναρίου
Με θέμα «καταναλώνω …άρα υπάρχω»
Του
ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΙΣΣΑΒΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
Θέμα εισήγησης
«ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ»
Εισηγητής
ΝΤΙΝΟΣ Δ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΣ
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Τεχνικού ΕπιμελητηρίουΕλλάδας (Τ.Ε.Ε.) περιφ. Τμήμ. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας
Αγιά , 11 Μαΐου 2007
Εισαγωγικά, θα μπορούσε να υπογραμμίσει κανείς ότι, η οικιστική ανάπτυξη αποτελεί μία αρχέγονη πρακτική του ανθρώπου. Μία συνήθεια που βασίστηκε κατ΄ αρχήν στην ικανοποί-ηση των στεγαστικών του αναγκών αλλά, ταυτόχρονα, και στο αίσθημα της επιβίωσης μέσα από την συνισταμένη καθημερινότητα της συμβίωσης.
Ήταν λοιπόν επόμενο, να δημιουργηθούν διαχρονικά, τα διάφορα μοντέλα της Οικιστικής διαβίωσης, που οδήγησαν στη σημερινή μορφή των αστικών και ημιαστικών κέντρων με τους αγροτικούς «δορυφόρους» τους.
Θα ήθελα επίσης, να τονίσω ότι, οι όποιες ανθρώπινες δραστηριότητες αναπτύσσονται μέ-σα στο Φυσικό Περιβάλλον. Και επειδή, αυτό το Περιβάλλον το «δανειστήκαμε» από τις επό-μενες γενεές, οφείλουμε κάθε παρέμβασή μας να διέπεται από την Αρχή της Αειφορίας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ο συνυπολογισμός του Περιβάλλοντος στη Χωροταξική διαρρύθμιση και διαχείριση αποτε-λεί έναν από τους 5 στρατηγικούς άξονες του 6ου Κοινοτικού Προγράμματος για την περίοδο 2001-2010, με βάση την απόφαση 1600/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμ-βουλίου της 22/7/2002.
Αρχικά, η άμεση προτεραιότητα κάλυψης επειγουσών στεγαστικών αναγκών οδήγησε τον άνθρωπο στην ανάπτυξη ενός δομημένου ιστού που στηρίζονταν στην ατομική ή συλλογική πρωτοβουλία λαμβάνοντας υπόψιν αφενός τα φυσικά χαρακτηριστικά του τόπου και τον προσανατολισμό αφετέρου, τις τεχνικές δυνατότητες που διέθεταν. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα είναι οι οικισμοί των νησιωτικών περιοχών και των ορεινών περιοχών, με οικισμούς συνεκτικούς αλλά, «άναρχους».
Οι πόλεις δε που αναπτύχθηκαν, αρχικά, προέκυπταν από ένα σχεδιασμό βασιζόμενο κυ-ρίως, στο ρυμοτομικό σχέδιο ( σχέδιο που όριζε τα οικοδομικά τετράγωνα και τους δρόμους) και στους όρους και περιορισμούς δόμησης ( μέγιστη δυνατότητα κάλυψης του οικοπέδου, μέγιστο ύψος κτιρίου, μέγιστο αριθμό μ2 δόμησης κά Αναπτύσσονταν δε στο χώρο χωρίς κανένα όρο ή κανονισμό μορφολογικού χαρακτήρα, ενώ, δεν λαμβάνονταν υπόψιν η χωρική διάσταση και ανάπτυξη τους με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά δεδομένα ( άξονες, παραλιακά μέτωπα κά).
Η ανάπτυξη νέων αντιλήψεων τόσο για τη βιώσιμη ανάπτυξη όσο και για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, σε συνδυασμό με την οικονομική άνοδο και την ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, μας οδήγησαν στην εξέταση νέων παραμέτρων και την εξεύρεση νέων εργαλείων για την αναβάθμιση του σχεδιασμού των πόλεων.
Η αυξητική τάση του αριθμού των κατοίκων και η διαμόρφωση νέων απαιτήσεων διαβίω-σης στη σημερινή εποχή οδήγησαν το Οικιστικό ζήτημα στο θέμα της άμεσης επέκτασης του οικιστικού ιστού. Ενώ, η επιδίωξη- απαίτηση βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών σε συνδυασμό με την διαρκώς αυξανόμενη Περιβαλλοντική συνείδηση που αναζητά την ελαχι-στοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων από οπτική, ατμοσφαιρική, ηχητική και κάθε άλλη ρύπανση, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον για το σχεδιασμό και προγραμματισμό της Οικιστικής Ανάπτυξης και σε άλλα ζητήματα πέραν της απλής ικανοποίησης της στεγαστικής ανάγκης.
Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την διαμόρφωση μίας μορφολογικής και αισθητικής εικόνας του οικιστικού περιβάλλοντος, στην προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών και ιστορικών στοιχείων ως σημεία αναφοράς, την ανάπτυξη των κοινωνικών δομών της πόλης με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων, την χρήση νέων μεθόδων και τεχνολογιών που δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης μίας δόμησης πιο φιλικής προς το περι-βάλλον και με καλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, και βέβαια όλα αυτά με ανθρωπο-κεντρικό στόχο την ποιοτική και ισότιμη για όλους διαβίωση σε ένα οικιστικό μοντέλο που η ανθρώπινη επικοινωνία και συναναστροφή καθώς και, η προσπελασιμότητα και η προσβασι-μότητα σε ότι παρέχει να είναι αυτονόητα δυνατή από τον κάθε πολίτη.
Είναι νομίζω αντιληπτό από τον καθένα ότι, στα πλαίσια μίας Οικιστικής Οργάνωσης και Ανάπτυξης, πέραν από το Δημόσιο συμφέρον αναπτύσσονται και ιδιωτικά συμφέροντα. Και βέβαια, μέσα στα Συνταγματικά πλαίσια, το όποιο κανονιστικό θεσμικό εργαλείο οφείλει να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον αλλά, και την ελευθερία του ατόμου σε όλες τις λειτουρ-γίες και δραστηριότητές του μέσα από ένα θεσμικό περιβάλλον κανόνων και ελέγχου τήρησης αυτών.
Ας δούμε τα εργαλεία και τις δυνατότητες που μας παρέχουν για τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό στη χώρα μας.
Η πρώτη συγκροτημένη και πρωτοποριακή θα έλεγα προσπάθεια θέσπισης ενός θεσμικού εργαλείου που καθόρισε τις κατευθύνσεις μίας Χωροταξικής, Περιβαλλοντικής και Οικιστικής Πολιτικής ήταν ο νόμος 1337/83, γνωστός και ως νόμος Τρίτση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εγκρίθηκαν ο Ν. 2508/97, περί «Βιώσιμης οικιστικής ανάπτυξης των πόλεων και των οικισμών της χώρας» (ΦΕΚ 124 Α 13-06-1997), ο οποίος κάλυψε ανεπάρκειες του Ν1337/83 και ο Ν. 2742/99 περί «Χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» (ΦΕΚ 207 Α 07-10-1999).
Σύμφωνα με αυτό το θεσμικό πλαίσιο η Οικιστική Οργάνωση και ο Πολεοδομικός Σχεδια-σμός πραγματοποιείται σε δύο επίπεδα:
1. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο (ΡΣ), που προβλέπεται για συγκεκριμένα μεγάλα αστικά κέντρα, μεταξύ αυτών και η Λάρισα. Να ενημερώσω στο σημείο αυτό ότι, ήδη πριν λίγες μέρες υπογράφηκε η σύμβαση από το ΥΠΕΧΩΔΕ ανάθεσης της μελέτης του ΡΣ Λάρισας, που περιλαμβάνει πέραν της πόλης και ευρύτερη περιοχή του νομού, πλην των παραλιακών δήμων και της Ελασσόνας.
2. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) για τον αστικό και περιαστικό χώρο ή το Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης «ανοικτής πόλης» (ΣΧΟΟΑΠ) για τον μη αστικό χώρο.
Να σημειώσω εδώ ότι, το πρώτο επίπεδο αφορά τις γενικές κατευθύνσεις και αρχές χωρικής ανάπτυξης και χρήσεων ενώ, το δεύτερο επίπεδο αποτελεί την εξειδίκευση και εφαρμογή του πρώτου επιπέδου.
Στα πλαίσια δε της δυνατότητας Οικιστικής Ανάπτυξης μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε ιδιωτικές εκτάσεις, ο Ν2508/97 δίνει τη δυνατότητα καθορισμού των εκτάσεων αυτών ως «Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) μέσα από τα εγκεκριμένα ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ.
Αντίστοιχη πρόβλεψη υπάρχει και για την Οικιστική ανάπτυξη εκτάσεων Οικοδομικών Συνεταιρισμών.
Πέραν του γενικού θεσμικού πλαισίου Οικιστικής Ανάπτυξης, το δομημένο περιβάλλον παράγεται μέσα από ένα εκτεταμένο πλαίσιο κανονισμών που με ένα πλήθος παραμέτρων Επιστημονικών δεδομένων και αντικειμενικών δεσμεύσεων οριοθετούν και διασφαλίζουν την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα των κατασκευών, ενώ, ρυθμίζουν και τις σχέσεις ή και αντιθέσεις μεταξύ του ιδιωτικού και δημόσιου συμφέροντος.
Είναι δεδομένη πάντως, η έκταση και η πολυπλοκότητα της πολεοδομικής νομοθεσίας αφού αφορά ένα σύνθετο αντικείμενο «νομικό-τεχνικό-διοικητικό».
Και εδώ θέλω να τονίσω ότι, η επιτυχής εφαρμογή από το κράτος και κυρίως τον πολίτη μίας Οικιστικής Πολιτικής και νομοθεσίας προαπαιτεί τέσσερα πράγματα να συμβούν:
• Να εφαρμοσθεί η νομοθετική κωδικοποίηση των Πολεοδομικών διατάξεων αλλά, και παράλληλα, να θεσπισθεί διαρκής Κωδικοποίηση όχι μόνο της Πολεοδομικής Νομοθεσίας αλλά και των ερμηνευτικών εγκυκλίων, και,
• Να γίνει μία Διυπουργική προσπάθεια αποσαφήνισης και συσχέτισης του ευρύτερου θεσμικού πλαισίου, με απώτερο στόχο την ενημέρωση του πολίτη για το τι ισχύει και σε ποια όρια νομιμότητας μπορεί να κινηθεί.
• Να ολοκληρωθεί επιτέλους και στη χώρα μας, το Εθνικό Κτηματολόγιο. Ένα θεσμικό εργαλείο καταγραφής όλων των ιδιοκτησιών ( δημοσίων και ιδιωτικών). Ήδη, με την τελευταία νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΧΩΔΕ το μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα όπως το αποκαλούμε, έχει μπει σε διαδικασία υλοποίησης με σαφές χρονοδιάγραμμα.
• Να ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο με τα Ειδικά Χωροταξικά ( πχ αυτό του τουρισμού, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κά), προσπάθεια που τα τρία τελευταία χρόνια εντατικοποιήθηκε με θεαματικά αποτελέσματα από το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Σε όλον αυτόν τον γενικό σχεδιασμό και την Οικιστική Ανάπτυξη μέσα σε πλαίσιο κανό-νων, όρων και περιορισμών, είναι γνωστή η διαχρονική «παθογένεια» της Ελληνικής Επι-κράτειας, και δεν είναι άλλη από την Αυθαίρετη δόμηση.
Ένα φαινόμενο που ταλανίζει τη χώρα μας για πέντε και πλέον δεκαετίες, και που εν τη γενέσει του δημιουργήθηκε ως επόμενο της ανετοιμότητας του ελληνικού κράτους να ικανο-ποιήσει τις στεγαστικές ανάγκες μεγάλου αριθμού μετακινούμενων πολιτών, μετά από βίαια ιστορικά γεγονότα ( πόλεμοι, πρόσφυγες). Σ΄ αυτό συνετέλεσε επιπλέον, και η στρεβλή ανά-πτυξη που ακολουθήθηκε στα πρώτα χρόνια ελεύθερου κράτους, πολιτική που διαιώνισε το πρόβλημα με αποτέλεσμα να μετράμε διαχρονικά αρκετές γενιές αυθαιρέτων.
Με λίγα λόγια, η αυθαίρετη πολεοδομική πρωτοβουλία αντικατέστησε την έλλειψη εθνικής στεγαστικής πολιτικής μέσα από ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο χωρικού σχεδιασμού και κτηματολογίου και φυσικά και διάθεση των απαιτούμενων πόρων.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο είχε επισημάνει το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης από το 1958, από την τότε θέσπιση σχεδίου πόλεως στην εν λόγω Υπηρεσία Οικισμού με τίτλο « Λει-τουργία Πολεοδομικών Γραφείων- Αστυνομία Κατασκευών- Προώθηση της Τεχνικής και των Τεχνικών εις Επαρχίας».
13 χρόνια μετά την λήξη της γερμανικής κατοχής, το ΤΕΕ επεσήμανε με στοιχεία το πρόβλημα των 15558 αυθαίρετων επί συνόλου 42735 ιδιωτικών κατασκευών ( δηλ. 36,4%), ότι αποτελεί πληγή για το Περιβάλλον, την Εθνική Οικονομία και το κοινωνικό σύνολο.
Μία προσπάθεια ταξινόμησης των αυθαίρετων κατασκευών θα κατέτασσε τα αυθαίρετα :
• Σε περιοχές που επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιοχές που δεν επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές
• Σε «μικρο παραβάσεις» που αφορούν κυρίως παραβάσεις του κτιριοδομικού κανονισμού, ή μικρο προσθήκες ή μετατροπές χρήσης σε νόμιμα υφιστάμενα κτίσματα.
Θέλω να ξεκαθαρίσω εδώ μία βασική μου άποψη: η αυθαίρετη δόμηση είναι κατ΄ εξοχήν και διαχρονικά ένα πολιτικό ζήτημα, και θα έλεγα και ζητούμενο, όχι από τον πολίτη που προφανώς θέλει απλά να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες του και χωρίς να φοβάται ή να πληρώνει διαρκώς και ακριβότερα την ανάγκη του που του έγινε φόβος. Αλλά, ζητούμενο από την πολιτική εξουσία, που θέλει διαχρονικά την πολιτική ομηρία κάτω από την ενδεχόμενη «εξυπηρέτηση νομιμοποίησης», καλύπτοντας ταυτόχρονα και την αδυναμία τήρησης του θεσμικού πλαισίου μέσα από ένα μικρής δυνατότητας στην καλύτερη περίπτωση, ή και δια-βρωμένο αρκετές φορές κρατικό μηχανισμό ελέγχου.
