Η ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Η ημερομηνία επιλέ-χθηκε με αφορμή μια μεγάλη διαμαρτυρία γυναικών που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ όπου εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας βγήκαν στους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε τα επόμενα χρόνια από τις γυναίκες για να διαμαρτυρηθούν για τις κακές συνθήκες εργασίας και να ζητήσουν την ισότητα των δύο φύλων. Η άτυπη μέχρι τότε ημέρα της γυναίκας γιορτάστηκε επίσημα στις 8 Μαρτίου του 1909 στις ΗΠΑ και δύο χρόνια αργότερα καθιερώθηκε από την Σοσιαλιστική Διεθνή ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
( Στην 1η φωτο- Λιάνα Γούτα(Χημ. Μηχανικός-Πολιτευτής ΝΔ στη Θεσ/νίκη)- Γιώργος Τράντας( Δημοσιογράφος ΑΣΤΡΑ TV-συντονιστής της συζήτησης)-Τώνια Μοροπούλου(Χημ. Μηχανικός-Καθηγήτρια ΕΜΠ)- Ντίνος Διαμάντος (Πολ. Μηχανικός- ΠΡΟΕΔΡΟΣ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας)-Ζωή Ακριβούλη( Οικονομολόγος- μέλος ΚΕ ΠΑΣΟΚ)- Μαίρη Καμηλαράκη(Πολ. Μηχανικός-Εκπ/κός-Πολιτευτής ΝΔ στη Λάρισα)- Ζέττα Μακρή ( Δικηγόρος- τ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΔ Μαγνησίας)
****Η εκδήλωση αναμεταδόθηκε από το ASTRA TV που ήταν και ο χορηγός επικοινωνίας***
Η σημερινή ημέρα της εκδήλωσης μας όμως και η επιλογή της, δεν είναι τυχαία.
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου