Εισήγηση
Στο Πρόγραμμα Επιμορφωτικού Σεμιναρίου
Με θέμα «καταναλώνω …άρα υπάρχω»
Του
ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΙΣΣΑΒΟΥ ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ
Θέμα εισήγησης
«ΟΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ
ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΔΟΜΗΣΗ»
Εισηγητής
ΝΤΙΝΟΣ Δ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΣ
Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Τεχνικού ΕπιμελητηρίουΕλλάδας (Τ.Ε.Ε.) περιφ. Τμήμ. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας
Αγιά , 11 Μαΐου 2007
Εισαγωγικά, θα μπορούσε να υπογραμμίσει κανείς ότι, η οικιστική ανάπτυξη αποτελεί μία αρχέγονη πρακτική του ανθρώπου. Μία συνήθεια που βασίστηκε κατ΄ αρχήν στην ικανοποί-ηση των στεγαστικών του αναγκών αλλά, ταυτόχρονα, και στο αίσθημα της επιβίωσης μέσα από την συνισταμένη καθημερινότητα της συμβίωσης.
Ήταν λοιπόν επόμενο, να δημιουργηθούν διαχρονικά, τα διάφορα μοντέλα της Οικιστικής διαβίωσης, που οδήγησαν στη σημερινή μορφή των αστικών και ημιαστικών κέντρων με τους αγροτικούς «δορυφόρους» τους.
Θα ήθελα επίσης, να τονίσω ότι, οι όποιες ανθρώπινες δραστηριότητες αναπτύσσονται μέ-σα στο Φυσικό Περιβάλλον. Και επειδή, αυτό το Περιβάλλον το «δανειστήκαμε» από τις επό-μενες γενεές, οφείλουμε κάθε παρέμβασή μας να διέπεται από την Αρχή της Αειφορίας και της Προστασίας του Περιβάλλοντος.
Ο συνυπολογισμός του Περιβάλλοντος στη Χωροταξική διαρρύθμιση και διαχείριση αποτε-λεί έναν από τους 5 στρατηγικούς άξονες του 6ου Κοινοτικού Προγράμματος για την περίοδο 2001-2010, με βάση την απόφαση 1600/2000 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμ-βουλίου της 22/7/2002.
Αρχικά, η άμεση προτεραιότητα κάλυψης επειγουσών στεγαστικών αναγκών οδήγησε τον άνθρωπο στην ανάπτυξη ενός δομημένου ιστού που στηρίζονταν στην ατομική ή συλλογική πρωτοβουλία λαμβάνοντας υπόψιν αφενός τα φυσικά χαρακτηριστικά του τόπου και τον προσανατολισμό αφετέρου, τις τεχνικές δυνατότητες που διέθεταν. Χαρακτηριστικό παρά-δειγμα είναι οι οικισμοί των νησιωτικών περιοχών και των ορεινών περιοχών, με οικισμούς συνεκτικούς αλλά, «άναρχους».
Οι πόλεις δε που αναπτύχθηκαν, αρχικά, προέκυπταν από ένα σχεδιασμό βασιζόμενο κυ-ρίως, στο ρυμοτομικό σχέδιο ( σχέδιο που όριζε τα οικοδομικά τετράγωνα και τους δρόμους) και στους όρους και περιορισμούς δόμησης ( μέγιστη δυνατότητα κάλυψης του οικοπέδου, μέγιστο ύψος κτιρίου, μέγιστο αριθμό μ2 δόμησης κά Αναπτύσσονταν δε στο χώρο χωρίς κανένα όρο ή κανονισμό μορφολογικού χαρακτήρα, ενώ, δεν λαμβάνονταν υπόψιν η χωρική διάσταση και ανάπτυξη τους με βάση ορισμένα χαρακτηριστικά δεδομένα ( άξονες, παραλιακά μέτωπα κά).
Η ανάπτυξη νέων αντιλήψεων τόσο για τη βιώσιμη ανάπτυξη όσο και για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, σε συνδυασμό με την οικονομική άνοδο και την ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογία, μας οδήγησαν στην εξέταση νέων παραμέτρων και την εξεύρεση νέων εργαλείων για την αναβάθμιση του σχεδιασμού των πόλεων.
Η αυξητική τάση του αριθμού των κατοίκων και η διαμόρφωση νέων απαιτήσεων διαβίω-σης στη σημερινή εποχή οδήγησαν το Οικιστικό ζήτημα στο θέμα της άμεσης επέκτασης του οικιστικού ιστού. Ενώ, η επιδίωξη- απαίτηση βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών σε συνδυασμό με την διαρκώς αυξανόμενη Περιβαλλοντική συνείδηση που αναζητά την ελαχι-στοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων από οπτική, ατμοσφαιρική, ηχητική και κάθε άλλη ρύπανση, επικέντρωσαν το ενδιαφέρον για το σχεδιασμό και προγραμματισμό της Οικιστικής Ανάπτυξης και σε άλλα ζητήματα πέραν της απλής ικανοποίησης της στεγαστικής ανάγκης.
Ζητήματα που έχουν να κάνουν με την διαμόρφωση μίας μορφολογικής και αισθητικής εικόνας του οικιστικού περιβάλλοντος, στην προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών και ιστορικών στοιχείων ως σημεία αναφοράς, την ανάπτυξη των κοινωνικών δομών της πόλης με στόχο την καλύτερη αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων, την χρήση νέων μεθόδων και τεχνολογιών που δημιουργούν συνθήκες ανάπτυξης μίας δόμησης πιο φιλικής προς το περι-βάλλον και με καλύτερη ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, και βέβαια όλα αυτά με ανθρωπο-κεντρικό στόχο την ποιοτική και ισότιμη για όλους διαβίωση σε ένα οικιστικό μοντέλο που η ανθρώπινη επικοινωνία και συναναστροφή καθώς και, η προσπελασιμότητα και η προσβασι-μότητα σε ότι παρέχει να είναι αυτονόητα δυνατή από τον κάθε πολίτη.
Είναι νομίζω αντιληπτό από τον καθένα ότι, στα πλαίσια μίας Οικιστικής Οργάνωσης και Ανάπτυξης, πέραν από το Δημόσιο συμφέρον αναπτύσσονται και ιδιωτικά συμφέροντα. Και βέβαια, μέσα στα Συνταγματικά πλαίσια, το όποιο κανονιστικό θεσμικό εργαλείο οφείλει να προασπίζεται το δημόσιο συμφέρον αλλά, και την ελευθερία του ατόμου σε όλες τις λειτουρ-γίες και δραστηριότητές του μέσα από ένα θεσμικό περιβάλλον κανόνων και ελέγχου τήρησης αυτών.
Ας δούμε τα εργαλεία και τις δυνατότητες που μας παρέχουν για τον Πολεοδομικό Σχεδιασμό στη χώρα μας.
Η πρώτη συγκροτημένη και πρωτοποριακή θα έλεγα προσπάθεια θέσπισης ενός θεσμικού εργαλείου που καθόρισε τις κατευθύνσεις μίας Χωροταξικής, Περιβαλλοντικής και Οικιστικής Πολιτικής ήταν ο νόμος 1337/83, γνωστός και ως νόμος Τρίτση.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εγκρίθηκαν ο Ν. 2508/97, περί «Βιώσιμης οικιστικής ανάπτυξης των πόλεων και των οικισμών της χώρας» (ΦΕΚ 124 Α 13-06-1997), ο οποίος κάλυψε ανεπάρκειες του Ν1337/83 και ο Ν. 2742/99 περί «Χωροταξικού σχεδιασμού και αειφόρου ανάπτυξης» (ΦΕΚ 207 Α 07-10-1999).
Σύμφωνα με αυτό το θεσμικό πλαίσιο η Οικιστική Οργάνωση και ο Πολεοδομικός Σχεδια-σμός πραγματοποιείται σε δύο επίπεδα:
1. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο (ΡΣ), που προβλέπεται για συγκεκριμένα μεγάλα αστικά κέντρα, μεταξύ αυτών και η Λάρισα. Να ενημερώσω στο σημείο αυτό ότι, ήδη πριν λίγες μέρες υπογράφηκε η σύμβαση από το ΥΠΕΧΩΔΕ ανάθεσης της μελέτης του ΡΣ Λάρισας, που περιλαμβάνει πέραν της πόλης και ευρύτερη περιοχή του νομού, πλην των παραλιακών δήμων και της Ελασσόνας.
2. Το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) για τον αστικό και περιαστικό χώρο ή το Σχέδιο Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης «ανοικτής πόλης» (ΣΧΟΟΑΠ) για τον μη αστικό χώρο.
Να σημειώσω εδώ ότι, το πρώτο επίπεδο αφορά τις γενικές κατευθύνσεις και αρχές χωρικής ανάπτυξης και χρήσεων ενώ, το δεύτερο επίπεδο αποτελεί την εξειδίκευση και εφαρμογή του πρώτου επιπέδου.
Στα πλαίσια δε της δυνατότητας Οικιστικής Ανάπτυξης μέσω ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε ιδιωτικές εκτάσεις, ο Ν2508/97 δίνει τη δυνατότητα καθορισμού των εκτάσεων αυτών ως «Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης (ΠΕΡΠΟ) μέσα από τα εγκεκριμένα ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ.
Αντίστοιχη πρόβλεψη υπάρχει και για την Οικιστική ανάπτυξη εκτάσεων Οικοδομικών Συνεταιρισμών.
Πέραν του γενικού θεσμικού πλαισίου Οικιστικής Ανάπτυξης, το δομημένο περιβάλλον παράγεται μέσα από ένα εκτεταμένο πλαίσιο κανονισμών που με ένα πλήθος παραμέτρων Επιστημονικών δεδομένων και αντικειμενικών δεσμεύσεων οριοθετούν και διασφαλίζουν την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα των κατασκευών, ενώ, ρυθμίζουν και τις σχέσεις ή και αντιθέσεις μεταξύ του ιδιωτικού και δημόσιου συμφέροντος.
Είναι δεδομένη πάντως, η έκταση και η πολυπλοκότητα της πολεοδομικής νομοθεσίας αφού αφορά ένα σύνθετο αντικείμενο «νομικό-τεχνικό-διοικητικό».
Και εδώ θέλω να τονίσω ότι, η επιτυχής εφαρμογή από το κράτος και κυρίως τον πολίτη μίας Οικιστικής Πολιτικής και νομοθεσίας προαπαιτεί τέσσερα πράγματα να συμβούν:
• Να εφαρμοσθεί η νομοθετική κωδικοποίηση των Πολεοδομικών διατάξεων αλλά, και παράλληλα, να θεσπισθεί διαρκής Κωδικοποίηση όχι μόνο της Πολεοδομικής Νομοθεσίας αλλά και των ερμηνευτικών εγκυκλίων, και,
• Να γίνει μία Διυπουργική προσπάθεια αποσαφήνισης και συσχέτισης του ευρύτερου θεσμικού πλαισίου, με απώτερο στόχο την ενημέρωση του πολίτη για το τι ισχύει και σε ποια όρια νομιμότητας μπορεί να κινηθεί.
• Να ολοκληρωθεί επιτέλους και στη χώρα μας, το Εθνικό Κτηματολόγιο. Ένα θεσμικό εργαλείο καταγραφής όλων των ιδιοκτησιών ( δημοσίων και ιδιωτικών). Ήδη, με την τελευταία νομοθετική ρύθμιση του ΥΠΕΧΩΔΕ το μεγαλύτερο από τα μεγάλα έργα όπως το αποκαλούμε, έχει μπει σε διαδικασία υλοποίησης με σαφές χρονοδιάγραμμα.
• Να ολοκληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο με τα Ειδικά Χωροταξικά ( πχ αυτό του τουρισμού, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας κά), προσπάθεια που τα τρία τελευταία χρόνια εντατικοποιήθηκε με θεαματικά αποτελέσματα από το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Σε όλον αυτόν τον γενικό σχεδιασμό και την Οικιστική Ανάπτυξη μέσα σε πλαίσιο κανό-νων, όρων και περιορισμών, είναι γνωστή η διαχρονική «παθογένεια» της Ελληνικής Επι-κράτειας, και δεν είναι άλλη από την Αυθαίρετη δόμηση.
Ένα φαινόμενο που ταλανίζει τη χώρα μας για πέντε και πλέον δεκαετίες, και που εν τη γενέσει του δημιουργήθηκε ως επόμενο της ανετοιμότητας του ελληνικού κράτους να ικανο-ποιήσει τις στεγαστικές ανάγκες μεγάλου αριθμού μετακινούμενων πολιτών, μετά από βίαια ιστορικά γεγονότα ( πόλεμοι, πρόσφυγες). Σ΄ αυτό συνετέλεσε επιπλέον, και η στρεβλή ανά-πτυξη που ακολουθήθηκε στα πρώτα χρόνια ελεύθερου κράτους, πολιτική που διαιώνισε το πρόβλημα με αποτέλεσμα να μετράμε διαχρονικά αρκετές γενιές αυθαιρέτων.
Με λίγα λόγια, η αυθαίρετη πολεοδομική πρωτοβουλία αντικατέστησε την έλλειψη εθνικής στεγαστικής πολιτικής μέσα από ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο χωρικού σχεδιασμού και κτηματολογίου και φυσικά και διάθεση των απαιτούμενων πόρων.