Τι πρέπει να γίνει για να μειωθεί το φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης;
Πολύ απλά,
• Άμεση ολοκλήρωση του Χωρικού Σχεδιασμού με ισόρροπη χωρική Ανάπτυξη
• Άμεση ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου
• Ταχύτερες διαδικασίες επεκτάσεων πόλεων και ένταξης περιοχών για συγκεκριμένες δραστηριότητες
• Αστική ανανέωση υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένων των κέντρων πόλης και των βιομηχανικών περιοχών
• Συνεργασία των κεντρικών δήμων με τους όμορους, κυρίως μικρότερους δήμους
• Ορθολογική διαχείριση και αντιμετώπιση των στεγαστικών αναγκών των πολιτών
• Αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, σε Επιστημονικό προσωπικό, χρήση νέων τεχνολογιών και κυρίως, νοοτροπία
• Κατανομή των ευθυνών και επιμερισμός σε όλους τους συντελεστές μίας αυθαίρετης κατασκευής, από τον ιδιοκτήτη και τους υπεύθυνους τεχνικούς μέχρι και τον τελευταίο εργατοτεχνίτη
• Συνεχείς και αξιόπιστοι έλεγχοι σε ΟΛΕΣ τις κατασκευές, τουλάχιστον σε δύο στάδια κατά την κατασκευή ( αποπεράτωση χτισιμάτων και στο τέλος με την ηλεκτροδότηση) και πάντα κατά την όποια ιδιοκτησιακή μεταβολή ( μεταβίβαση ή υποθήκη)
Κυρίες και κύριοι,
Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για ότι συντελείται γύρω μας. Κυρίως, όμως, και πρώτιστα το Κράτος και οι υπεύθυνοι Επιστημονικοί Φορείς. Το Τεχνικό Επιμελητήριο, ως θεσμοθετημένος τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας, αλλά και της Κοινωνίας θα έλεγα, προσπαθεί στα 80 και πλέον χρόνια της παρουσίας του να δρα ως Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας. Και θα συνεχί-σουμε να το κάνουμε, διότι, θεωρούμε ότι, πέρα από την κατοχή της Επιστημονικής γνώσης και τεκμηρίωσης ήμαστε η συνείδηση και το αποκούμπι πολλές φορές, των πολιτών.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμητική πρόσκληση συμμετοχής στην σημαντική αυ-τή εκδήλωση, σας συγχαίρω για την αξιέπαινη πρωτοβουλία σας, και ζητώ θερμά συγνώμη για το απροσδόκητο πρόβλημα που δεν επέτρεψε την φυσική μου παρουσία. Ιδιαίτερα η στε-ναχώρια για την απουσία μου βαρύνει εμένα, διότι, η Αγιά είναι όχι απλά μητρογονικός μου τόπος, αλλά, τόπος με αναμνήσεις και ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ
Κυριακή 19 Απριλίου 2009
8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ( από την εκδήλωση του Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας 6/3/09 στη Λάρισα)
Η ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Η ημερομηνία επιλέ-χθηκε με αφορμή μια μεγάλη διαμαρτυρία γυναικών που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ όπου εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας βγήκαν στους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε τα επόμενα χρόνια από τις γυναίκες για να διαμαρτυρηθούν για τις κακές συνθήκες εργασίας και να ζητήσουν την ισότητα των δύο φύλων. Η άτυπη μέχρι τότε ημέρα της γυναίκας γιορτάστηκε επίσημα στις 8 Μαρτίου του 1909 στις ΗΠΑ και δύο χρόνια αργότερα καθιερώθηκε από την Σοσιαλιστική Διεθνή ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
( Στην 1η φωτο- Λιάνα Γούτα(Χημ. Μηχανικός-Πολιτευτής ΝΔ στη Θεσ/νίκη)- Γιώργος Τράντας( Δημοσιογράφος ΑΣΤΡΑ TV-συντονιστής της συζήτησης)-Τώνια Μοροπούλου(Χημ. Μηχανικός-Καθηγήτρια ΕΜΠ)- Ντίνος Διαμάντος (Πολ. Μηχανικός- ΠΡΟΕΔΡΟΣ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας)-Ζωή Ακριβούλη( Οικονομολόγος- μέλος ΚΕ ΠΑΣΟΚ)- Μαίρη Καμηλαράκη(Πολ. Μηχανικός-Εκπ/κός-Πολιτευτής ΝΔ στη Λάρισα)- Ζέττα Μακρή ( Δικηγόρος- τ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΔ Μαγνησίας)
****Η εκδήλωση αναμεταδόθηκε από το ASTRA TV που ήταν και ο χορηγός επικοινωνίας***
Η σημερινή ημέρα της εκδήλωσης μας όμως και η επιλογή της, δεν είναι τυχαία.
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Είναι πανθομολογούμενο αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο κατασκευαστικός τομέας στη χώρα μας θεωρείται η ατμομηχανή της Εθνικής Οικονομίας: Διαρκώς τις τελευταίες δεκαετίες συνεισφέρει το 20% περίπου του ΑΕΠ. Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι, αποτελεί σημαντικό παράγοντα της κοινωνικής συνοχής αφού, στον κύκλο των εργασιών και επαγγελμάτων των κατασκευών απασχολούνται πλήθος επαγγελμάτων και κοινωνικών ομάδων.
Σε μία δεδομένη παγκόσμια κρίση, που μοιραία επηρεάζει και τη χώρα μας, αποτελεί αδήριτη οικονομική και κοινωνική ανάγκη η στήριξη των συντελεστών της αγοράς, σε μία προσπάθεια προστασίας της βιωσιμότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κατά κύριο λόγο δραστηριοποιούνται και στηρίζουν την Ελληνική Περιφέρεια. Με άμεσο βέβαια όφελος την προστασία των εργαζομένων και την αποφυγή κοινωνικών εκρήξεων από ενδεχόμενη μείωση του εργασιακού αντικειμένου και αύξηση κατά συνέπεια της ανεργίας.
12 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σήμερα είναι απολύτως επιβεβλημένο:
1. Να αποκατασταθεί η ηρεμία στην αγορά και να αποδοθεί στον πολίτη το αίσθημα εμπιστοσύνης και νέας προσδοκίας.
2. Να υποστηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Περιφέρειας που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών (ιδιωτικών και δημόσιων έργων).
3. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των απαιτούμενων εγκρίσεων, ιδίως σε περιπτώσεις που αφορούν επενδυτικές επιχειρηματικές δράσεις.
4. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εφαρμογής του νέου Επενδυτικού Νόμου καθώς, και η ενεργοποίηση των μέτρων του ΕΣΠΑ, αλλά και των άλλων οικονομικών προγραμμάτων.
5. Τα δημοπρατούμενα έργα στην Περιφέρεια, είτε από το ΠΕΠ Θεσσαλίας είτε από τα προγράμματα των ΟΤΑ να είναι σε ύψος προϋπολογισμού μικρών και μεσαίων έργων, ώστε οι μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις μέχρι και 2ης τάξης να μπορούν να δραστηριο-ποιηθούν αυτοδύναμα και όχι ως «είλωτες υπεργολάβοι» των μερικών εισηγμένων κατασκευαστικών εταιρειών.
6. Να εκσυγχρονισθεί η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος προς όφελος των συντελεστών της αγοράς.
7. Να επαναπροσδιοριστούν οι συντελεστές αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας ακινήτων ώστε να υποχωρήσουν σε πραγματικά επίπεδα, προσιτά για τον καταναλωτή αλλά και για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
8. Να μειωθεί το κόστος κατασκευής με αντίστοιχη μεγιστοποίηση του ανηγμένου διαχρονικά οφέλους μέσα από :
I. Έλεγχο ποιότητας των επιχειρήσεων
II. Θεσμοθέτηση του Μητρώου Κατασκευαστών ιδιωτικών Έργων (ΜΗΚΙΕ)
III. Θέσπιση κινήτρων για χρήση τεχνολογιών και υλικών φιλικά προς το περιβάλλον
IV. Μείωση της πολλαπλής φορολογικής επιδρομής στα ακίνητα
V. Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και συνολική χρήση του ΦΠΑ από τα έργα.
VI. Δέσμευση για σταθεροποίηση των τιμολογίων των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας για την επόμενη διετία
VII. Αναπροσαρμογή των απαράδεκτα χαμηλών στις πλείστες των περιπτώσεων Τιμολογίων για τα Δημόσια έργα.
VIII. Επανεξέταση των κριτηρίων και των απαιτήσεων του συστήματος εγγυοδοσίας προς τις ΕΔΕ, τόσο από τις Τράπεζες, όσο και κύρια από την Τράπεζα Αττικής ( 42% έχει το ΤΣΜΕΔΕ) και από το ΤΣΜΕΔΕ ( νυν βέβαια ΕΤΑΑ).
9. Να σταματήσει η αυθαιρεσία των τραπεζών, ιδίως των ιδιωτικών, οι οποίες επιλεκτικά προχωρούν σε δανειοδότηση μέσω ΤΕΜΠΜΕ επιχειρήσεων ή για να καλύψουν ήδη δανειοδοτηθέντα κεφάλαια ή για να τοποθετηθεί η επιδότηση σε νέα τραπεζιτικά προϊόντα. Πάντως όχι για να τονωθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων της αγοράς.
10. Να εξετασθεί εναλλακτικά η θεσμοθέτηση άμεσης οικονομικής ενίσχυσης ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων από Φορέα Διαχείρισης Χρηματοδότησης Μ.Ε. και ελευθέρων επαγγελματιών, από υπάρχοντες ή νέο κρατικό».
11. Να σταματήσει η «αυθαίρετη» και «παράνομη» στάση των φορέων που δημοπρατούν έργα ( κυρίως οι ΟΤΑ) που ακυρώνουν ως «μη συμφέρουσες» προσφορές που υπερβαίνουν το «εύλογο όριο» του 12% που ο νόμος θέτει, ζητώντας απαράδεκτα υψηλές εκπτώσεις, θέτοντας αφενός την ποιότητα και ασφάλεια των έργων αφετέρου τις μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις της Περιφέρειας σε διακινδύνευση.
12. Να σταματήσει η εργοληπτική επιχείρηση να «χρηματοδοτεί» το κράτος και τους ΟΤΑ, και να αποπληρώνεται ΑΜΕΣΩΣ τα εκτελεσθέντα έργα.
Πετύχαμε με συντονισμένες προσπάθειες και με σημαντική πρωτοβουλία του Υφυπουργού Οικονομικών και συναδέλφου μέλους του τμήματός μας, του Νίκου Λέγκα, την άρση του άδικου αποκλεισμού των κατασκευαστικών επιχειρήσεων ιδιωτικών και δημοσίων έργων (ατομικές επιχειρήσεις, κοινοπραξίες ή άλλης νομικής μορφής) με το πρόσχημα του αντικειμενικού προσδιορισμού φορολόγησης τους, από την υπαγωγή στην επιδότηση του ΤΕΜΠΜΕ.
Επισημαίνουμε ότι αυτό είναι το ένα βήμα, το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι η επιδότηση της ρευστότητας των «βιώσιμων» επιχειρήσεων έστω και αν στην τριετία δεν παρουσιάζουν συνεχώς κερδοφορία. Έχουν όμως σαφώς οικονομικούς δείκτες(ανεκτέλεστο, απλήρωτες πιστοποιημένες εκτελεσμένες εργασίες κλπ) και κοινωνικούς δείκτες ( σημαντικό κύκλο εργαζομένων και προμηθευτών) που τις καθιστά απαραίτητα εργαλεία στην Αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειάς μας.
ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση το αποδέχτηκε και το ανακοίνωσε και αυτό, και είναι πράγματι ΘΕΤΙΚΟ βήμα για την τόνωση της αγοράς.
Μας θεωρεί η συντεταγμένη Πολιτεία και ιδιαίτερα οι τοπικοί άρχοντες των ΟΤΑ ση-μαντικούς συνεργάτες. Ήρθε η ώρα της «κρίσης» για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τιμήσουν τους πολύτιμους για την Ανάπτυξη συνεργάτες, τους μηχανικούς.
Σε μία δεδομένη παγκόσμια κρίση, που μοιραία επηρεάζει και τη χώρα μας, αποτελεί αδήριτη οικονομική και κοινωνική ανάγκη η στήριξη των συντελεστών της αγοράς, σε μία προσπάθεια προστασίας της βιωσιμότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κατά κύριο λόγο δραστηριοποιούνται και στηρίζουν την Ελληνική Περιφέρεια. Με άμεσο βέβαια όφελος την προστασία των εργαζομένων και την αποφυγή κοινωνικών εκρήξεων από ενδεχόμενη μείωση του εργασιακού αντικειμένου και αύξηση κατά συνέπεια της ανεργίας.
12 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σήμερα είναι απολύτως επιβεβλημένο:
1. Να αποκατασταθεί η ηρεμία στην αγορά και να αποδοθεί στον πολίτη το αίσθημα εμπιστοσύνης και νέας προσδοκίας.
2. Να υποστηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Περιφέρειας που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών (ιδιωτικών και δημόσιων έργων).
3. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των απαιτούμενων εγκρίσεων, ιδίως σε περιπτώσεις που αφορούν επενδυτικές επιχειρηματικές δράσεις.
4. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εφαρμογής του νέου Επενδυτικού Νόμου καθώς, και η ενεργοποίηση των μέτρων του ΕΣΠΑ, αλλά και των άλλων οικονομικών προγραμμάτων.
5. Τα δημοπρατούμενα έργα στην Περιφέρεια, είτε από το ΠΕΠ Θεσσαλίας είτε από τα προγράμματα των ΟΤΑ να είναι σε ύψος προϋπολογισμού μικρών και μεσαίων έργων, ώστε οι μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις μέχρι και 2ης τάξης να μπορούν να δραστηριο-ποιηθούν αυτοδύναμα και όχι ως «είλωτες υπεργολάβοι» των μερικών εισηγμένων κατασκευαστικών εταιρειών.
6. Να εκσυγχρονισθεί η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος προς όφελος των συντελεστών της αγοράς.
7. Να επαναπροσδιοριστούν οι συντελεστές αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας ακινήτων ώστε να υποχωρήσουν σε πραγματικά επίπεδα, προσιτά για τον καταναλωτή αλλά και για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
8. Να μειωθεί το κόστος κατασκευής με αντίστοιχη μεγιστοποίηση του ανηγμένου διαχρονικά οφέλους μέσα από :
I. Έλεγχο ποιότητας των επιχειρήσεων
II. Θεσμοθέτηση του Μητρώου Κατασκευαστών ιδιωτικών Έργων (ΜΗΚΙΕ)
III. Θέσπιση κινήτρων για χρήση τεχνολογιών και υλικών φιλικά προς το περιβάλλον
IV. Μείωση της πολλαπλής φορολογικής επιδρομής στα ακίνητα
V. Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και συνολική χρήση του ΦΠΑ από τα έργα.
VI. Δέσμευση για σταθεροποίηση των τιμολογίων των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας για την επόμενη διετία
VII. Αναπροσαρμογή των απαράδεκτα χαμηλών στις πλείστες των περιπτώσεων Τιμολογίων για τα Δημόσια έργα.
VIII. Επανεξέταση των κριτηρίων και των απαιτήσεων του συστήματος εγγυοδοσίας προς τις ΕΔΕ, τόσο από τις Τράπεζες, όσο και κύρια από την Τράπεζα Αττικής ( 42% έχει το ΤΣΜΕΔΕ) και από το ΤΣΜΕΔΕ ( νυν βέβαια ΕΤΑΑ).
9. Να σταματήσει η αυθαιρεσία των τραπεζών, ιδίως των ιδιωτικών, οι οποίες επιλεκτικά προχωρούν σε δανειοδότηση μέσω ΤΕΜΠΜΕ επιχειρήσεων ή για να καλύψουν ήδη δανειοδοτηθέντα κεφάλαια ή για να τοποθετηθεί η επιδότηση σε νέα τραπεζιτικά προϊόντα. Πάντως όχι για να τονωθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων της αγοράς.
10. Να εξετασθεί εναλλακτικά η θεσμοθέτηση άμεσης οικονομικής ενίσχυσης ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων από Φορέα Διαχείρισης Χρηματοδότησης Μ.Ε. και ελευθέρων επαγγελματιών, από υπάρχοντες ή νέο κρατικό».
11. Να σταματήσει η «αυθαίρετη» και «παράνομη» στάση των φορέων που δημοπρατούν έργα ( κυρίως οι ΟΤΑ) που ακυρώνουν ως «μη συμφέρουσες» προσφορές που υπερβαίνουν το «εύλογο όριο» του 12% που ο νόμος θέτει, ζητώντας απαράδεκτα υψηλές εκπτώσεις, θέτοντας αφενός την ποιότητα και ασφάλεια των έργων αφετέρου τις μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις της Περιφέρειας σε διακινδύνευση.
12. Να σταματήσει η εργοληπτική επιχείρηση να «χρηματοδοτεί» το κράτος και τους ΟΤΑ, και να αποπληρώνεται ΑΜΕΣΩΣ τα εκτελεσθέντα έργα.
Πετύχαμε με συντονισμένες προσπάθειες και με σημαντική πρωτοβουλία του Υφυπουργού Οικονομικών και συναδέλφου μέλους του τμήματός μας, του Νίκου Λέγκα, την άρση του άδικου αποκλεισμού των κατασκευαστικών επιχειρήσεων ιδιωτικών και δημοσίων έργων (ατομικές επιχειρήσεις, κοινοπραξίες ή άλλης νομικής μορφής) με το πρόσχημα του αντικειμενικού προσδιορισμού φορολόγησης τους, από την υπαγωγή στην επιδότηση του ΤΕΜΠΜΕ.
Επισημαίνουμε ότι αυτό είναι το ένα βήμα, το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι η επιδότηση της ρευστότητας των «βιώσιμων» επιχειρήσεων έστω και αν στην τριετία δεν παρουσιάζουν συνεχώς κερδοφορία. Έχουν όμως σαφώς οικονομικούς δείκτες(ανεκτέλεστο, απλήρωτες πιστοποιημένες εκτελεσμένες εργασίες κλπ) και κοινωνικούς δείκτες ( σημαντικό κύκλο εργαζομένων και προμηθευτών) που τις καθιστά απαραίτητα εργαλεία στην Αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειάς μας.
ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση το αποδέχτηκε και το ανακοίνωσε και αυτό, και είναι πράγματι ΘΕΤΙΚΟ βήμα για την τόνωση της αγοράς.
Μας θεωρεί η συντεταγμένη Πολιτεία και ιδιαίτερα οι τοπικοί άρχοντες των ΟΤΑ ση-μαντικούς συνεργάτες. Ήρθε η ώρα της «κρίσης» για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τιμήσουν τους πολύτιμους για την Ανάπτυξη συνεργάτες, τους μηχανικούς.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ- ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
“Υπογειοποιούνται 1,2 χιλιόμετρα
Θα αποφεύγονται διασταυρώσεις πεζών και οχημάτων
Την υπογειοποίηση 1,2 χλμ., από την οδό Σεπολίων ως την οδό Σιώκου, 620 μέτρων, από την οδό Ορφέως ως και την Ιερά οδό, αλλά και την καταβύθιση μεγάλου τμήματος του υπόλοιπου δικτύου επίγειων γραμμών που διχοτομεί σήμερα την Αθήνα, προβλέπει το μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και στον ΟΣΕ. Σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως ανακοινώθηκε χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, αποφεύγεται η διασταύρωση πεζών, οχημάτων και τρένων στο σύνολο της γραμμής, με υπόγειες και υπέργειες διαβάσεις, ενώ αποδίδονται διαμορφωμένοι χώροι πρασίνου και αναψυχής επί των υπογειοποιημένων τμημάτων της γραμμής. Παράλληλα, ο ΟΣΕ παραχωρεί 20.000 τ.μ.- ιδιοκτησίας του- σε κοινή χρήση, προς όφελος των κατοίκων στις γειτονιές της πόλης. Η υλοποίηση του μνημονίου συνεπάγεται παράλληλα την αξιοποίηση του ιστορικού κτιρίου Τσίλερ, από κοινού από τον Δήμο Αθηναίων και τον ΟΣΕ, ως χώρου πολιτισμού και αναψυχής.”
ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΙΝΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Το μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ Δήμου Αθηναίων και ΟΣΕ αποτελεί την ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ των όσων υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε σχετικά με την παρουσία του ΟΣΕ ( σιδηρο-δρομικών γραμμών και άλλων υποδομών) στην Λάρισα.
Προφανώς για την Αθήνα δεν ισχύουν τα όποια «προσκόμματα» περί «απαγορευτικού κόστους» , περί «περαιωμένου έργου ηλεκτροδότησης» και άλλων τινών που παρουσιάσθηκαν για την πόλη μας, τόσο από τον ΟΣΕ όσο και από τον Δήμο Λαρισαίων.
Προφανώς μόνο για τη Αθήνα ισχύουν τα οφέλη απόδοσης χώρων των γραμμών και η διαμόρφωσή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής.
Προφανώς μόνο για την Αθήνα ο ΟΣΕ παραχωρεί στρέμματα ιδιοκτησίας του για κοινή χρήση των γειτονιών.
Προφανώς μόνο ο Δήμος Αθηναίων μπορεί και πέτυχε αυτό που η Λάρισα χρόνια θεσμοθέτησε στο ΓΠΣ και χρόνια ζητά.
Αλλά, προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, η ίδια με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου ανατρέπει την διεκδίκησή της συμφωνώντας ( κατά πλειοψηφία) σε ένα μπαράζ «υπογειοποιήσεων των δρόμων».
Προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, στο υπό έγκριση ΓΠΣ από τη μία αποδέχεται την υπογειοποίηση ( ή εναλλακτικά την μερική υπογειοποίηση με παραλλαγή του υπόλοιπου τμήματος έξω από την πόλη) και από την άλλη, αποδέχεται μοιρολατρικά ότι είναι «ανέφικτο»!
Εμείς επιμένουμε ότι,
στη Λάρισα των Μεσογειακών Αγώνων,
στη Λάρισα που αποτελεί τον πρώτο Περιφερειακό Δυναμικό Πόλο Ανάπτυξης για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας,
οφείλουν η Πολιτεία και ο ΟΣΕ να αποδώσουν την βέλτιστη λειτουργική και Περιβαλλοντική παρουσία των γραμμών και των άλλων υποδομών του ΟΣΕ μέσα στην πόλη μας.
Η Λάρισα, οι Λαρισαίοι και οι γειτονιές της αξίζουν, τουλάχιστον, όσα και η Αθήνα και οι Αθηναίοι.
ΑΛΛΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΓΕΙΩΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟ!!!
Συνάντηση Λιάπη - Φούρα
Εντός του 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής της Πάτρας
15/03/07 19:18
Πάτρα
Μέσα στο 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμή της Πάτρας, δήλωσε ο υπουργός Μεταφορών Μ.Λιάπης μετά τη συνάντηση με το δήμαρχο Ανδρέα Φούρα στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Ανακοινώσεις και για τη σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ευζώνους, καθώς και το πατρινό τραμ.
Ο κ. Λιάπης επισκέφθηκε την Πέμπτη την Πάτρα και ανακοίνωσε ότι αποφασίστηκε η υπογειοποίηση πέντε χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πάτρα. Όπως ανέφερε «ήδη έχουν γίνει οι σχετικές μελέτες και το έργο αναμένεται να αρχίσει μέσα στο επόμενο έτος».
Ακόμη, δήλωσε ότι το τρένο σε λίγα χρόνια θα ενώσει την Πάτρα με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τους Ευζώνους με διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή υψηλών ταχυτήτων και τόνισε ότι «θα είναι ένα σιδηροδρομικό δίκτυο εφάμιλλο των ευρωπαϊκών».
Αναφορικά με τη δημιουργία γραμμής τραμ στην Πάτρα, ο κ. Λιάπης είπε ότι έχει δοθεί η εντολή για χρηματοδότηση της μελέτης με 1.000.000 ευρώ, ενώ πρότεινε προς τους φορείς να υλοποιηθεί το έργο μέσω σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αφού όπως δήλωσε «δεν έχουμε τη δυνατότητα να το εντάξουμε στο Δ' ΚΠΣ, γιατί προηγούνται άλλα έργα υποδομών για το σιδηρόδρομο».
Στην συνέχεια, ο υπουργός Μεταφορών επιθεώρησε τα σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στον Πλάτανο Αχαΐας και ειδικά στη σήραγγα Πλατάνου για διπλή γραμμή, μήκους 2.292 μέτρων, τη γέφυρα του ποταμού Λαδοποτάμου, μήκους 109 μ. και τη σήραγγα Τράπεζας για διπλή γραμμή, μήκους 2.748 μέτρων. Ο κ. Λιάπης επεσήμανε ότι τα έργα προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, εντός των χρονοδιαγραμμάτων και θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2010.
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΩΣ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Η θέση αυτή εκφράσθηκε από το Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας με τον εκπρόσωπό του Αντιπρόεδρο κο Ντίνο Διαμάντο ( και υιοθετήθηκε) από την σύσκεψη των φορέων της πόλης που έγινε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Λαρισαίων κου Κ. Τζανακούλη, το 2001.
"ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Καλλιθέας 7 -Λάρισα
τηλ. 535 615/257 866
Λάρισα 21 Μαρτίου 2001
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Θέμα: Υπογείωση ή όχι οδού Εχεκρατίδα
Τον τελευταίο καιρό γίνεται δημόσια συζήτηση για την υπογείωση ή όχι της οδού Εχεκρατίδα στη συνοικία Νεράιδα της Λάρισας, για δημιουργία υπόγειας διάβασης σε σχέση με τις σιδηροδρομικές γραμμές. Επί του θέματος αυτού η ΔΕ του ΤΕΕ θεωρεί σκόπιμο να τονίσει τα εξής:
1. Σύμφωνα με την αρ. 63819/2836 (ΦΕΚ 1042/31-10-86) απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ που αφορά στην έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας, αναφέρεται ως βασικός στόχος για την Πολεοδομική Ανάπτυξη της Λάρισας ο υποβιβασμός κατά 6 μέτρα της στάθμης των σιδηροδρομικών γραμμών κυκλοφορίας μέσα στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών του επιβατικού σταθμού και της γραμμής προς Βόλο από τη σημερινή γέφυρα της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Βόλου (χλμ 346,5) έως τη γέφυρα του συλλεκτήρα ΙΙ (χλμ 351) .
Η πόλη, επομένως, έχει προτείνει και η Πολιτεία επίσημα έχει αποδεχθεί, ότι προϋπόθεση για την πολύπλευρη ανάπτυξη της Λάρισας με την ταυτόχρονη δημιουργία ευρύτατα κοινόχρηστων χώρων με πολλαπλές χρήσεις και δραστηριότητες (πράσινο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.λ.π), αποτελεί η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλο το μήκος που αναφέρει η ανωτέρω απόφαση.
2. Το συνολικό κόστος ενός τέτοιου έργου είναι ασφαλώς μεγάλο. Θεωρούμε όμως ότι είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, έστω και μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι οι προοπτικές ανάπτυξης της Λάρισας προς κάθε κατεύθυνση είναι τεράστιες.
3. Η κατασκευή υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις με τις σιδηροδρομικές γραμμές (Εχεκρατίδα, Βόλου, κ.λ.π.) ουσιαστικά αναιρεί κάθε προοπτική υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών στο μέλλον. Ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σοβαρότατη περιβαλλοντική επιβάρυνση στην ευρύτερη περιοχή της υπόγειας διάβασης και τεράστια τεχνικά και οικονομικά προβλήματα στις αντίστοιχες ιδιοκτησίες.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το συνολικό κόστος των υπογείων διαβάσεων προκύπτει το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών δεν είναι τόσο δυσβάστακτη από οικονομικής άποψης, ενώ τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην πόλη και την προοπτική ανάπτυξης της είναι τεράστια από κάθε άποψη.
Άλλωστε η περίπτωση υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών σε περιοχές μικρότερης σημασίας από τη Λάρισα (π.χ. Πλαταμώνας) δείχνει ότι το ζήτημα αυτό είναι βασικό θέμα επιλογής και προτεραιοτήτων.
4. Πιστεύουμε ότι η πόλη συνολικά, ανεξάρτητα από μεμονωμένες επιδιώξεις συνοικιών ή πολιτών, δεν πρέπει να συναινέσει στη δημιουργία υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε οριστικά την μελλοντική επίλυση βασικών προβλημάτων που σχετίζονται με την Ανάπτυξη της Λάρισας και θα αναιρούσε την προοπτική για την δημιουργία μιας μεγάλης κοινόχρηστης ζώνης στην καρδιά της πόλης, ικανή να δώσει όχι μόνο λύσεις στα περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήματα της πόλης, αλλά και νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία.
Κατά την άποψη μας το πρόβλημα της επικοινωνίας των συνοικιών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί προσωρινά, με ελεγχόμενες ισόπεδες διαβάσεις οχημάτων και ανισόπεδης διάβασης πεζών, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών, δηλαδή η εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας.
Για Διοικούσα Επιτροπή
Ο Πρόεδρος
Πέτρος Ηλιάδης"
Θα αποφεύγονται διασταυρώσεις πεζών και οχημάτων
Την υπογειοποίηση 1,2 χλμ., από την οδό Σεπολίων ως την οδό Σιώκου, 620 μέτρων, από την οδό Ορφέως ως και την Ιερά οδό, αλλά και την καταβύθιση μεγάλου τμήματος του υπόλοιπου δικτύου επίγειων γραμμών που διχοτομεί σήμερα την Αθήνα, προβλέπει το μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και στον ΟΣΕ. Σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως ανακοινώθηκε χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, αποφεύγεται η διασταύρωση πεζών, οχημάτων και τρένων στο σύνολο της γραμμής, με υπόγειες και υπέργειες διαβάσεις, ενώ αποδίδονται διαμορφωμένοι χώροι πρασίνου και αναψυχής επί των υπογειοποιημένων τμημάτων της γραμμής. Παράλληλα, ο ΟΣΕ παραχωρεί 20.000 τ.μ.- ιδιοκτησίας του- σε κοινή χρήση, προς όφελος των κατοίκων στις γειτονιές της πόλης. Η υλοποίηση του μνημονίου συνεπάγεται παράλληλα την αξιοποίηση του ιστορικού κτιρίου Τσίλερ, από κοινού από τον Δήμο Αθηναίων και τον ΟΣΕ, ως χώρου πολιτισμού και αναψυχής.”
ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΙΝΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Το μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ Δήμου Αθηναίων και ΟΣΕ αποτελεί την ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ των όσων υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε σχετικά με την παρουσία του ΟΣΕ ( σιδηρο-δρομικών γραμμών και άλλων υποδομών) στην Λάρισα.