Το Τεχνικό Επιμελητήριο είχε επισημάνει το πρόβλημα της αυθαίρετης δόμησης από το 1958, από την τότε θέσπιση σχεδίου πόλεως στην εν λόγω Υπηρεσία Οικισμού με τίτλο « Λει-τουργία Πολεοδομικών Γραφείων- Αστυνομία Κατασκευών- Προώθηση της Τεχνικής και των Τεχνικών εις Επαρχίας».
13 χρόνια μετά την λήξη της γερμανικής κατοχής, το ΤΕΕ επεσήμανε με στοιχεία το πρόβλημα των 15558 αυθαίρετων επί συνόλου 42735 ιδιωτικών κατασκευών ( δηλ. 36,4%), ότι αποτελεί πληγή για το Περιβάλλον, την Εθνική Οικονομία και το κοινωνικό σύνολο.
Μία προσπάθεια ταξινόμησης των αυθαίρετων κατασκευών θα κατέτασσε τα αυθαίρετα :
• Σε περιοχές που επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιοχές που δεν επιτρέπεται η δόμηση
• Σε περιβαλλοντικά ευαίσθητες περιοχές
• Σε «μικρο παραβάσεις» που αφορούν κυρίως παραβάσεις του κτιριοδομικού κανονισμού, ή μικρο προσθήκες ή μετατροπές χρήσης σε νόμιμα υφιστάμενα κτίσματα.
Θέλω να ξεκαθαρίσω εδώ μία βασική μου άποψη: η αυθαίρετη δόμηση είναι κατ΄ εξοχήν και διαχρονικά ένα πολιτικό ζήτημα, και θα έλεγα και ζητούμενο, όχι από τον πολίτη που προφανώς θέλει απλά να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες του και χωρίς να φοβάται ή να πληρώνει διαρκώς και ακριβότερα την ανάγκη του που του έγινε φόβος. Αλλά, ζητούμενο από την πολιτική εξουσία, που θέλει διαχρονικά την πολιτική ομηρία κάτω από την ενδεχόμενη «εξυπηρέτηση νομιμοποίησης», καλύπτοντας ταυτόχρονα και την αδυναμία τήρησης του θεσμικού πλαισίου μέσα από ένα μικρής δυνατότητας στην καλύτερη περίπτωση, ή και δια-βρωμένο αρκετές φορές κρατικό μηχανισμό ελέγχου.
Τι πρέπει να γίνει για να μειωθεί το φαινόμενο της αυθαίρετης δόμησης;
Πολύ απλά,
• Άμεση ολοκλήρωση του Χωρικού Σχεδιασμού με ισόρροπη χωρική Ανάπτυξη
• Άμεση ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου
• Ταχύτερες διαδικασίες επεκτάσεων πόλεων και ένταξης περιοχών για συγκεκριμένες δραστηριότητες
• Αστική ανανέωση υποβαθμισμένων αστικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένων των κέντρων πόλης και των βιομηχανικών περιοχών
• Συνεργασία των κεντρικών δήμων με τους όμορους, κυρίως μικρότερους δήμους
• Ορθολογική διαχείριση και αντιμετώπιση των στεγαστικών αναγκών των πολιτών
• Αναβάθμιση της Δημόσιας Διοίκησης, σε Επιστημονικό προσωπικό, χρήση νέων τεχνολογιών και κυρίως, νοοτροπία
• Κατανομή των ευθυνών και επιμερισμός σε όλους τους συντελεστές μίας αυθαίρετης κατασκευής, από τον ιδιοκτήτη και τους υπεύθυνους τεχνικούς μέχρι και τον τελευταίο εργατοτεχνίτη
• Συνεχείς και αξιόπιστοι έλεγχοι σε ΟΛΕΣ τις κατασκευές, τουλάχιστον σε δύο στάδια κατά την κατασκευή ( αποπεράτωση χτισιμάτων και στο τέλος με την ηλεκτροδότηση) και πάντα κατά την όποια ιδιοκτησιακή μεταβολή ( μεταβίβαση ή υποθήκη)
Κυρίες και κύριοι,
Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για ότι συντελείται γύρω μας. Κυρίως, όμως, και πρώτιστα το Κράτος και οι υπεύθυνοι Επιστημονικοί Φορείς. Το Τεχνικό Επιμελητήριο, ως θεσμοθετημένος τεχνικός σύμβουλος της πολιτείας, αλλά και της Κοινωνίας θα έλεγα, προσπαθεί στα 80 και πλέον χρόνια της παρουσίας του να δρα ως Προμηθέας και όχι ως Επιμηθέας. Και θα συνεχί-σουμε να το κάνουμε, διότι, θεωρούμε ότι, πέρα από την κατοχή της Επιστημονικής γνώσης και τεκμηρίωσης ήμαστε η συνείδηση και το αποκούμπι πολλές φορές, των πολιτών.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την τιμητική πρόσκληση συμμετοχής στην σημαντική αυ-τή εκδήλωση, σας συγχαίρω για την αξιέπαινη πρωτοβουλία σας, και ζητώ θερμά συγνώμη για το απροσδόκητο πρόβλημα που δεν επέτρεψε την φυσική μου παρουσία. Ιδιαίτερα η στε-ναχώρια για την απουσία μου βαρύνει εμένα, διότι, η Αγιά είναι όχι απλά μητρογονικός μου τόπος, αλλά, τόπος με αναμνήσεις και ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.
Σας ευχαριστώ πολύ
Τρίτη 21 Απριλίου 2009
Κυριακή 19 Απριλίου 2009
8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ( από την εκδήλωση του Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας 6/3/09 στη Λάρισα)
Η ημέρα της γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου. Η ημερομηνία επιλέ-χθηκε με αφορμή μια μεγάλη διαμαρτυρία γυναικών που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 στην Νέα Υόρκη των ΗΠΑ όπου εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας βγήκαν στους δρόμους ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ίδια ημερομηνία επιλέχτηκε τα επόμενα χρόνια από τις γυναίκες για να διαμαρτυρηθούν για τις κακές συνθήκες εργασίας και να ζητήσουν την ισότητα των δύο φύλων. Η άτυπη μέχρι τότε ημέρα της γυναίκας γιορτάστηκε επίσημα στις 8 Μαρτίου του 1909 στις ΗΠΑ και δύο χρόνια αργότερα καθιερώθηκε από την Σοσιαλιστική Διεθνή ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
Ο εορτασμός της ημέρας της γυναίκας παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος. Σε πολλές χώρες καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε όλο τον κόσμο παραμένει ανικανοποίητο.