Προφανώς για την Αθήνα δεν ισχύουν τα όποια «προσκόμματα» περί «απαγορευτικού κόστους» , περί «περαιωμένου έργου ηλεκτροδότησης» και άλλων τινών που παρουσιάσθηκαν για την πόλη μας, τόσο από τον ΟΣΕ όσο και από τον Δήμο Λαρισαίων.
Προφανώς μόνο για τη Αθήνα ισχύουν τα οφέλη απόδοσης χώρων των γραμμών και η διαμόρφωσή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής.
Προφανώς μόνο για την Αθήνα ο ΟΣΕ παραχωρεί στρέμματα ιδιοκτησίας του για κοινή χρήση των γειτονιών.
Προφανώς μόνο ο Δήμος Αθηναίων μπορεί και πέτυχε αυτό που η Λάρισα χρόνια θεσμοθέτησε στο ΓΠΣ και χρόνια ζητά.
Αλλά, προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, η ίδια με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου ανατρέπει την διεκδίκησή της συμφωνώντας ( κατά πλειοψηφία) σε ένα μπαράζ «υπογειοποιήσεων των δρόμων».
Προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, στο υπό έγκριση ΓΠΣ από τη μία αποδέχεται την υπογειοποίηση ( ή εναλλακτικά την μερική υπογειοποίηση με παραλλαγή του υπόλοιπου τμήματος έξω από την πόλη) και από την άλλη, αποδέχεται μοιρολατρικά ότι είναι «ανέφικτο»!
Εμείς επιμένουμε ότι,
στη Λάρισα των Μεσογειακών Αγώνων,
στη Λάρισα που αποτελεί τον πρώτο Περιφερειακό Δυναμικό Πόλο Ανάπτυξης για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας,
οφείλουν η Πολιτεία και ο ΟΣΕ να αποδώσουν την βέλτιστη λειτουργική και Περιβαλλοντική παρουσία των γραμμών και των άλλων υποδομών του ΟΣΕ μέσα στην πόλη μας.
Η Λάρισα, οι Λαρισαίοι και οι γειτονιές της αξίζουν, τουλάχιστον, όσα και η Αθήνα και οι Αθηναίοι.
ΑΛΛΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΓΕΙΩΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟ!!!
Συνάντηση Λιάπη - Φούρα
Εντός του 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής της Πάτρας
15/03/07 19:18
Πάτρα
Μέσα στο 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμή της Πάτρας, δήλωσε ο υπουργός Μεταφορών Μ.Λιάπης μετά τη συνάντηση με το δήμαρχο Ανδρέα Φούρα στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Ανακοινώσεις και για τη σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ευζώνους, καθώς και το πατρινό τραμ.
Ο κ. Λιάπης επισκέφθηκε την Πέμπτη την Πάτρα και ανακοίνωσε ότι αποφασίστηκε η υπογειοποίηση πέντε χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πάτρα. Όπως ανέφερε «ήδη έχουν γίνει οι σχετικές μελέτες και το έργο αναμένεται να αρχίσει μέσα στο επόμενο έτος».
Ακόμη, δήλωσε ότι το τρένο σε λίγα χρόνια θα ενώσει την Πάτρα με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τους Ευζώνους με διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή υψηλών ταχυτήτων και τόνισε ότι «θα είναι ένα σιδηροδρομικό δίκτυο εφάμιλλο των ευρωπαϊκών».
Αναφορικά με τη δημιουργία γραμμής τραμ στην Πάτρα, ο κ. Λιάπης είπε ότι έχει δοθεί η εντολή για χρηματοδότηση της μελέτης με 1.000.000 ευρώ, ενώ πρότεινε προς τους φορείς να υλοποιηθεί το έργο μέσω σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αφού όπως δήλωσε «δεν έχουμε τη δυνατότητα να το εντάξουμε στο Δ' ΚΠΣ, γιατί προηγούνται άλλα έργα υποδομών για το σιδηρόδρομο».
Στην συνέχεια, ο υπουργός Μεταφορών επιθεώρησε τα σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στον Πλάτανο Αχαΐας και ειδικά στη σήραγγα Πλατάνου για διπλή γραμμή, μήκους 2.292 μέτρων, τη γέφυρα του ποταμού Λαδοποτάμου, μήκους 109 μ. και τη σήραγγα Τράπεζας για διπλή γραμμή, μήκους 2.748 μέτρων. Ο κ. Λιάπης επεσήμανε ότι τα έργα προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, εντός των χρονοδιαγραμμάτων και θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2010.
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΩΣ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Η θέση αυτή εκφράσθηκε από το Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας με τον εκπρόσωπό του Αντιπρόεδρο κο Ντίνο Διαμάντο ( και υιοθετήθηκε) από την σύσκεψη των φορέων της πόλης που έγινε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Λαρισαίων κου Κ. Τζανακούλη, το 2001.
"ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Καλλιθέας 7 -Λάρισα
τηλ. 535 615/257 866
Λάρισα 21 Μαρτίου 2001
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Θέμα: Υπογείωση ή όχι οδού Εχεκρατίδα
Τον τελευταίο καιρό γίνεται δημόσια συζήτηση για την υπογείωση ή όχι της οδού Εχεκρατίδα στη συνοικία Νεράιδα της Λάρισας, για δημιουργία υπόγειας διάβασης σε σχέση με τις σιδηροδρομικές γραμμές. Επί του θέματος αυτού η ΔΕ του ΤΕΕ θεωρεί σκόπιμο να τονίσει τα εξής:
1. Σύμφωνα με την αρ. 63819/2836 (ΦΕΚ 1042/31-10-86) απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ που αφορά στην έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας, αναφέρεται ως βασικός στόχος για την Πολεοδομική Ανάπτυξη της Λάρισας ο υποβιβασμός κατά 6 μέτρα της στάθμης των σιδηροδρομικών γραμμών κυκλοφορίας μέσα στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών του επιβατικού σταθμού και της γραμμής προς Βόλο από τη σημερινή γέφυρα της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Βόλου (χλμ 346,5) έως τη γέφυρα του συλλεκτήρα ΙΙ (χλμ 351) .
Η πόλη, επομένως, έχει προτείνει και η Πολιτεία επίσημα έχει αποδεχθεί, ότι προϋπόθεση για την πολύπλευρη ανάπτυξη της Λάρισας με την ταυτόχρονη δημιουργία ευρύτατα κοινόχρηστων χώρων με πολλαπλές χρήσεις και δραστηριότητες (πράσινο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.λ.π), αποτελεί η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλο το μήκος που αναφέρει η ανωτέρω απόφαση.
2. Το συνολικό κόστος ενός τέτοιου έργου είναι ασφαλώς μεγάλο. Θεωρούμε όμως ότι είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, έστω και μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι οι προοπτικές ανάπτυξης της Λάρισας προς κάθε κατεύθυνση είναι τεράστιες.
3. Η κατασκευή υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις με τις σιδηροδρομικές γραμμές (Εχεκρατίδα, Βόλου, κ.λ.π.) ουσιαστικά αναιρεί κάθε προοπτική υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών στο μέλλον. Ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σοβαρότατη περιβαλλοντική επιβάρυνση στην ευρύτερη περιοχή της υπόγειας διάβασης και τεράστια τεχνικά και οικονομικά προβλήματα στις αντίστοιχες ιδιοκτησίες.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το συνολικό κόστος των υπογείων διαβάσεων προκύπτει το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών δεν είναι τόσο δυσβάστακτη από οικονομικής άποψης, ενώ τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην πόλη και την προοπτική ανάπτυξης της είναι τεράστια από κάθε άποψη.
Άλλωστε η περίπτωση υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών σε περιοχές μικρότερης σημασίας από τη Λάρισα (π.χ. Πλαταμώνας) δείχνει ότι το ζήτημα αυτό είναι βασικό θέμα επιλογής και προτεραιοτήτων.
4. Πιστεύουμε ότι η πόλη συνολικά, ανεξάρτητα από μεμονωμένες επιδιώξεις συνοικιών ή πολιτών, δεν πρέπει να συναινέσει στη δημιουργία υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε οριστικά την μελλοντική επίλυση βασικών προβλημάτων που σχετίζονται με την Ανάπτυξη της Λάρισας και θα αναιρούσε την προοπτική για την δημιουργία μιας μεγάλης κοινόχρηστης ζώνης στην καρδιά της πόλης, ικανή να δώσει όχι μόνο λύσεις στα περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήματα της πόλης, αλλά και νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία.
Κατά την άποψη μας το πρόβλημα της επικοινωνίας των συνοικιών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί προσωρινά, με ελεγχόμενες ισόπεδες διαβάσεις οχημάτων και ανισόπεδης διάβασης πεζών, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών, δηλαδή η εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας.
Για Διοικούσα Επιτροπή
Ο Πρόεδρος
Πέτρος Ηλιάδης"
Σάββατο 18 Απριλίου 2009
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΑΛΛΑΓΗ ΧΡΗΣΗΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΚΕΛΥΦΟΥΣ (ΗΜΙΥΠ. ΧΩΡΟΙ-ΚΛ. ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ-ΠΑΤΑΡΙΑ- ΣΟΦΙΤΕΣ)
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ
ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΣΕ ΤΜΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ (ΗΜ. ΧΩΡΟΙ - ΚΛ. ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ (Pilotis) – ΜΕΣΟΠΑΤΩΜΑΤΑ - ΥΠΟΓΕΙΑ)
Η αντιμετώπιση της «αυθαίρετης δόμησης» στην Ελλάδα είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα (Περιβαλλοντικά, Οικονομικά, Κοινωνικά) από εκείνα που στην πράξη καλείται να αντιμετωπίσει (ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής καθημερινότητας και διαβίωσης).
Η συντεταγμένη Πολιτεία διαχρονικά έχει σταθεί απέναντι στο ζήτημα αυτό με τρεις χαρακτηριστικές στάσεις :
1. Με νομοθετήματα που κατ΄ επανάληψη «νομιμοποιούσαν» γενιά με γενιά τα αυθαίρετα
2. Με σοβαρές θεσμικές νομοθετικές παρεμβάσεις που όμως, αφενός στερούνταν της ολοκλήρωσής τους (εκκρεμούν διαρκώς τα ΠΔ που οι νόμοι επικαλούνται για την πλήρη και λεπτομερή εφαρμογή τους) αφετέρου, η έλλειψη της επαρκούς Τεχνικής στελέχωσης της Δημόσιας Διοίκησης (που η επίκλησή της δίνει διαρκώς το «άλλοθι» να μετατίθενται οι ευθύνες από την Πολιτεία στους πολίτες ( είτε είναι οι ιδιώτες είτε είναι οι μηχανικοί ελεύθεροι επαγγελματίες).
3. Με έλλειψη για χρόνια ενός Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού με όλα τα υποκείμενα Πολεοδομικά εργαλεία καθώς και ενός εν πλήρη λειτουργία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, που θα έδινε τη δυνατότητα στην εκάστοτε Πολιτεία να χαράσσει μία «Πολιτική Γης» που θα ικανοποιούσε διαχρονικά και ελεγχόμενα όλες τις οικιστικές κοινωνικές ανάγκες, και μάλιστα, με μία Οικονομία κλίμακας που αφενός, θα έδινε τη δυνατότητα στις κοινωνικές ομάδες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων να ικανοποιήσουν με ικανή οικονομική δυνατότητα αλλά και αξιοπρέπεια ακολουθίας της νομιμότητας, αφετέρου, θα περιόριζε σε σημαντικό βαθμό την «αισχρή κερδοσκοπία και εκμετάλλευση» στο «χρηματιστήριο γης».
Με τα τρία αυτά χαρακτηριστικά μίας διαρκούς πολιτικής θέσης και πράξης, η Πολιτεία διαχρονικά κερδοσκοπεί χωρίς «αιδώ» τόσο οικονομικά όσο και ψηφοθηρικά.
ΔΥΟ (2) ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Κατά συνέπεια, πριν εξετάσουμε την όποια «ιδιαιτερότητα» ειδικών ή επιμέρους θεμάτων αυθαίρετης δόμησης μέσα στο λεγόμενο «κέλυφος» ενός δομήματος θα πρέπει, με την επίκληση τήρησης της Συνταγματικής νομιμότητας βάσει του άρθρου 24 (προστασία του Περιβάλλοντος) να συμφωνήσουμε (και η Πολιτεία να εφαρμόσει απαρέγκλιτα) δύο ζητήματα:
1. τον ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΜΗΜΑΤΩΝ, τόσο κατά την φάση της κατασκευής (2 έλεγχοι, με το πέρας των χτισιμάτων και με την παράδοση-ηλεκτροδότηση από μικτά κλιμάκια ΔΥ μηχανικών και ορκωτών ελεγκτών μηχανικών από το Τ.Ε.Ε.) όσο και στη φάση της λειτουργίας του (ανά τακτά χρονικά διαστήματα και πάντα σε κάθε επερχόμενη Πολεοδομική ή Ιδιοκτησιακή μεταβολή, με αντίστοιχες επιτροπές ελέγχου).
Η εξέταση δε του ζητήματος «υποχρεωτικής ασφάλισης των δομημάτων» μπορεί να διευκολύνει την συγκρότηση της ελεγκτικής διαδικασίας.
2. Την θεσμοθέτηση του «Μητρώου Συντελεστών Ιδιωτικών Έργων (ΜΗ.Σ.Ι.Ε.) με την σαφή οριοθέτηση των ρόλων και τον επιμερισμό των ευθυνών όλων των εμπλεκομένων (Κυρίου του έργου, Μελετητών, Επιβλεπόντων, Κατασκευαστών, Εργατοτεχνιτών, Προμηθευτών – ΟΛΩΝ πιστοποιημένων και καταταχθέντων σε αντίστοιχα μητρώα) και τη θέσπιση του λεγόμενου «Πράσινου Κουτιού», της ταυτότητας του δομήματος που από την μελέτη μέχρι την μελλοντική του κατεδάφιση θα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξης, λειτουργίας και συντήρησής του για κάθε Πολεοδομική και Ιδιοκτησιακή μεταβολή του.
ΤΡΕΙΣ (3) ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Για την εξέταση αντιμετώπισης «ειδικών θεμάτων αυθαίρετης δόμησης» θα πρέπει να συμφωνηθούν τα εξής:
1. Αρχιτεκτονικά εργαλεία χρήσιμα για την απόδοση βέλτιστης αισθητικής και λειτουργικής λύσης στα δομήματα, ειδικά με χρήση κατοικία, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να καταργηθούν ή να «φαλκιδευτούν», λόγω της αδυναμίας του Κράτους να ελέγξει αποτελεσματικά την «αλλαγή χρήσης» αυτών των Αρχιτεκτονικών τόπων (ημιυπαίθριοι χώροι).
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί το Αρχιτεκτονικό εργαλείο του Η.Χ. που στη χώρα μας με τις γνωστές κλιματολογικές συνθήκες δίνει σημαντική λειτουργική δυνατότητα προσωρινής διαβίωσης αλλά, και αισθητικής βελτίωσης του Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Είναι δε μέσα από την Λαϊκή Ελληνική Αρχιτεκτονική γνωστός ο νεοελληνικός Η.Χ. ως «χαγιάτι» στο ισόγειο και «ανώι» στον όροφο, αυτός που εξυπηρετούσε ακριβώς τις ίδιες αισθητικές και λειτουργικές ανάγκες.
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί ο κλειστός χώρος στάθμευσης χωρίς να προσμετράται στον Συντελεστή Δόμησης (ΣΔ). Και τούτο, διότι ο περιορισμός εξαγοράς αφενός των ελάχιστων απαιτούμενων από το νόμο θέσεων στάθμευσης και η άμεση ανάγκη αντιμετώπισης του σύγχρονου διογκούμενου προβλήματος της στάθμευσης, ειδικά στα αστικά κέντρα, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές ανάγκες στέγασης, δεν θα οδηγεί τον πολίτη στην απομείωση των ωφέλιμων τετραγωνικών μέτρων για χρήση στάθμευσης.
2. Δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε «ρύθμιση» για τους αυθαίρετους «ειδικούς χώρους» κατά τρόπο τέτοιο που, να διαχωρίζονται οι πολίτες σε «έξυπνους» όσοι αυθαιρέτησαν και «λιγότερο έξυπνους» όσοι νόμιμα χρησιμοποίησαν τα παραπάνω αρχιτεκτονικά εργαλεία. Η όποια ρύθμιση θα πρέπει να τηρεί την Συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 (Ισότητα των Ελλήνων).
3. Δεν μπορεί η όποια ρύθμιση να αποτελεί άλλο ένα «οικονομικό γιουρούσι» του Κράτους που επιδιώκει «έσοδα» απέναντι στους πολίτες, ειδικά αυτήν την κρίσιμη οικονομικά για όλους περίοδο. Θα πρέπει δε η οικονομική προσέγγιση να είναι με κανόνα δικαίου και όχι ισοπεδωτική. Και επειδή, από αυτούς τους «ειδικούς χώρους» το Κράτος ήδη έχει εισπράξει έσοδα παρακάμπτοντας την Πολεοδομική αυθαιρεσία (μέσω της Οικονομικής Εφορίας και μέσω του ΙΚΑ), η τυχόν οικονομική εισφορά που θα ζητηθεί από το Κράτος θα πρέπει να είναι από μηδενική έως ελάχιστη και με βάση έναν Αντικειμενικό προσδιορισμό.
Η ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ
Αποδεχόμενη τα παραπάνω, και προχωρώντας άμεσα στην θεσμοθέτηση και εφαρμογή τους η Πολιτεία μπορεί να προχωρήσει στην εξής διαδικασία αντιμετώπισης των «ειδικών χώρων αυθαίρετης δόμησης εντός του κελύφους του δομήματος και μη υπερβαίνουσας την μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη και το ύψος, όπως αυτά ορίζονται από τον ΓΟΚ (δηλ. για Ημ. Χώρους, Κλειστούς Χώρους Στάθμευσης, Μεσοπατώματα, χώροι κάτω των στεγών με την προϋπόθεση το τελικό ύψος της στέγης να μην υπερβαίνει το οριζόμενο ως μέγιστο επιτρεπόμενο)»:
1. Σε 1ο Στάδιο ακολουθείται η διαδικασία «εξαίρεσης από την κατεδάφιση» με απαραίτητα στοιχεία του φακέλου – πέραν όσων προβλέπονται- τα εξής:
• Στατική μελέτη επάρκειας μετά των απαιτούμενων ελέγχων κατόπιν αυτοψίας
• Έγκριση από την ΕΠΑΕ
• Προσδιορισμός και κατάθεση παραβόλου ελάχιστης αμοιβής μηχανικού, σύμφωνα με τα νέα οριζόμενα όρια από το Τ.Ε.Ε.
• Προσδιορισμός παραβόλου (ποσοστό επί της Αντικειμενικής Αξίας) προς τον οικείο ΟΤΑ ανέγερσης (εφάπαξ) και διατήρησης (ετησίως) σε ειδικό ταμείο ανταποδοτικό αποκλειστικά για «έργα Περιβάλλοντος» της περιοχής που ανήκει το ακίνητο.
2. Σε 2ο Στάδιο πραγματοποιείται η «Νομιμοποίηση» των χώρων αυτών, και για τους ΗΧ μόνο στο «επιτρεπόμενο από το νόμο ποσοστό (20% επί της δόμησης για Η.Χ.) μέσα από τα νόμιμα Πολεοδομικά Εργαλεία που παρέχει ο Οικιστικός Νόμος 2508/97 ( πρ. Ν.1337/83) τα οποία ΑΜΕΣΑ η Πολιτεία πρέπει να ολοκληρώσει την εφαρμογή τους με την θέσπιση των απαιτούμενων ΠΔ. για παράδειγμα, την «μεταφορά ΣΔ», τον «Κοινωνικό Συντελεστή» με τις Ζώνες Κοινωνικού Συντελεστή (ΖΚΣ) (άρθρο 8 παρ. 6 Ν1337/83, άρθρο 18 παρ. 4 Ν2508/97), και τις «Ειδικές Ενισχύσεις» με τις «Ζώνες Ειδικών Ενισχύσεων (ΖΕΕ) (άρθρα 2(παρ. 2) & 11 Ν1337/83 και άρθρο 22Ν2508/97.
Τα παραπάνω, μπορούν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες να τα αξιοποιήσουν και εκείνοι που σήμερα δεν αυθαιρέτησαν.
Η «νομιμοποίηση» μέσω της «έκδοσης οικοδομικής άδειας» όπως ο νόμος προβλέπει θα έχει τις προϋποθέσεις σύνταξης πλήρους φακέλου μελετών και προσδιορισμού αμοιβών μελετών (για επιβλέψεις μπορεί να είναι η αμοιβή αποτύπωσης) όπως το Τ.Ε.Ε. πλέον ορίζει, καθώς και των φορολογικών και κρατήσεων υπέρ τρίτων που προβλέπονται.
Όλες οι παραπάνω μεταβολές ΣΔ στο οικόπεδο συνοδεύουν ΜΟΝΟ το υφιστάμενο δόμημα, και μετά την κατεδάφισή του ο ΣΔ του οικοπέδου παραμένει αυτός που ορίζεται από την Πολεοδομική Μελέτη.
ΛΥΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ
Επισημαίνεται ότι, τα προαναφερθέντα Πολεοδομικά εργαλεία είναι απαραίτητα να λειτουργήσουν και για έναν ακόμη πιο σημαντικό σκοπό: την εφαρμογή των Πολεοδομικών Σχεδίων ειδικά στα ζητήματα των δεσμευμένων για κοινόχρηστους και κοινωφελείς σκοπούς οικοπέδων, που για λόγους οικονομικής αδυναμίας ή και αδιαφορίας των ΟΤΑ μέσω δικαστικής οδού αποχαρακτηρίζονται.
ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΣΕ ΤΜΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ (ΗΜ. ΧΩΡΟΙ - ΚΛ. ΧΩΡΟΙ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ (Pilotis) – ΜΕΣΟΠΑΤΩΜΑΤΑ - ΥΠΟΓΕΙΑ)
Η αντιμετώπιση της «αυθαίρετης δόμησης» στην Ελλάδα είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα (Περιβαλλοντικά, Οικονομικά, Κοινωνικά) από εκείνα που στην πράξη καλείται να αντιμετωπίσει (ζητήματα κοινωνικής και οικονομικής καθημερινότητας και διαβίωσης).
Η συντεταγμένη Πολιτεία διαχρονικά έχει σταθεί απέναντι στο ζήτημα αυτό με τρεις χαρακτηριστικές στάσεις :
1. Με νομοθετήματα που κατ΄ επανάληψη «νομιμοποιούσαν» γενιά με γενιά τα αυθαίρετα
2. Με σοβαρές θεσμικές νομοθετικές παρεμβάσεις που όμως, αφενός στερούνταν της ολοκλήρωσής τους (εκκρεμούν διαρκώς τα ΠΔ που οι νόμοι επικαλούνται για την πλήρη και λεπτομερή εφαρμογή τους) αφετέρου, η έλλειψη της επαρκούς Τεχνικής στελέχωσης της Δημόσιας Διοίκησης (που η επίκλησή της δίνει διαρκώς το «άλλοθι» να μετατίθενται οι ευθύνες από την Πολιτεία στους πολίτες ( είτε είναι οι ιδιώτες είτε είναι οι μηχανικοί ελεύθεροι επαγγελματίες).
3. Με έλλειψη για χρόνια ενός Εθνικού Χωροταξικού Σχεδιασμού με όλα τα υποκείμενα Πολεοδομικά εργαλεία καθώς και ενός εν πλήρη λειτουργία Εθνικού Κτηματολογίου και Δασολογίου, που θα έδινε τη δυνατότητα στην εκάστοτε Πολιτεία να χαράσσει μία «Πολιτική Γης» που θα ικανοποιούσε διαχρονικά και ελεγχόμενα όλες τις οικιστικές κοινωνικές ανάγκες, και μάλιστα, με μία Οικονομία κλίμακας που αφενός, θα έδινε τη δυνατότητα στις κοινωνικές ομάδες χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων να ικανοποιήσουν με ικανή οικονομική δυνατότητα αλλά και αξιοπρέπεια ακολουθίας της νομιμότητας, αφετέρου, θα περιόριζε σε σημαντικό βαθμό την «αισχρή κερδοσκοπία και εκμετάλλευση» στο «χρηματιστήριο γης».
Με τα τρία αυτά χαρακτηριστικά μίας διαρκούς πολιτικής θέσης και πράξης, η Πολιτεία διαχρονικά κερδοσκοπεί χωρίς «αιδώ» τόσο οικονομικά όσο και ψηφοθηρικά.
ΔΥΟ (2) ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Κατά συνέπεια, πριν εξετάσουμε την όποια «ιδιαιτερότητα» ειδικών ή επιμέρους θεμάτων αυθαίρετης δόμησης μέσα στο λεγόμενο «κέλυφος» ενός δομήματος θα πρέπει, με την επίκληση τήρησης της Συνταγματικής νομιμότητας βάσει του άρθρου 24 (προστασία του Περιβάλλοντος) να συμφωνήσουμε (και η Πολιτεία να εφαρμόσει απαρέγκλιτα) δύο ζητήματα:
1. τον ΠΛΗΡΗ ΕΛΕΓΧΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΟΜΗΜΑΤΩΝ, τόσο κατά την φάση της κατασκευής (2 έλεγχοι, με το πέρας των χτισιμάτων και με την παράδοση-ηλεκτροδότηση από μικτά κλιμάκια ΔΥ μηχανικών και ορκωτών ελεγκτών μηχανικών από το Τ.Ε.Ε.) όσο και στη φάση της λειτουργίας του (ανά τακτά χρονικά διαστήματα και πάντα σε κάθε επερχόμενη Πολεοδομική ή Ιδιοκτησιακή μεταβολή, με αντίστοιχες επιτροπές ελέγχου).
Η εξέταση δε του ζητήματος «υποχρεωτικής ασφάλισης των δομημάτων» μπορεί να διευκολύνει την συγκρότηση της ελεγκτικής διαδικασίας.
2. Την θεσμοθέτηση του «Μητρώου Συντελεστών Ιδιωτικών Έργων (ΜΗ.Σ.Ι.Ε.) με την σαφή οριοθέτηση των ρόλων και τον επιμερισμό των ευθυνών όλων των εμπλεκομένων (Κυρίου του έργου, Μελετητών, Επιβλεπόντων, Κατασκευαστών, Εργατοτεχνιτών, Προμηθευτών – ΟΛΩΝ πιστοποιημένων και καταταχθέντων σε αντίστοιχα μητρώα) και τη θέσπιση του λεγόμενου «Πράσινου Κουτιού», της ταυτότητας του δομήματος που από την μελέτη μέχρι την μελλοντική του κατεδάφιση θα αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της ύπαρξης, λειτουργίας και συντήρησής του για κάθε Πολεοδομική και Ιδιοκτησιακή μεταβολή του.
ΤΡΕΙΣ (3) ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ
Για την εξέταση αντιμετώπισης «ειδικών θεμάτων αυθαίρετης δόμησης» θα πρέπει να συμφωνηθούν τα εξής:
1. Αρχιτεκτονικά εργαλεία χρήσιμα για την απόδοση βέλτιστης αισθητικής και λειτουργικής λύσης στα δομήματα, ειδικά με χρήση κατοικία, δεν πρέπει με κανένα τρόπο να καταργηθούν ή να «φαλκιδευτούν», λόγω της αδυναμίας του Κράτους να ελέγξει αποτελεσματικά την «αλλαγή χρήσης» αυτών των Αρχιτεκτονικών τόπων (ημιυπαίθριοι χώροι).
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί το Αρχιτεκτονικό εργαλείο του Η.Χ. που στη χώρα μας με τις γνωστές κλιματολογικές συνθήκες δίνει σημαντική λειτουργική δυνατότητα προσωρινής διαβίωσης αλλά, και αισθητικής βελτίωσης του Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Είναι δε μέσα από την Λαϊκή Ελληνική Αρχιτεκτονική γνωστός ο νεοελληνικός Η.Χ. ως «χαγιάτι» στο ισόγειο και «ανώι» στον όροφο, αυτός που εξυπηρετούσε ακριβώς τις ίδιες αισθητικές και λειτουργικές ανάγκες.
Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί ο κλειστός χώρος στάθμευσης χωρίς να προσμετράται στον Συντελεστή Δόμησης (ΣΔ). Και τούτο, διότι ο περιορισμός εξαγοράς αφενός των ελάχιστων απαιτούμενων από το νόμο θέσεων στάθμευσης και η άμεση ανάγκη αντιμετώπισης του σύγχρονου διογκούμενου προβλήματος της στάθμευσης, ειδικά στα αστικά κέντρα, σε συνδυασμό με τις κοινωνικές ανάγκες στέγασης, δεν θα οδηγεί τον πολίτη στην απομείωση των ωφέλιμων τετραγωνικών μέτρων για χρήση στάθμευσης.
2. Δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε «ρύθμιση» για τους αυθαίρετους «ειδικούς χώρους» κατά τρόπο τέτοιο που, να διαχωρίζονται οι πολίτες σε «έξυπνους» όσοι αυθαιρέτησαν και «λιγότερο έξυπνους» όσοι νόμιμα χρησιμοποίησαν τα παραπάνω αρχιτεκτονικά εργαλεία. Η όποια ρύθμιση θα πρέπει να τηρεί την Συνταγματική επιταγή του άρθρου 4 (Ισότητα των Ελλήνων).
3. Δεν μπορεί η όποια ρύθμιση να αποτελεί άλλο ένα «οικονομικό γιουρούσι» του Κράτους που επιδιώκει «έσοδα» απέναντι στους πολίτες, ειδικά αυτήν την κρίσιμη οικονομικά για όλους περίοδο. Θα πρέπει δε η οικονομική προσέγγιση να είναι με κανόνα δικαίου και όχι ισοπεδωτική. Και επειδή, από αυτούς τους «ειδικούς χώρους» το Κράτος ήδη έχει εισπράξει έσοδα παρακάμπτοντας την Πολεοδομική αυθαιρεσία (μέσω της Οικονομικής Εφορίας και μέσω του ΙΚΑ), η τυχόν οικονομική εισφορά που θα ζητηθεί από το Κράτος θα πρέπει να είναι από μηδενική έως ελάχιστη και με βάση έναν Αντικειμενικό προσδιορισμό.