Σήμερα, δύο μέρες πριν την 8η Μαρτίου, το Τεχνικό Επιμελητήριο διοργανώνει αυτήν την εκδήλωση με ένα πάνελ 5 εκλεκτών γυναικών, που τα δείγματα γραφής τους σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής, επαγγελματικής αλλά και δημόσιας ζωής του τόπου τις έχουν ήδη καταξιώσει.
( Στην 1η φωτο- Λιάνα Γούτα(Χημ. Μηχανικός-Πολιτευτής ΝΔ στη Θεσ/νίκη)- Γιώργος Τράντας( Δημοσιογράφος ΑΣΤΡΑ TV-συντονιστής της συζήτησης)-Τώνια Μοροπούλου(Χημ. Μηχανικός-Καθηγήτρια ΕΜΠ)- Ντίνος Διαμάντος (Πολ. Μηχανικός- ΠΡΟΕΔΡΟΣ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. Θεσσαλίας)-Ζωή Ακριβούλη( Οικονομολόγος- μέλος ΚΕ ΠΑΣΟΚ)- Μαίρη Καμηλαράκη(Πολ. Μηχανικός-Εκπ/κός-Πολιτευτής ΝΔ στη Λάρισα)- Ζέττα Μακρή ( Δικηγόρος- τ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΝΔ Μαγνησίας)
****Η εκδήλωση αναμεταδόθηκε από το ASTRA TV που ήταν και ο χορηγός επικοινωνίας***
Η σημερινή ημέρα της εκδήλωσης μας όμως και η επιλογή της, δεν είναι τυχαία.
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
Σήμερα 6 Μαρτίου, κλείνουν 15 χρόνια από την ημέρα που μία Μεγάλη Ελληνίδα, που αντικατόπτρισε με την λαμπερή της παρουσία την σύγχρονη Ελλάδα με τον Πολιτισμό σε παγκόσμια προβολή, η ΜΕΛΙΝΑ, μας στέρησε την φυσική της παρουσία. Ωστόσο, μας άφησε ζωντανή μέσα στα εκφραστικά και αξέχαστα μάτια της μία ολόκληρη Ελλάδα της σημαντικό-τητας, του άριστου, του ωραίου, του επιθυμητού, της διεκδίκησης. Μας άφησε ζωντανή την εικόνα της δύναμης και του πάθους, που παραστατικά θα την θυμόμαστε μέσα από το παθιασμένο ρούφηγμα του τσιγάρου ,καταστροφική αλλά αγαπημένη συνήθεια για την ίδια, να διεκδικήσουμε επιτέλους ως Ελλάδα και ως Έλληνες την θέση που μας αξίζει και μπορούμε στην σύγχρονη Ιστορία, όπως με δύναμη και πάθος η ίδια το διεκδικούσε με κάθε της ιδιότητα. Την ΜΕΛΙΝΑ που ανέδειξε θώκους και δεν αναδείχθηκε από αυτούς, όπως, την μακρόχρονη ιδιότητα της ως Υπουργός Πολιτισμού.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου.
Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.
Δικαίωμα που στην Ελλάδα, μετά από μία ιστορική διαδρομή ενασχόλησης και διεκδίκησης του ζητήματος αυτού,κατοχυρώθηκε το δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι το 1952.
Με την πρώτη Ελληνίδα μάλιστα να εισέρχεται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τότε, την καταγόμενη από το Βόλο και εκλεγείσα στην Θες/νίκη βουλευτή Ελένη Σκούρα, του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλ. Παπάγου.
Οφείλω βέβαια να αναφέρω την διαφορετική άποψη της «πρωτιάς» στην καθιέρωση του δικαιώματος συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία των γυναικών, αυτήν που τεκμαίρεται από τα ιστορικά στοιχεία του ΚΚΕ, και αναφέρεται στις 5 πρώτες γυναίκες ( μεταξύ αυτών και η Λαρισαία Φωτεινή Φιλιππίδη) στις εκλογές της «Ελεύθερης Ελλάδας» στον καιρό της κατοχής, το 1944.Ο σύνθετος ρόλος της γυναίκας, με τις πολλαπλές ιδιότητές της, ως σύντροφος, ως μάνα, ως ενεργό μέλος της παραγωγικής διαδικασίας, ως ενεργό μέλος των κοινών σε όλα τα επίπεδα είναι όχι απλά δεδομένος αλλά, πιστεύω και ανεγνωρισμένος πλέον.
Στον τεχνικό τομέα και στο Τεχνικό Επιμελητήριο, η γυναίκα-μηχανικός σήμερα έχει αποδείξει ότι, μπορεί σε όλα τα επίπεδα να ανταποκριθεί. Ακόμα και σε ορισμένα που φαντάζουν λίγο «άγρια» ή «ξένα» προς την φύση της.
Έως το 1920 δεν υπήρχε καμία γυναίκα μηχανικός στη χώρα. Εκείνη τη δεκαετία εμφανίζονται δειλά - δειλά οι πρώτες γυναίκες μηχανικοί. Στο σύνολο των 1.086 μηχανικών, που πήραν την άδεια άσκησης επαγγέλματος την εποχή εκείνη, υπάρχουν και οι πρώτες 5 γυναίκες μηχανικοί (ποσοστό 0,5%).
Η ανοδική πορεία της συμμετοχής των γυναικών συνεχίσθηκε και φθάνουμε στο τέλος της δεκαετίας του 1990, οπότε το ποσοστό των γυναικών μηχανικών ανέρχεται σε 18,6% στο σύνολο των μηχανικών της χώρας με τάση σταθερά αυξητική για τα επόμενα χρόνια.
Σήμερα, οι γυναίκες-μηχανικοί ανέρχονται στις 24734 στην Ελλάδα, ενώ, σε επίπεδο ν. Λάρισας είναι 890 σε σύνολο περίπου 1900 μηχανικών.
Eιδικότερα στους νέους μηχανικούς το ποσοστό αυτό αγγίζει το 26,2%.
Τα ποσοστά βέβαια της παρουσίας των γυναικών, αυξομειώνονται ανά ειδικότητα. Η ειδικότητα του αρχιτέκτονα συγκεντρώνει σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό γυναικών
(8483). Ακολουθούν οι ειδικότητες πολιτικού μηχανικού (6702), του ηλεκτρολόγου μηχανικού και μηχανολόγου μηχανικού (3858), του χημικού μηχανικού (2800), του αγρονόμου τοπογράφου (1805), του ηλεκτρονικού μηχανικού (564), του μεταλλειολόγου-μεταλλουργού (522). Λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει για τις γυναίκες η ειδικότητα του ναυπηγού μηχανικού.