Η ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ
Αποδεχόμενη τα παραπάνω, και προχωρώντας άμεσα στην θεσμοθέτηση και εφαρμογή τους η Πολιτεία μπορεί να προχωρήσει στην εξής διαδικασία αντιμετώπισης των «ειδικών χώρων αυθαίρετης δόμησης εντός του κελύφους του δομήματος και μη υπερβαίνουσας την μέγιστη επιτρεπόμενη κάλυψη και το ύψος, όπως αυτά ορίζονται από τον ΓΟΚ (δηλ. για Ημ. Χώρους, Κλειστούς Χώρους Στάθμευσης, Μεσοπατώματα, χώροι κάτω των στεγών με την προϋπόθεση το τελικό ύψος της στέγης να μην υπερβαίνει το οριζόμενο ως μέγιστο επιτρεπόμενο)»:
1. Σε 1ο Στάδιο ακολουθείται η διαδικασία «εξαίρεσης από την κατεδάφιση» με απαραίτητα στοιχεία του φακέλου – πέραν όσων προβλέπονται- τα εξής:
• Στατική μελέτη επάρκειας μετά των απαιτούμενων ελέγχων κατόπιν αυτοψίας
• Έγκριση από την ΕΠΑΕ
• Προσδιορισμός και κατάθεση παραβόλου ελάχιστης αμοιβής μηχανικού, σύμφωνα με τα νέα οριζόμενα όρια από το Τ.Ε.Ε.
• Προσδιορισμός παραβόλου (ποσοστό επί της Αντικειμενικής Αξίας) προς τον οικείο ΟΤΑ ανέγερσης (εφάπαξ) και διατήρησης (ετησίως) σε ειδικό ταμείο ανταποδοτικό αποκλειστικά για «έργα Περιβάλλοντος» της περιοχής που ανήκει το ακίνητο.
2. Σε 2ο Στάδιο πραγματοποιείται η «Νομιμοποίηση» των χώρων αυτών, και για τους ΗΧ μόνο στο «επιτρεπόμενο από το νόμο ποσοστό (20% επί της δόμησης για Η.Χ.) μέσα από τα νόμιμα Πολεοδομικά Εργαλεία που παρέχει ο Οικιστικός Νόμος 2508/97 ( πρ. Ν.1337/83) τα οποία ΑΜΕΣΑ η Πολιτεία πρέπει να ολοκληρώσει την εφαρμογή τους με την θέσπιση των απαιτούμενων ΠΔ. για παράδειγμα, την «μεταφορά ΣΔ», τον «Κοινωνικό Συντελεστή» με τις Ζώνες Κοινωνικού Συντελεστή (ΖΚΣ) (άρθρο 8 παρ. 6 Ν1337/83, άρθρο 18 παρ. 4 Ν2508/97), και τις «Ειδικές Ενισχύσεις» με τις «Ζώνες Ειδικών Ενισχύσεων (ΖΕΕ) (άρθρα 2(παρ. 2) & 11 Ν1337/83 και άρθρο 22Ν2508/97.
Τα παραπάνω, μπορούν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες να τα αξιοποιήσουν και εκείνοι που σήμερα δεν αυθαιρέτησαν.
Η «νομιμοποίηση» μέσω της «έκδοσης οικοδομικής άδειας» όπως ο νόμος προβλέπει θα έχει τις προϋποθέσεις σύνταξης πλήρους φακέλου μελετών και προσδιορισμού αμοιβών μελετών (για επιβλέψεις μπορεί να είναι η αμοιβή αποτύπωσης) όπως το Τ.Ε.Ε. πλέον ορίζει, καθώς και των φορολογικών και κρατήσεων υπέρ τρίτων που προβλέπονται.
Όλες οι παραπάνω μεταβολές ΣΔ στο οικόπεδο συνοδεύουν ΜΟΝΟ το υφιστάμενο δόμημα, και μετά την κατεδάφισή του ο ΣΔ του οικοπέδου παραμένει αυτός που ορίζεται από την Πολεοδομική Μελέτη.
ΛΥΣΗ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ
Επισημαίνεται ότι, τα προαναφερθέντα Πολεοδομικά εργαλεία είναι απαραίτητα να λειτουργήσουν και για έναν ακόμη πιο σημαντικό σκοπό: την εφαρμογή των Πολεοδομικών Σχεδίων ειδικά στα ζητήματα των δεσμευμένων για κοινόχρηστους και κοινωφελείς σκοπούς οικοπέδων, που για λόγους οικονομικής αδυναμίας ή και αδιαφορίας των ΟΤΑ μέσω δικαστικής οδού αποχαρακτηρίζονται.
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
ΝΕΟ ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ (ΓΠΣ) ΛΑΡΙΣΑΣ - ΤΕΛΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ "ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ"
ΓΕΝΙΚΟ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΤΕΛΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
Η Διοικούσα Επιτροπή του Τ.Ε.Ε. Κεντρικής & Δυτικής Θεσσαλίας, σε συνέχεια των παρεμβάσεων της για το πλέον σημαντικό θέμα για την Λάρισα, της αναθεωρήσεως του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, με ομόφωνη απόφασή της θέλει να επιστήσει την προσοχή σε έξι σημεία :
1. Η Π.Ε. 20 (συνοικια Αγ. Γεωργίου), που τελικά δεν συμπεριλαμβάνεται στην προτεινόμενη επέκταση του σχεδίου, σύμφωνα και με την γεωλογική μελέτη του Γ.Π.Σ., δεν έχει πρόβλημα απαγορευτικό για μελλοντική επέκταση και οικοδομησιμότητα. Κατά συνέπεια, η αιτιολογία στην μη ένταξη στη φάση αυτή πρέπει να είναι η εξής : «μπορεί να οικοδομηθεί υπό προϋποθέσεις, κατά συνέπεια απαιτείται περαιτέρω εδαφοτεχνική διερεύνηση που θα οδηγήσει σε ένα κανονιστικό πλαίσιο προϋποθέσεων και όρων δόμησης, για την ένταξη στο μέλλον της περιοχής αυτής, ως νέα επέκταση της πόλεως»
2. Θεωρούμε ότι το κεφάλαιο Π.4 είναι ελλειπέστατο σε σχέση με τις προδιαγραφές του θα πρέπει στο κεφάλαιο αυτό να να αναφέρονται «… τις τυχόν απαιτούμενες ειδικότερες μελέτες, τα αναγκαία έργα παρεμβάσεις και εν γένει αναπλάσεις, τις αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις. Επίσης, γίνεται αναφορά στους εμπλεκομένους φορείς για την υλοποίηση των παραπάνω έργων η παρεμβάσεων και στη χρονική διαδοχή η συσχέτιση των σχετικών ενεργειών (Χρονοδιαγράμματα). Τέλος περιλαμβάνει τον Προϋπολογισμό των προτεινόμενων έργων και παρεμβάσεων καθώς και δυνητικές πηγές χρηματοδότησης. Οι παραπάνω προτάσεις του μελετητή θα αποτελέσουν τη βάση για την κατάρτιση των ετήσιων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων εφαρμογής του ΓΠΣ που προβλέπονται…….». Αυτό που αναφέρεται είναι ο φορέας εφαρμογής του ΓΠΣ καθώς και η πολεοδόμηση των νέων οικιστικών υποδοχέων.
3. Στις διατάξεις μεταβατικού χαρακτήρα στην (σελ.43) Στις διατάξεις μεταβατικού χαρακτήρα στην εκτός σχεδίου έκταση του Δήμου αναφέρει «καθορίζονται ελάχιστες αποστάσεις των κτιρίων … και τις οριογραμμές των ρεμάτων 20μ… σε περίπτωση που λόγω αυτής της διάταξης δεν είναι εφικτή η οικοδόμηση, οι αποστάσεις από τα όρια του γηπέδου μπορούν να μειωθούν μέχρι τα 5μ.». Ο κτιριοδομικός ορίζει συγκεκριμένες αποστάσεις από ρέματα και δεν μπορεί να εφαρμοστεί κάτι πιο ελαστικό.
4. Για τον Βιολογικό Καθαρισμό η αλλαγή της φράσης από «χωρίς αύξηση δυναμικότητας» σε «χωρίς αύξηση του αριθμού της» ενισχύει την παρουσία του Βιολογικού Καθαρισμού στην πλέον βεβαρυμμένη περιοχή που βρίσκεται, κάτι που φορείς, υπηρεσίες και Δημοτικό Συμβούλιο έχουμε αποδεχτεί ότι δεν πρέπει να γίνει.
5. Θεωρούμε αντιφατικό επιστημονικά αλλά και πολιτικά για την πόλη μη παραδεκτό να παρουσιάζεται μια επιλογή της πόλης, η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών ως ανέφικτη. Να διαγραφεί στη σελ. 45 η φράση (σελ.45) «….. η υπογειωση των γραμμών πιθανότατα θα συναντήσει μεγάλα τεχνικά προβλήματα όπως την υψηλή στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα και τη δυσκολία παρακαμπτήριου κατά την διάρκεια εκτέλεσης του έργου».
Ο Δήμος Λαρισαίων, η πόλη, επιλέγει ξεκάθαρα την υπογείωση και αναφέρει εναλλακτικά την μερική υπογείωση σε συνδυασμό με την μερική παραλλαγή. Αυτά συναποδεχτήκαμε όλοι, αυτά πρέπει μόνο να αναγραφούν.
Είναι πρωθύστερο, τουλάχιστον, αφού χωρίς ο ενδιαφερόμενος (ΟΣΕ) ή ο επισπεύδων (πόλη, δήμος) να έχει εδώ και 22 χρόνια μια μελέτη σκοπιμότητας - εφικτότητας κόστους/ωφέλους να υπάρχει στο στρατηγικό πολεοδομικό εργαλείο της πόλης, η ίδια η αναίρεση της βούλησής της. Ποιον διευκολύνει αυτό; Πάντως σίγουρα όχι την πόλη.
6. Με έκπληξη είδαμε στα πρακτικά των δύο συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, απόφ. αρ.467/12.06.08 και απόφ. αρ.681/21.10.08 να διαγράφεται η παράγραφος που ενέτασσε την περιοχή του Φρουρίου ως παροχή αναπλάσεως,
Θεωρούμε την αιτιολόγηση που αναφέρεται στο πρακτικό της 12/06/08 ανεπαρκής, μη τεκμηριωμένη αλλά και αντιφατική.
Θεωρούμε ότι, η σημαντικότητα της περιβάλλουσας περιοχής του Αρχαίου Θεάτρου επιβάλλει την θεσμοθέτηση της περιοχής ως περιοχής ανάπλασης, ισχυόντων των προϋποθέσεων που η νομοθεσία αναφέρει.
Επισημαίνουμε ότι :
I. Από το αναθεωρημένο ΓΠΣ προβλέπεται η αλλαγή χρήσης από αμιγούς σε γενική κατοικία. Άρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα περαιτέρω.
II. Οι όροι – περιορισμοί και προληπτικοί έλεγχοι από τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αποδείχτηκαν στην πράξη ανεπαρκείς και φυσικά δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των προϋποθέσεων – δεσμεύσεων για την εν γένει λειτουργία και ανάπλαση της περιοχής
III. Δεν πρόκειται να δημιουργηθεί καθυστέρηση τέτοια που να δημιουργήσει προβλήματα στους πολίτες της περιοχής αυτής. Η μελέτη ανάπλασης μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στο τρέχον έτος.
IV. Είναι δε εφικτή και η άμεση εφαρμογή της μελέτης ανάπλασης τόσο από το Δήμο αλλά και από τους ιδιώτες διότι το ΕΣΠΑ ήδη προβλέπει κονδύλια για ανάπλαση αστικών χώρων αλλά και για επιδότηση ανακαίνισης όψεων ιδιωτικών κτιρίων.
V. Ουδέποτε στα δύο Δημοτικά Συμβούλια παρουσιάσθηκε αυτή η πρόταση. Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 12/06/08 μάλιστα, ήταν κατά τη δήλωση του Δημάρχου, αλλά και ως αναφέρεται και στο θέμα των πρακτικών « ενημέρωση για το Β2 στάδιο………» Προφανώς θεωρούμε – διότι δεν θέλουμε άλλο να πιστεύουμε – ότι εκ παραδρομής αναφέρεται ψηφοφορία που αποφάσισε κατά πλειοψηφία.
Στο δε αποφασιστικό τελικό συμβούλιο της 21/10/08 που παρευρισκόμασταν πάλι δεν τέθηκε θέμα διαγραφής του Φρουρίου ως περιοχής ανάπλασης και απορούμε τουλάχιστον για την ψήφο 30(!) Δημοτικών Συμβούλων υπέρ αυτής.
Αντίθετα, στις συσκέψεις φορέων με την υπηρεσία του Δήμου και της επιβλέπουσας υπηρεσίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας επεκτείναμε τα όρια της περιοχής συμπεριλαμβάνοντας και το μικρό θέατρο μέσα σ’ αυτήν.
Καταληκτικά θεωρούμε ότι θα αποτελεί «έγκλημα» κατά της πόλης και του Αρχαίου Θεάτρου και μη εξυπηρέτηση του Δημοσίου συμφέροντος η μη ένταξη της περιβάλλουσας περιοχής του Αρχαίου Θεάτρου ως περιοχή ανάπλασης.
ΤΕΛΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ
Η Διοικούσα Επιτροπή του Τ.Ε.Ε. Κεντρικής & Δυτικής Θεσσαλίας, σε συνέχεια των παρεμβάσεων της για το πλέον σημαντικό θέμα για την Λάρισα, της αναθεωρήσεως του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, με ομόφωνη απόφασή της θέλει να επιστήσει την προσοχή σε έξι σημεία :
1. Η Π.Ε. 20 (συνοικια Αγ. Γεωργίου), που τελικά δεν συμπεριλαμβάνεται στην προτεινόμενη επέκταση του σχεδίου, σύμφωνα και με την γεωλογική μελέτη του Γ.Π.Σ., δεν έχει πρόβλημα απαγορευτικό για μελλοντική επέκταση και οικοδομησιμότητα. Κατά συνέπεια, η αιτιολογία στην μη ένταξη στη φάση αυτή πρέπει να είναι η εξής : «μπορεί να οικοδομηθεί υπό προϋποθέσεις, κατά συνέπεια απαιτείται περαιτέρω εδαφοτεχνική διερεύνηση που θα οδηγήσει σε ένα κανονιστικό πλαίσιο προϋποθέσεων και όρων δόμησης, για την ένταξη στο μέλλον της περιοχής αυτής, ως νέα επέκταση της πόλεως»
2. Θεωρούμε ότι το κεφάλαιο Π.4 είναι ελλειπέστατο σε σχέση με τις προδιαγραφές του θα πρέπει στο κεφάλαιο αυτό να να αναφέρονται «… τις τυχόν απαιτούμενες ειδικότερες μελέτες, τα αναγκαία έργα παρεμβάσεις και εν γένει αναπλάσεις, τις αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις. Επίσης, γίνεται αναφορά στους εμπλεκομένους φορείς για την υλοποίηση των παραπάνω έργων η παρεμβάσεων και στη χρονική διαδοχή η συσχέτιση των σχετικών ενεργειών (Χρονοδιαγράμματα). Τέλος περιλαμβάνει τον Προϋπολογισμό των προτεινόμενων έργων και παρεμβάσεων καθώς και δυνητικές πηγές χρηματοδότησης. Οι παραπάνω προτάσεις του μελετητή θα αποτελέσουν τη βάση για την κατάρτιση των ετήσιων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων εφαρμογής του ΓΠΣ που προβλέπονται…….». Αυτό που αναφέρεται είναι ο φορέας εφαρμογής του ΓΠΣ καθώς και η πολεοδόμηση των νέων οικιστικών υποδοχέων.