Στα επαγγελματικά χαρακτηριστικά των γυναικών παρατηρούνται έντονες διαφοροποιή-σεις, σε σχέση με τους άντρες μηχανικούς.
Ειδικότερα, οι γυναίκες φαίνεται να αντιπροσωπεύουν το 30% των άνεργων μηχανικών και μόνο το 7% των εργοδοτών, που είναι μηχανικοί.
H δημόσια διοίκηση θεωρείται προνομιακός χώρος εργασίας για τις γυναίκες μηχανικούς καθώς η μονιμότητα, το πρωινό στάνταρτ οκτάωρο εργασίας και η προστασία της μητρότητας και λοχείας τη διευκολύνουν στις οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Η γυναίκα – μηχανικός λοιπόν, είναι παρούσα και ενεργή στην παραγωγική διαδικασία. Στο Δημόσιο τομέα, στην Εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, στο ελεύθερο επάγγελμα όπου και αν χρειασθεί να προσφέρει τις γνώσεις και τις υπηρεσίες της. Στην μελέτη, την επίβλεψη και την κατασκευή στο εργοτάξιο, στην βιομηχανία, στο εμπόριο και στο επιχειρείν.
Η γυναίκα- μηχανικός είναι ενεργή και στα κοινά των μηχανικών και του Τ.Ε.Ε. Με παρουσία σε όλα τα θεσμοθετημένα όργανα μέσα από την εκλογική διαδικασία.
Στο Τμήμα μας ειδικότερα, έχουμε την παρουσία 8 γυναικών στην 60μελή Αντιπροσωπεία, με την θέση μάλιστα του Γραμματέα του Προεδρείου της να κατέχει γυναίκα, η συν. Νίκα Κροντήρη. Να σημειώσω ότι, από τους 5 μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους της Α/πείας από την λειτουργία του θεσμού, οι δύο ήταν γυναίκες, οι συν. Β. Παπαβασιλείου και Πιπίτσα Φιλίππου. Στη δε ΔΕ διαχρονικά εθήτευσαν γυναίκες- μηχανικοί μέχρι και στην παρούσα θητεία. Το ίδιο και στις Μ.Ε. του τμήματος αλλά και στους συλλόγους των μηχανικών που διαχρονικά εθήτευσαν και στη θέση της Προέδρου. Κάτι που και στη θητεία αυτή συμβαίνει, τόσο στην ΕΜΔΥΔΑΣ με την Πρόεδρο Λουκία Παρασκευοπούλου όσο και στο Σύλλογο Χημικών Μηχανικών με την Πρόεδρο Μαρία Καλέση. Πολλές δε πλαισιώνουν τα Δ.Σ.
Η παρουσία της γυναίκας- μηχανικού πιστεύω ότι αποδεικνύει τις δυνατότητες αλλά και την ανεγνωρισμένη αξία πλέον της γυναίκας στο Κοινωνικό γίγνεσθαι. Και πιθανόν, να υποδεικνύει ότι, η αναγκαία ρύθμιση της ποσόστωσης, αναγκαία σε εποχές που η νοοτροπία αλλά και οι συνθήκες δεν επέτρεπαν την ισότιμη, την ισοβαρή πρόσβαση και αναγνώρισή τους, μάλλον ανατρέπεται από τις ίδιες τις γυναίκες. Αφού, σε πλείστες περιπτώσεων αναδεικνύονται με την ψήφο επιδοκιμασίας υπερβαίνοντας την ρύθμιση της ποσόστωσης.
Η γυναίκα είναι παρούσα κύρια, σε δύο σημαντικούς τομείς που καθορίζουν το μέλλον της Πατρίδας μας : στην Παιδεία και στον Πολιτισμό. Και είναι καθοριστική η συμβολή τους.
ΓΥΝΑΙΚΕΣ,
Η ομορφιά βρίσκεται μέσα σας, και είναι δίπλα μας, γύρω μας.
Την αντικρίζουμε στο Πρόσωπο της Μητέρας, της Συζύγου, της Φίλης, της Κόρης.
Σε έναν κόσμο του άνδρα τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει, τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη γυναίκα
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ
Είναι πανθομολογούμενο αλλά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο κατασκευαστικός τομέας στη χώρα μας θεωρείται η ατμομηχανή της Εθνικής Οικονομίας: Διαρκώς τις τελευταίες δεκαετίες συνεισφέρει το 20% περίπου του ΑΕΠ. Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι, αποτελεί σημαντικό παράγοντα της κοινωνικής συνοχής αφού, στον κύκλο των εργασιών και επαγγελμάτων των κατασκευών απασχολούνται πλήθος επαγγελμάτων και κοινωνικών ομάδων.
Σε μία δεδομένη παγκόσμια κρίση, που μοιραία επηρεάζει και τη χώρα μας, αποτελεί αδήριτη οικονομική και κοινωνική ανάγκη η στήριξη των συντελεστών της αγοράς, σε μία προσπάθεια προστασίας της βιωσιμότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κατά κύριο λόγο δραστηριοποιούνται και στηρίζουν την Ελληνική Περιφέρεια. Με άμεσο βέβαια όφελος την προστασία των εργαζομένων και την αποφυγή κοινωνικών εκρήξεων από ενδεχόμενη μείωση του εργασιακού αντικειμένου και αύξηση κατά συνέπεια της ανεργίας.
12 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σήμερα είναι απολύτως επιβεβλημένο:
1. Να αποκατασταθεί η ηρεμία στην αγορά και να αποδοθεί στον πολίτη το αίσθημα εμπιστοσύνης και νέας προσδοκίας.
2. Να υποστηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Περιφέρειας που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών (ιδιωτικών και δημόσιων έργων).
3. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των απαιτούμενων εγκρίσεων, ιδίως σε περιπτώσεις που αφορούν επενδυτικές επιχειρηματικές δράσεις.
4. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εφαρμογής του νέου Επενδυτικού Νόμου καθώς, και η ενεργοποίηση των μέτρων του ΕΣΠΑ, αλλά και των άλλων οικονομικών προγραμμάτων.
5. Τα δημοπρατούμενα έργα στην Περιφέρεια, είτε από το ΠΕΠ Θεσσαλίας είτε από τα προγράμματα των ΟΤΑ να είναι σε ύψος προϋπολογισμού μικρών και μεσαίων έργων, ώστε οι μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις μέχρι και 2ης τάξης να μπορούν να δραστηριο-ποιηθούν αυτοδύναμα και όχι ως «είλωτες υπεργολάβοι» των μερικών εισηγμένων κατασκευαστικών εταιρειών.
6. Να εκσυγχρονισθεί η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος προς όφελος των συντελεστών της αγοράς.
7. Να επαναπροσδιοριστούν οι συντελεστές αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας ακινήτων ώστε να υποχωρήσουν σε πραγματικά επίπεδα, προσιτά για τον καταναλωτή αλλά και για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
8. Να μειωθεί το κόστος κατασκευής με αντίστοιχη μεγιστοποίηση του ανηγμένου διαχρονικά οφέλους μέσα από :
I. Έλεγχο ποιότητας των επιχειρήσεων
II. Θεσμοθέτηση του Μητρώου Κατασκευαστών ιδιωτικών Έργων (ΜΗΚΙΕ)
III. Θέσπιση κινήτρων για χρήση τεχνολογιών και υλικών φιλικά προς το περιβάλλον
IV. Μείωση της πολλαπλής φορολογικής επιδρομής στα ακίνητα
V. Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και συνολική χρήση του ΦΠΑ από τα έργα.
VI. Δέσμευση για σταθεροποίηση των τιμολογίων των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας για την επόμενη διετία
VII. Αναπροσαρμογή των απαράδεκτα χαμηλών στις πλείστες των περιπτώσεων Τιμολογίων για τα Δημόσια έργα.
VIII. Επανεξέταση των κριτηρίων και των απαιτήσεων του συστήματος εγγυοδοσίας προς τις ΕΔΕ, τόσο από τις Τράπεζες, όσο και κύρια από την Τράπεζα Αττικής ( 42% έχει το ΤΣΜΕΔΕ) και από το ΤΣΜΕΔΕ ( νυν βέβαια ΕΤΑΑ).
9. Να σταματήσει η αυθαιρεσία των τραπεζών, ιδίως των ιδιωτικών, οι οποίες επιλεκτικά προχωρούν σε δανειοδότηση μέσω ΤΕΜΠΜΕ επιχειρήσεων ή για να καλύψουν ήδη δανειοδοτηθέντα κεφάλαια ή για να τοποθετηθεί η επιδότηση σε νέα τραπεζιτικά προϊόντα. Πάντως όχι για να τονωθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων της αγοράς.
10. Να εξετασθεί εναλλακτικά η θεσμοθέτηση άμεσης οικονομικής ενίσχυσης ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων από Φορέα Διαχείρισης Χρηματοδότησης Μ.Ε. και ελευθέρων επαγγελματιών, από υπάρχοντες ή νέο κρατικό».
11. Να σταματήσει η «αυθαίρετη» και «παράνομη» στάση των φορέων που δημοπρατούν έργα ( κυρίως οι ΟΤΑ) που ακυρώνουν ως «μη συμφέρουσες» προσφορές που υπερβαίνουν το «εύλογο όριο» του 12% που ο νόμος θέτει, ζητώντας απαράδεκτα υψηλές εκπτώσεις, θέτοντας αφενός την ποιότητα και ασφάλεια των έργων αφετέρου τις μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις της Περιφέρειας σε διακινδύνευση.
12. Να σταματήσει η εργοληπτική επιχείρηση να «χρηματοδοτεί» το κράτος και τους ΟΤΑ, και να αποπληρώνεται ΑΜΕΣΩΣ τα εκτελεσθέντα έργα.
Πετύχαμε με συντονισμένες προσπάθειες και με σημαντική πρωτοβουλία του Υφυπουργού Οικονομικών και συναδέλφου μέλους του τμήματός μας, του Νίκου Λέγκα, την άρση του άδικου αποκλεισμού των κατασκευαστικών επιχειρήσεων ιδιωτικών και δημοσίων έργων (ατομικές επιχειρήσεις, κοινοπραξίες ή άλλης νομικής μορφής) με το πρόσχημα του αντικειμενικού προσδιορισμού φορολόγησης τους, από την υπαγωγή στην επιδότηση του ΤΕΜΠΜΕ.
Επισημαίνουμε ότι αυτό είναι το ένα βήμα, το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι η επιδότηση της ρευστότητας των «βιώσιμων» επιχειρήσεων έστω και αν στην τριετία δεν παρουσιάζουν συνεχώς κερδοφορία. Έχουν όμως σαφώς οικονομικούς δείκτες(ανεκτέλεστο, απλήρωτες πιστοποιημένες εκτελεσμένες εργασίες κλπ) και κοινωνικούς δείκτες ( σημαντικό κύκλο εργαζομένων και προμηθευτών) που τις καθιστά απαραίτητα εργαλεία στην Αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειάς μας.
ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση το αποδέχτηκε και το ανακοίνωσε και αυτό, και είναι πράγματι ΘΕΤΙΚΟ βήμα για την τόνωση της αγοράς.
Μας θεωρεί η συντεταγμένη Πολιτεία και ιδιαίτερα οι τοπικοί άρχοντες των ΟΤΑ ση-μαντικούς συνεργάτες. Ήρθε η ώρα της «κρίσης» για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τιμήσουν τους πολύτιμους για την Ανάπτυξη συνεργάτες, τους μηχανικούς.
Σε μία δεδομένη παγκόσμια κρίση, που μοιραία επηρεάζει και τη χώρα μας, αποτελεί αδήριτη οικονομική και κοινωνική ανάγκη η στήριξη των συντελεστών της αγοράς, σε μία προσπάθεια προστασίας της βιωσιμότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που κατά κύριο λόγο δραστηριοποιούνται και στηρίζουν την Ελληνική Περιφέρεια. Με άμεσο βέβαια όφελος την προστασία των εργαζομένων και την αποφυγή κοινωνικών εκρήξεων από ενδεχόμενη μείωση του εργασιακού αντικειμένου και αύξηση κατά συνέπεια της ανεργίας.
12 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Σήμερα είναι απολύτως επιβεβλημένο:
1. Να αποκατασταθεί η ηρεμία στην αγορά και να αποδοθεί στον πολίτη το αίσθημα εμπιστοσύνης και νέας προσδοκίας.
2. Να υποστηριχθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις της Περιφέρειας που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών (ιδιωτικών και δημόσιων έργων).
3. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες των απαιτούμενων εγκρίσεων, ιδίως σε περιπτώσεις που αφορούν επενδυτικές επιχειρηματικές δράσεις.
4. Να επιταχυνθούν οι διαδικασίες εφαρμογής του νέου Επενδυτικού Νόμου καθώς, και η ενεργοποίηση των μέτρων του ΕΣΠΑ, αλλά και των άλλων οικονομικών προγραμμάτων.
5. Τα δημοπρατούμενα έργα στην Περιφέρεια, είτε από το ΠΕΠ Θεσσαλίας είτε από τα προγράμματα των ΟΤΑ να είναι σε ύψος προϋπολογισμού μικρών και μεσαίων έργων, ώστε οι μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις μέχρι και 2ης τάξης να μπορούν να δραστηριο-ποιηθούν αυτοδύναμα και όχι ως «είλωτες υπεργολάβοι» των μερικών εισηγμένων κατασκευαστικών εταιρειών.