3. Στις διατάξεις μεταβατικού χαρακτήρα στην (σελ.43) Στις διατάξεις μεταβατικού χαρακτήρα στην εκτός σχεδίου έκταση του Δήμου αναφέρει «καθορίζονται ελάχιστες αποστάσεις των κτιρίων … και τις οριογραμμές των ρεμάτων 20μ… σε περίπτωση που λόγω αυτής της διάταξης δεν είναι εφικτή η οικοδόμηση, οι αποστάσεις από τα όρια του γηπέδου μπορούν να μειωθούν μέχρι τα 5μ.». Ο κτιριοδομικός ορίζει συγκεκριμένες αποστάσεις από ρέματα και δεν μπορεί να εφαρμοστεί κάτι πιο ελαστικό.
4. Για τον Βιολογικό Καθαρισμό η αλλαγή της φράσης από «χωρίς αύξηση δυναμικότητας» σε «χωρίς αύξηση του αριθμού της» ενισχύει την παρουσία του Βιολογικού Καθαρισμού στην πλέον βεβαρυμμένη περιοχή που βρίσκεται, κάτι που φορείς, υπηρεσίες και Δημοτικό Συμβούλιο έχουμε αποδεχτεί ότι δεν πρέπει να γίνει.
5. Θεωρούμε αντιφατικό επιστημονικά αλλά και πολιτικά για την πόλη μη παραδεκτό να παρουσιάζεται μια επιλογή της πόλης, η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών ως ανέφικτη. Να διαγραφεί στη σελ. 45 η φράση (σελ.45) «….. η υπογειωση των γραμμών πιθανότατα θα συναντήσει μεγάλα τεχνικά προβλήματα όπως την υψηλή στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα και τη δυσκολία παρακαμπτήριου κατά την διάρκεια εκτέλεσης του έργου».
Ο Δήμος Λαρισαίων, η πόλη, επιλέγει ξεκάθαρα την υπογείωση και αναφέρει εναλλακτικά την μερική υπογείωση σε συνδυασμό με την μερική παραλλαγή. Αυτά συναποδεχτήκαμε όλοι, αυτά πρέπει μόνο να αναγραφούν.
Είναι πρωθύστερο, τουλάχιστον, αφού χωρίς ο ενδιαφερόμενος (ΟΣΕ) ή ο επισπεύδων (πόλη, δήμος) να έχει εδώ και 22 χρόνια μια μελέτη σκοπιμότητας - εφικτότητας κόστους/ωφέλους να υπάρχει στο στρατηγικό πολεοδομικό εργαλείο της πόλης, η ίδια η αναίρεση της βούλησής της. Ποιον διευκολύνει αυτό; Πάντως σίγουρα όχι την πόλη.
6. Με έκπληξη είδαμε στα πρακτικά των δύο συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, απόφ. αρ.467/12.06.08 και απόφ. αρ.681/21.10.08 να διαγράφεται η παράγραφος που ενέτασσε την περιοχή του Φρουρίου ως παροχή αναπλάσεως,
Θεωρούμε την αιτιολόγηση που αναφέρεται στο πρακτικό της 12/06/08 ανεπαρκής, μη τεκμηριωμένη αλλά και αντιφατική.
Θεωρούμε ότι, η σημαντικότητα της περιβάλλουσας περιοχής του Αρχαίου Θεάτρου επιβάλλει την θεσμοθέτηση της περιοχής ως περιοχής ανάπλασης, ισχυόντων των προϋποθέσεων που η νομοθεσία αναφέρει.
Επισημαίνουμε ότι :
I. Από το αναθεωρημένο ΓΠΣ προβλέπεται η αλλαγή χρήσης από αμιγούς σε γενική κατοικία. Άρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα περαιτέρω.
II. Οι όροι – περιορισμοί και προληπτικοί έλεγχοι από τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες αποδείχτηκαν στην πράξη ανεπαρκείς και φυσικά δεν περιλαμβάνουν το σύνολο των προϋποθέσεων – δεσμεύσεων για την εν γένει λειτουργία και ανάπλαση της περιοχής
III. Δεν πρόκειται να δημιουργηθεί καθυστέρηση τέτοια που να δημιουργήσει προβλήματα στους πολίτες της περιοχής αυτής. Η μελέτη ανάπλασης μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα στο τρέχον έτος.
IV. Είναι δε εφικτή και η άμεση εφαρμογή της μελέτης ανάπλασης τόσο από το Δήμο αλλά και από τους ιδιώτες διότι το ΕΣΠΑ ήδη προβλέπει κονδύλια για ανάπλαση αστικών χώρων αλλά και για επιδότηση ανακαίνισης όψεων ιδιωτικών κτιρίων.
V. Ουδέποτε στα δύο Δημοτικά Συμβούλια παρουσιάσθηκε αυτή η πρόταση. Στο Δημοτικό Συμβούλιο της 12/06/08 μάλιστα, ήταν κατά τη δήλωση του Δημάρχου, αλλά και ως αναφέρεται και στο θέμα των πρακτικών « ενημέρωση για το Β2 στάδιο………» Προφανώς θεωρούμε – διότι δεν θέλουμε άλλο να πιστεύουμε – ότι εκ παραδρομής αναφέρεται ψηφοφορία που αποφάσισε κατά πλειοψηφία.
Στο δε αποφασιστικό τελικό συμβούλιο της 21/10/08 που παρευρισκόμασταν πάλι δεν τέθηκε θέμα διαγραφής του Φρουρίου ως περιοχής ανάπλασης και απορούμε τουλάχιστον για την ψήφο 30(!) Δημοτικών Συμβούλων υπέρ αυτής.
Αντίθετα, στις συσκέψεις φορέων με την υπηρεσία του Δήμου και της επιβλέπουσας υπηρεσίας της Περιφέρειας Θεσσαλίας επεκτείναμε τα όρια της περιοχής συμπεριλαμβάνοντας και το μικρό θέατρο μέσα σ’ αυτήν.
Καταληκτικά θεωρούμε ότι θα αποτελεί «έγκλημα» κατά της πόλης και του Αρχαίου Θεάτρου και μη εξυπηρέτηση του Δημοσίου συμφέροντος η μη ένταξη της περιβάλλουσας περιοχής του Αρχαίου Θεάτρου ως περιοχή ανάπλασης.
Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009
7 ΒΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ- ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ & ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ν. ΛΑΡΙΣΑΣ
Η επεξεργασία των λαβάρων έγινε από την
μουτζούρα
και τον
Γιάννης Πέτρου
Ηλιοδώρου 12,
41222 Λάρισα,
τηλ.: 2410 539313
fax: 2410 539314
petrou@moutzoura.gr
www.moutzoura.gr
Γιάννης Πέτρου
Ηλιοδώρου 12,
41222 Λάρισα,
τηλ.: 2410 539313
fax: 2410 539314
petrou@moutzoura.gr
www.moutzoura.gr
Αυτά τα λάβαρα ανέβηκαν από το Τεχνικό Επιμελητήριο Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας και τον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων ν. Λάρισας στις 16/1/2009 στον πεζοδρομο της Παπαναστασίου( κατόπιν αδειας από τους 2 αρμόδιους Αντιδημάρχους του Δήμου Λαρισαίων) και αναφέρονταν στο θέμα της Πανηγυρικής Ετήσιας εκδήλωσης "Διαμόρφωση ελεύθερων Δημόσιων χώρων-Αρχιτεκτονική και Εικαστική Συνέργια".
Δεν ζητήσαμε παρά το αυτονόητο για την μεγάλη κληρονομιά που έχει "στα σπλάχνα της" η πόλη μας: το Αρχαίο Θέατρο :
ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΓΠΣ & ΤΗΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ που από το 1986 δέσμευσε το ΟΤ, με μία σπουδαία οραματική απόφαση της Δημοτικής Αρχής του αείμνηστου Δημάρχου Λαμπρούλη.
Ζητήσαμε ΝΑ ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟ ΟΤ με ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ στο ύψος της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ, και για τους ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΕΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ την ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ & ΤΗΣ ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ για κάποια χρόνια.
ΜΕ ΤΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΣΑ;
- Με ανταλλαγή άμεση ή πώληση και χρήση του τιμήματος του ακινήτου του Δήμου στην Κεντρική Πλατεία
- Με απόδοση του τιμήματος από τα έσοδα από τα έργα που παραχωρήθηκαν σε ιδιώτες ( IMPERIAL, PARKING)
- Με δανεισμό
- Με έκτακτο ανταποδοτικό τέλος
- Με συνδυασμό των παραπάνω
Ζητήσαμε η Περιβάλλουσα περιοχή του Αρχαίου Θεάτρου ( με το μικρό Β΄Αρχαίο Θέατρο) να χαρακτηρισθεί ( οπως από την πρώτη στιγμή θεωρήθηκε) ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ, διότι, τελευταία στιγμή, με ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ κου ΤΖΑΝΑΚΟΥΛΗ ( ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ;;;) ΠΡΟΤΑΘΗΚΕ ΝΑ ΑΠΟΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΕΙ.
Η μελέτη συνολικής Ανάπλασης, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ 2009.
Πέραν της ουσίας περί των θετικών επιχειρημάτων, δεν δημιουργεί προβλήματα αφού, από το νέο ΓΠΣ προτείνεται η χρήση της περιοχής να γίνει Γενική Κατοικία από Αμιγής.
Ακόμη, ΜΠΟΡΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ, αφού προβλέπεται από το ΕΣΠΑ ειδικό μέτρο για ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ ΑΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ. Και βέβαια, η Μεσογειακή Λάρισα μπορεί να διεκδικήσει και να ολοκληρώσει μέχρι το 2013 την Ανάπλαση αυτή, δίνοντας ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΞΙΑ & ΩΘΗΣΗ στην Πολιτιστική, Εμπορική, Τουριστική και εν γένει Οικονομική ζωή της Λάρισας και των πολιτών.
Δίνει την ευκαιρία, αφού ο νόμος το ορίζει, νωρίτερα από την 5ετία, να γίνει ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ του ΓΠΣ, όπου μπορεί να ενταχθεί στο σχέδιο και η περιοχή του Αγ. Γεωργίου που τώρα απεντάχθηκε από περιοχή επέκτασης, με δεδομένο βέβαια, την ολοκλήρωση ενός κανονιστικού πλαισίου ειδικών όρων δόμησης λόγω της εδαφικής ιδιαιτερότητας της περιοχής αυτής.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ, ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ 2 ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΤΟΥ, ΤΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΤΟΥ ΕΝΤΟΛΗ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ κος ΤΖΑΝΑΚΟΥΛΗΣ, ΜΕ ΜΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ & ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε.
ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ, ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΗ" ΠΟΥ ΕΒΡΙΣΕ, ΑΠΕΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΜΕ ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΜΟ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε. ΚΕΝΤΡ. & ΔΥΤ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ κο ΝΤΙΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟ, ΜΙΑ ΩΡΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ, ΜΕ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΑΛΛΟΥΣ 3 "ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ", ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ κου Ν. ΤΖΙΚΑ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε.
ΣΥΝΤΑΣΣΟΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΙΘΥΡΟΥΣ ΠΟΥ ΣΚΟΠΙΜΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΛΑΜΠΡΟΥΛΗ,ΟΤΙ Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΟΤ ΕΓΙΝΕ ΤΟΤΕ, ΔΗΘΕΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ, ΤΟ ΠΡΟΣΑΠΤΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ Τ.Ε.Ε. ΝΤΙΝΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟ, ΟΤΙ, ΔΗΘΕΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΛΑΜΠΡΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ. ΝΤΡΟΠΗ!!!
ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ & Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΣΘΕΝΑΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΑΦΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΑ, ΚΥΡΙΩΣ, ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΩΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ, ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΠΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΕΛΑΣΗΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ.
ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΛΑΡΙΣΑΣ- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΠΡΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟ ΛΑΡΙΣΑΙΩΝ κο ΤΖΑΝΑΚΟΥΛΗ
ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ- Περιφ. Τμήμα Κεντρ. & Δυτ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Καλλιθέας 7 & Τζαβέλα – 412 22 Λάρισα
Τηλ. 2410 535615-257866 - fax: 2410 255718
Αρ.Πρωτ: 735
Λάρισα 27 Ιανουαρίου 2009
Προς :
Δήμαρχο Λαρισαίων
κ. Κώστα Τζανακούλη
Ενταύθα
Αξιότιμε κε Δήμαρχε,
Η Διοικούσα Επιτροπή του Τμήματός μας εκφράζει ομόφωνα, την έντονη δυσαρέσκειά της σχετικά με το πρωτοφανές γεγονός της αποκαθήλωσης των λαβάρων που είχαμε αναρτήσει στους στύλους φωτισμού κατά την ημέρα Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009, σχετικά με το θέμα της Πανηγυρικής Ετήσιας Εκδήλωσης μας.
Η προσωπική σας εντολή αφενός, ήταν αναντίστοιχη με τη διαδικασία αδειοδότησης που είχαμε από τον Δήμο (αίτηση με αρ.πρωτ. 353/13.01.09, 1η τηλεφωνική επικοινωνία του Αντιδημάρχου κ. Μπαρμπούτη με τον Πρόεδρο για διευκρινίσεις επί της αίτησης στις 14-01-09, 2η επικοινωνία του Προέδρου με τον Αντιδημάρχου κ. Μπαρμπούτη, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι υπέγραψε θετικά στην αίτησή μας, τηλεφωνική επικοινωνία του Αντιδημάρχου κ. Σαμουρέλη, ο οποίος επιβεβαίωσε και αυτός την άδεια για την ανάρτηση των λαβάρων) διαδικασία ίδια όπως μας έγινε γνωστό με άλλα πανώ (π.χ. της Νομαρχίας), αφετέρου αποτέλεσε μία αντιδεοντολογική και αντιδημοκρατική ενέργεια λογοκρισίας της ελεύθερης δημόσιας έκφρασης απόψεων του φορέα μας.
Επιπλέον δε, δικαίωσε την απαράδεκτη και αήθη επίθεση με ύβρεις, απειλές και προπηλακισμό ενός θιγόμενου πολίτη κατά του Προέδρου μας κ. Ντίνου Διαμάντου, στις 7μ.μ. την ημέρα της εκδήλωσης, παρουσία του Προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου κ. Ν.Τζίκα, ο οποίος σημειωτέων και προς τιμήν του προστάτευσε τον Πρόεδρό μας.
Ζητούμε όπως, σε άμεσο χρόνο, να υπάρχει από την πλευρά σας αποκατάσταση του κύρους του Προέδρου και του φορέα μας, αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας και ελευθερίας, κάτι που η Λάρισα έχει ως παράδοση.
Οι σχέσεις και η συνεργασία μας πρέπει, για το καλό της πόλης, να συνεχίσει να είναι όχι απλά ομαλή αλλά αποδοτική, όπως μέχρι τώρα ήταν μέσα από συμφωνίες – διαφωνίες – σύνθεση απόψεων και κοινές δράσεις αλλά κύρια, μέσα από τον σεβασμό του ρόλου και του κύρους των θεσμών που εκπροσωπούμε.
Για την Διοικούσα Επιτροπή
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ντ. Διαμάντος
Καλλιθέας 7 & Τζαβέλα – 412 22 Λάρισα
Τηλ. 2410 535615-257866 - fax: 2410 255718
Αρ.Πρωτ: 735
Λάρισα 27 Ιανουαρίου 2009
Προς :
Δήμαρχο Λαρισαίων
κ. Κώστα Τζανακούλη
Ενταύθα
Αξιότιμε κε Δήμαρχε,
Η Διοικούσα Επιτροπή του Τμήματός μας εκφράζει ομόφωνα, την έντονη δυσαρέσκειά της σχετικά με το πρωτοφανές γεγονός της αποκαθήλωσης των λαβάρων που είχαμε αναρτήσει στους στύλους φωτισμού κατά την ημέρα Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009, σχετικά με το θέμα της Πανηγυρικής Ετήσιας Εκδήλωσης μας.
Η προσωπική σας εντολή αφενός, ήταν αναντίστοιχη με τη διαδικασία αδειοδότησης που είχαμε από τον Δήμο (αίτηση με αρ.πρωτ. 353/13.01.09, 1η τηλεφωνική επικοινωνία του Αντιδημάρχου κ. Μπαρμπούτη με τον Πρόεδρο για διευκρινίσεις επί της αίτησης στις 14-01-09, 2η επικοινωνία του Προέδρου με τον Αντιδημάρχου κ. Μπαρμπούτη, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι υπέγραψε θετικά στην αίτησή μας, τηλεφωνική επικοινωνία του Αντιδημάρχου κ. Σαμουρέλη, ο οποίος επιβεβαίωσε και αυτός την άδεια για την ανάρτηση των λαβάρων) διαδικασία ίδια όπως μας έγινε γνωστό με άλλα πανώ (π.χ. της Νομαρχίας), αφετέρου αποτέλεσε μία αντιδεοντολογική και αντιδημοκρατική ενέργεια λογοκρισίας της ελεύθερης δημόσιας έκφρασης απόψεων του φορέα μας.
Επιπλέον δε, δικαίωσε την απαράδεκτη και αήθη επίθεση με ύβρεις, απειλές και προπηλακισμό ενός θιγόμενου πολίτη κατά του Προέδρου μας κ. Ντίνου Διαμάντου, στις 7μ.μ. την ημέρα της εκδήλωσης, παρουσία του Προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου κ. Ν.Τζίκα, ο οποίος σημειωτέων και προς τιμήν του προστάτευσε τον Πρόεδρό μας.
Ζητούμε όπως, σε άμεσο χρόνο, να υπάρχει από την πλευρά σας αποκατάσταση του κύρους του Προέδρου και του φορέα μας, αποκατάσταση της δημοκρατικής λειτουργίας και ελευθερίας, κάτι που η Λάρισα έχει ως παράδοση.
Οι σχέσεις και η συνεργασία μας πρέπει, για το καλό της πόλης, να συνεχίσει να είναι όχι απλά ομαλή αλλά αποδοτική, όπως μέχρι τώρα ήταν μέσα από συμφωνίες – διαφωνίες – σύνθεση απόψεων και κοινές δράσεις αλλά κύρια, μέσα από τον σεβασμό του ρόλου και του κύρους των θεσμών που εκπροσωπούμε.
Για την Διοικούσα Επιτροπή
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ντ. Διαμάντος
Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009
ΟΜΙΛΙΑ ΝΤΙΝΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥ,ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΛΑΡΙΣΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2009ΕΤΗΣΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΠΕΡΙΦ. ΤΜ. ΚΕΝΤΡ. & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Η χρονιά που έφυγε άφησε τα σημάδια της μελανά, τόσο στο θέμα της εκδήλωσης της Παγκόσμιας Οικονομικής κρίσης, με κοινωνικές συνέπειες στην απασχόληση και στο επίπεδο βιωσιμώτητας των ανθρώπων, όσο και στο θέμα της εκδήλωσης βίαιων ενεργειών τόσο από μεμονωμένες ομάδες πολιτών όσο και από τα εντεταλμένα όργανα της συντεταγμένης πολιτείας.
Καλούμαστε λοιπόν να ανταποκριθούμε όλοι στο κοινό αίτημα των καιρών και της Κοινωνίας για ολική αναστροφή της θεώρησης της Πολιτικής θέσης και της Πολιτικής πράξης. Με κοινωνική αναφορά και τον άνθρωπο και όχι απλά τους αριθμούς στο επίκεντρο.
Πρέπει να γίνουμε λιγότερο υποκριτές, ιδιαίτερα με τους νέους ανθρώπους. Πρέπει επιτέλους να ανεβάσουμε τον πήχη των προσδοκιών, γιατί όχι και των ονείρων μας, για μία ποιότητα διαβίωσης που ξεπερνά την «ρεαλιστική υλιστική πολιτική».
Στα πλαίσια αυτά, οφείλουμε να αναδείξουμε ιδιαίτερα την παρέμβαση στο Δημόσιο χώρο ως «παραδειγματική πράξη», και αυτή να είναι αποτέλεσμα πάντα μίας Διαγωνιστικής διαδικασίας ή μίας επίκλησης εναπόθεσης και ανάδειξης της έμπνευσης καταξιωμένων πλέον δημιουργών.
Οφείλουμε να απορρίψουμε το μέτριο, το πονηρά και σκοπίμως σκεπτόμενο. Οφείλουμε να διαλεγόμαστε και να συνδιαχειριζόμαστε ΟΛΟΙ, αιρετοί της ΤΑ και φορείς, αλλά, κύρια με τους πολίτες σε μία διαρκή διαδικασία και όχι μόνο άπαξ εκλογική, το μέλλον του τόπου μας, της πόλης μας. Λευκές επιταγές δεν έδωσε αλλά και δεν πήρε κανένας, ποτέ.
Η επιδίωξη της άσκοπης δημοσιότητας προσωπικής προβολής είναι πράγματι, το λιγότερο μη ωφέλιμη για την κοινή προσπάθεια. Η επιδίωξη όμως υποβάθμισης και απαξίωσης σημαντικών θεμάτων για την τοπική κοινωνία και το μέλλον της, και η αποφυγή απάντησης ως πολιτικής θέσης πλέον, αποτελεί μικρόψυχη και μικροπολιτική τακτική που μόνο το Δημόσιο συμφέρον δεν εξυπηρετεί.
Φέτος, επιλέξαμε το θέμα της «Διαμόρφωσης ελεύθερων δημόσιων χώρων- Αρχιτεκτονική και εικαστική συνέργια» αλλά, και τον τόπο εδώ, δίπλα στην μοναδική κληρονομιά της Λάρισας, το Αρχαίο Θέατρο, και την παρουσία μας στο ιστορικό κέντρο της Λάρισας.
Και δεν ήταν τυχαίο αυτό.
Συμβαδίζει με την αγωνία μας να αποδοθούν στην πόλη μας επιτέλους, οι χώροι που προβλέπονται από το Πολεοδομικό εργαλείο που σχεδίασε το μέλλον της, σε μία πρωτοποριακή πρόβλεψη από το 1986.
Συμβαδίζει με την απαίτηση το Αρχαίο Θέατρο να απελευθερωθεί, να το σεβαστούμε, να το αναγνωρίσουμε, να το εντάξουμε.
Συμβαδίζει με το αίτημά του να προστατευθεί, μαζί και οι άλλοι μνημειακοί και ιστορικοί πόλοι της περιοχής αυτής.
Συμβαδίζει με το αίτημα της διασφάλισης μίας συνολικής και όχι ευκαιριακά αποσπασματικής Ανάπλασης της περιβάλλουσας το Αρχαίο Θέατρο περιοχής.
Ανάπλασης με πρόβλεψη μέλλοντος στις χρήσεις, στην κυκλοφορία, στην διαμόρφωση κοινόχρηστων αλλά και ιδιωτικών χώρων, στα λειτουργικά και μορφολογικά στοιχεία που θα καταστήσουν την περιοχή αυτή πρώτο πόλο επίσκεψης. Αναβαθμίζοντας έτσι, και την αξία της εμπορικής επισκεψιμότητας, που τόσο ανάγκη έχει ο εμπορικός κόσμος της Λάρισας.
Με σεβασμό στα Συνταγματικά δικαιώματα περί της ιδιοκτησίας, αλλά, και σεβασμό στην Λάρισα, τους πολίτες και την ανεκτίμητης αξίας κληρονομιά της, το Αρχαίο Θέατρο, ζητούμε, επιτέλους να αναληφθεί πρωτοβουλία από το Δήμο να αποδοθεί στην πόλη το οικοδομικό τετράγωνο μεταξύ Παπαναστασίου και Απόλλωνος, όπως προβλέπεται από το σχέδιο πόλης και το ΓΠΣ.
Υπάρχει τεράστιο θέμα με τα δεσμευμένα οικόπεδα για κοινόχρηστες και κοινωφελείς χρήσεις στην πόλη μας. Η απραξία πολλών χρόνων αφενός αδικεί τους συμπολίτες μας, που δεν μπορούν ή να αποζημιωθούν ή να αξιοποιήσουν την περιουσία τους για τις ανάγκες τους. Αδικεί όμως κατάφορα την πόλη, τους πολίτες στο σύνολό τους και το Δημόσιο συμφέρον. Διότι, είναι αδιανόητο να αναζητούμε χώρο για την κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών συνοικιών, με την λύση αγοράς από ιδιώτη, όταν, η χρόνια ολιγωρία και αδιαφορία, έως και σύμπραξη με θετική στάση πολλές φορές από τον Δήμο, οδηγεί στην δικαστική διεκδίκηση και τελικά επίτευξη αποχαρακτηρισμού των δεσμευμένων χώρων.
Στους Δημόσιους χώρους διαμορφώνουμε το «ευ ζειν». Μέσα από την Αρχιτεκτονική και την Εικαστική συνέργια πιστεύω ότι αναδεικνύεται διαχρονικά οι αξίες του ανθρώπου.
Η γλυπτική αλλά και η Αρχιτεκτονική, συλλαμβάνονται και υλοποιού-νται στις τρεις διαστάσεις. Δηλαδή, και οι δύο αυτές μορφές τέχνης καταλαμβά-νουν το «χώρο», η πρώτη, κυρίως ως έκφραση η δε δεύτερη, κυρίως ως λειτουρ-γικότητα. Μπορεί να φαντάζει αναχρονιστική ή ουτοπική η επαναφορά του κλίματος των κλασικών χρόνων, ή της αναγέννησης, όπου κτίσμα και τέχνη ενοποιούνταν, όμως, η τέχνη και δη η δημόσια τέχνη ακόμη δύναται να συγκροτήσει και να αναδείξει την αρχιτεκτονική, να προσδώσει τη πολυπόθητη συνοχή.
Ενίοτε παρατηρείται και η «διασυνοριακή» επαφή των Τεχνών, με την αρχιτεκτονική να φέρεται ως γλυπτική και αντιστρόφως. Έργα γλυπτών δύνανται να θεωρηθούν ως «αρχιτεκτονικά» ή ως αρχιτεκτονικές μακέτες τρόπον τινά ενώ ορισμένα έργα αρχιτεκτόνων είναι περισσότερο «γλυπτικά» από άλλα, μπορούν να χαρακτηριστούν ως κατοικήσιμα γλυπτά, συνδιαλέγονται δε αριστουργηματικά με το περιβάλλον, το φως και την τρίτη διάσταση.
Στη σύγχρονη εποχή παρατηρούμε ότι οι τέχνες εκφράζονται με παρόμοιους τρόπους. Στον τομέα της αρχιτεκτονικής όλο και περισ-σότερο οι κατασκευές αποδίδουν ένα ενδιαφέρον για τη φόρμα. Αντίστοιχα, η γλυπτική ενδιαφέρεται να δημιουργήσει χώρους και περιβάλλοντα, τα οποία θα προκαλέσουν τις αισθήσεις μέσα από την εμπλοκή του θεατή. Η χρήση παρόμοιου λεξιλογίου και οι κοινοί στόχοι για τη δημιουργία έργων, αρχιτεκτονικών ή γλυπτικών, έχει ως αποτέλεσμα οι τέχνες να πλησιάζουν η μία την άλλη.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν, έχουμε σήμερα την τιμή να είναι μαζί μας, ο Φιλόλαος. Ο Φιλόλαος Τλούπας. Ένας παγκοσμίως γνωστός και καταξιωμένος Καλλιτέχνης- Γλύπτης. Ένας Έλληνας- Λαρισαίος Πρεσβευτής του Πολιτισμού, που σαν τον συνώνυμό του Αρχαίο Πυθαγόρειο Φιλόσοφο «αυτοεξορίσθηκε» στην χώρα και στην πόλη που όχι απλά η Δημοκρατία αλλά και η Ελευθερία αναδεικνύει το μεγαλείο της έμπνευσης και της δημιουργίας. Η Γαλλία και το Παρίσι, εγώ το χαρακτηρίζω «μαγικό», απελευθερώνει το νου και την ψυχή του ανθρώπου, δεν περιορίζει αλλά αγκαλιάζει και δίνει χώρο από τον διάσημο δημιουργό μέχρι τον φιλότιμο καλλιτέχνη του βουνού των Μαρτύρων. Και αναγνώρισε και τίμησε τον δικό μας Φιλόλαο. Με έργα του σε πολλές περιοχές της, αλλά, ειδικά στην Ντεφάνς.
Ο Φιλόσοφος Φιλόλαος είπε: «ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΑΡΜΟΝΙΑ». Και ο δικός μας Φιλόλαος, ένας Καλλιτέχνης που συνομιλεί με τη Φύση στα έργα του, χρησιμοποιώντας με μοναδική αρμονία τα «δύσκολα» υλικά, το μέταλλο και το μπετόν.
Είμαστε ευτυχείς ως Λαρισαίοι που το μνημείο Εθνικής Αντίστασης, το γνωστό φτερό, κοσμεί την Λάρισα. Δεν είμαστε ευτυχείς για την εγκατάλειψή του και την βεβήλωσή του.
Η συνέργια του Φιλόλαου με πλήθος Αρχιτεκτόνων έδωσε θαυμαστά, μοναδικά επιτεύγματα και έργα.
Για το λόγο αυτό, η ΔΕ του τμήματός μας με ομόφωνη απόφαση τιμά σήμερα τον Φιλόλαο για την όλη προσφορά του στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό γίγνεσθαι και την ειδική συνέργιά του στην διαμόρφωση μίας μοναδικής παρεμβατικότητας στους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Διαμορφώνοντας έτσι, όχι απλά την οπτική αλλά την ψυχική ανθρώπινη λειτουργία της κοινωνίας μας, σε μία υπέρβαση των μικρών και των μέτριων, είτε ανθρώπων είτε επιδιώξεων.
Ας το αξιοποιήσουμε αυτό και εμείς οι ειδικοί της πόλης αυτής, μηχανικοί και εικαστικοί, αλλά, κυρίως, ας το απαιτήσουμε όλοι οι πολίτες από τους εντεταλμένους μας αιρετους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)