6. Να εκσυγχρονισθεί η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος προς όφελος των συντελεστών της αγοράς.
7. Να επαναπροσδιοριστούν οι συντελεστές αντικειμενικού προσδιορισμού αξίας ακινήτων ώστε να υποχωρήσουν σε πραγματικά επίπεδα, προσιτά για τον καταναλωτή αλλά και για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
8. Να μειωθεί το κόστος κατασκευής με αντίστοιχη μεγιστοποίηση του ανηγμένου διαχρονικά οφέλους μέσα από :
I. Έλεγχο ποιότητας των επιχειρήσεων
II. Θεσμοθέτηση του Μητρώου Κατασκευαστών ιδιωτικών Έργων (ΜΗΚΙΕ)
III. Θέσπιση κινήτρων για χρήση τεχνολογιών και υλικών φιλικά προς το περιβάλλον
IV. Μείωση της πολλαπλής φορολογικής επιδρομής στα ακίνητα
V. Μείωση της φορολόγησης των επιχειρήσεων και συνολική χρήση του ΦΠΑ από τα έργα.
VI. Δέσμευση για σταθεροποίηση των τιμολογίων των Οργανισμών Κοινής Ωφέλειας για την επόμενη διετία
VII. Αναπροσαρμογή των απαράδεκτα χαμηλών στις πλείστες των περιπτώσεων Τιμολογίων για τα Δημόσια έργα.
VIII. Επανεξέταση των κριτηρίων και των απαιτήσεων του συστήματος εγγυοδοσίας προς τις ΕΔΕ, τόσο από τις Τράπεζες, όσο και κύρια από την Τράπεζα Αττικής ( 42% έχει το ΤΣΜΕΔΕ) και από το ΤΣΜΕΔΕ ( νυν βέβαια ΕΤΑΑ).
9. Να σταματήσει η αυθαιρεσία των τραπεζών, ιδίως των ιδιωτικών, οι οποίες επιλεκτικά προχωρούν σε δανειοδότηση μέσω ΤΕΜΠΜΕ επιχειρήσεων ή για να καλύψουν ήδη δανειοδοτηθέντα κεφάλαια ή για να τοποθετηθεί η επιδότηση σε νέα τραπεζιτικά προϊόντα. Πάντως όχι για να τονωθεί η ρευστότητα των επιχειρήσεων της αγοράς.
10. Να εξετασθεί εναλλακτικά η θεσμοθέτηση άμεσης οικονομικής ενίσχυσης ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρήσεων από Φορέα Διαχείρισης Χρηματοδότησης Μ.Ε. και ελευθέρων επαγγελματιών, από υπάρχοντες ή νέο κρατικό».
11. Να σταματήσει η «αυθαίρετη» και «παράνομη» στάση των φορέων που δημοπρατούν έργα ( κυρίως οι ΟΤΑ) που ακυρώνουν ως «μη συμφέρουσες» προσφορές που υπερβαίνουν το «εύλογο όριο» του 12% που ο νόμος θέτει, ζητώντας απαράδεκτα υψηλές εκπτώσεις, θέτοντας αφενός την ποιότητα και ασφάλεια των έργων αφετέρου τις μικρομεσαίες εργοληπτικές επιχειρήσεις της Περιφέρειας σε διακινδύνευση.
12. Να σταματήσει η εργοληπτική επιχείρηση να «χρηματοδοτεί» το κράτος και τους ΟΤΑ, και να αποπληρώνεται ΑΜΕΣΩΣ τα εκτελεσθέντα έργα.
Πετύχαμε με συντονισμένες προσπάθειες και με σημαντική πρωτοβουλία του Υφυπουργού Οικονομικών και συναδέλφου μέλους του τμήματός μας, του Νίκου Λέγκα, την άρση του άδικου αποκλεισμού των κατασκευαστικών επιχειρήσεων ιδιωτικών και δημοσίων έργων (ατομικές επιχειρήσεις, κοινοπραξίες ή άλλης νομικής μορφής) με το πρόσχημα του αντικειμενικού προσδιορισμού φορολόγησης τους, από την υπαγωγή στην επιδότηση του ΤΕΜΠΜΕ.
Επισημαίνουμε ότι αυτό είναι το ένα βήμα, το επόμενο εξίσου σημαντικό είναι η επιδότηση της ρευστότητας των «βιώσιμων» επιχειρήσεων έστω και αν στην τριετία δεν παρουσιάζουν συνεχώς κερδοφορία. Έχουν όμως σαφώς οικονομικούς δείκτες(ανεκτέλεστο, απλήρωτες πιστοποιημένες εκτελεσμένες εργασίες κλπ) και κοινωνικούς δείκτες ( σημαντικό κύκλο εργαζομένων και προμηθευτών) που τις καθιστά απαραίτητα εργαλεία στην Αναπτυξιακή διαδικασία της Περιφέρειάς μας.
ΣΗΜΕΡΑ η Κυβέρνηση το αποδέχτηκε και το ανακοίνωσε και αυτό, και είναι πράγματι ΘΕΤΙΚΟ βήμα για την τόνωση της αγοράς.
Μας θεωρεί η συντεταγμένη Πολιτεία και ιδιαίτερα οι τοπικοί άρχοντες των ΟΤΑ ση-μαντικούς συνεργάτες. Ήρθε η ώρα της «κρίσης» για να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να τιμήσουν τους πολύτιμους για την Ανάπτυξη συνεργάτες, τους μηχανικούς.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ- ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΟΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
“Υπογειοποιούνται 1,2 χιλιόμετρα
Θα αποφεύγονται διασταυρώσεις πεζών και οχημάτων
Την υπογειοποίηση 1,2 χλμ., από την οδό Σεπολίων ως την οδό Σιώκου, 620 μέτρων, από την οδό Ορφέως ως και την Ιερά οδό, αλλά και την καταβύθιση μεγάλου τμήματος του υπόλοιπου δικτύου επίγειων γραμμών που διχοτομεί σήμερα την Αθήνα, προβλέπει το μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και στον ΟΣΕ. Σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως ανακοινώθηκε χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, αποφεύγεται η διασταύρωση πεζών, οχημάτων και τρένων στο σύνολο της γραμμής, με υπόγειες και υπέργειες διαβάσεις, ενώ αποδίδονται διαμορφωμένοι χώροι πρασίνου και αναψυχής επί των υπογειοποιημένων τμημάτων της γραμμής. Παράλληλα, ο ΟΣΕ παραχωρεί 20.000 τ.μ.- ιδιοκτησίας του- σε κοινή χρήση, προς όφελος των κατοίκων στις γειτονιές της πόλης. Η υλοποίηση του μνημονίου συνεπάγεται παράλληλα την αξιοποίηση του ιστορικού κτιρίου Τσίλερ, από κοινού από τον Δήμο Αθηναίων και τον ΟΣΕ, ως χώρου πολιτισμού και αναψυχής.”
ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΙΝΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Το μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ Δήμου Αθηναίων και ΟΣΕ αποτελεί την ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ των όσων υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε σχετικά με την παρουσία του ΟΣΕ ( σιδηρο-δρομικών γραμμών και άλλων υποδομών) στην Λάρισα.
Προφανώς για την Αθήνα δεν ισχύουν τα όποια «προσκόμματα» περί «απαγορευτικού κόστους» , περί «περαιωμένου έργου ηλεκτροδότησης» και άλλων τινών που παρουσιάσθηκαν για την πόλη μας, τόσο από τον ΟΣΕ όσο και από τον Δήμο Λαρισαίων.
Προφανώς μόνο για τη Αθήνα ισχύουν τα οφέλη απόδοσης χώρων των γραμμών και η διαμόρφωσή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής.
Προφανώς μόνο για την Αθήνα ο ΟΣΕ παραχωρεί στρέμματα ιδιοκτησίας του για κοινή χρήση των γειτονιών.
Προφανώς μόνο ο Δήμος Αθηναίων μπορεί και πέτυχε αυτό που η Λάρισα χρόνια θεσμοθέτησε στο ΓΠΣ και χρόνια ζητά.
Αλλά, προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, η ίδια με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου ανατρέπει την διεκδίκησή της συμφωνώντας ( κατά πλειοψηφία) σε ένα μπαράζ «υπογειοποιήσεων των δρόμων».
Προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, στο υπό έγκριση ΓΠΣ από τη μία αποδέχεται την υπογειοποίηση ( ή εναλλακτικά την μερική υπογειοποίηση με παραλλαγή του υπόλοιπου τμήματος έξω από την πόλη) και από την άλλη, αποδέχεται μοιρολατρικά ότι είναι «ανέφικτο»!
Εμείς επιμένουμε ότι,
στη Λάρισα των Μεσογειακών Αγώνων,
στη Λάρισα που αποτελεί τον πρώτο Περιφερειακό Δυναμικό Πόλο Ανάπτυξης για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας,
οφείλουν η Πολιτεία και ο ΟΣΕ να αποδώσουν την βέλτιστη λειτουργική και Περιβαλλοντική παρουσία των γραμμών και των άλλων υποδομών του ΟΣΕ μέσα στην πόλη μας.
Η Λάρισα, οι Λαρισαίοι και οι γειτονιές της αξίζουν, τουλάχιστον, όσα και η Αθήνα και οι Αθηναίοι.
ΑΛΛΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΓΕΙΩΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟ!!!
Συνάντηση Λιάπη - Φούρα
Εντός του 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής της Πάτρας
15/03/07 19:18
Πάτρα
Μέσα στο 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμή της Πάτρας, δήλωσε ο υπουργός Μεταφορών Μ.Λιάπης μετά τη συνάντηση με το δήμαρχο Ανδρέα Φούρα στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Ανακοινώσεις και για τη σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ευζώνους, καθώς και το πατρινό τραμ.
Ο κ. Λιάπης επισκέφθηκε την Πέμπτη την Πάτρα και ανακοίνωσε ότι αποφασίστηκε η υπογειοποίηση πέντε χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πάτρα. Όπως ανέφερε «ήδη έχουν γίνει οι σχετικές μελέτες και το έργο αναμένεται να αρχίσει μέσα στο επόμενο έτος».
Ακόμη, δήλωσε ότι το τρένο σε λίγα χρόνια θα ενώσει την Πάτρα με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τους Ευζώνους με διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή υψηλών ταχυτήτων και τόνισε ότι «θα είναι ένα σιδηροδρομικό δίκτυο εφάμιλλο των ευρωπαϊκών».
Αναφορικά με τη δημιουργία γραμμής τραμ στην Πάτρα, ο κ. Λιάπης είπε ότι έχει δοθεί η εντολή για χρηματοδότηση της μελέτης με 1.000.000 ευρώ, ενώ πρότεινε προς τους φορείς να υλοποιηθεί το έργο μέσω σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αφού όπως δήλωσε «δεν έχουμε τη δυνατότητα να το εντάξουμε στο Δ' ΚΠΣ, γιατί προηγούνται άλλα έργα υποδομών για το σιδηρόδρομο».
Στην συνέχεια, ο υπουργός Μεταφορών επιθεώρησε τα σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στον Πλάτανο Αχαΐας και ειδικά στη σήραγγα Πλατάνου για διπλή γραμμή, μήκους 2.292 μέτρων, τη γέφυρα του ποταμού Λαδοποτάμου, μήκους 109 μ. και τη σήραγγα Τράπεζας για διπλή γραμμή, μήκους 2.748 μέτρων. Ο κ. Λιάπης επεσήμανε ότι τα έργα προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, εντός των χρονοδιαγραμμάτων και θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2010.
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΩΣ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Η θέση αυτή εκφράσθηκε από το Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας με τον εκπρόσωπό του Αντιπρόεδρο κο Ντίνο Διαμάντο ( και υιοθετήθηκε) από την σύσκεψη των φορέων της πόλης που έγινε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Λαρισαίων κου Κ. Τζανακούλη, το 2001.
"ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Καλλιθέας 7 -Λάρισα
τηλ. 535 615/257 866
Λάρισα 21 Μαρτίου 2001
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Θέμα: Υπογείωση ή όχι οδού Εχεκρατίδα
Τον τελευταίο καιρό γίνεται δημόσια συζήτηση για την υπογείωση ή όχι της οδού Εχεκρατίδα στη συνοικία Νεράιδα της Λάρισας, για δημιουργία υπόγειας διάβασης σε σχέση με τις σιδηροδρομικές γραμμές. Επί του θέματος αυτού η ΔΕ του ΤΕΕ θεωρεί σκόπιμο να τονίσει τα εξής:
1. Σύμφωνα με την αρ. 63819/2836 (ΦΕΚ 1042/31-10-86) απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ που αφορά στην έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας, αναφέρεται ως βασικός στόχος για την Πολεοδομική Ανάπτυξη της Λάρισας ο υποβιβασμός κατά 6 μέτρα της στάθμης των σιδηροδρομικών γραμμών κυκλοφορίας μέσα στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών του επιβατικού σταθμού και της γραμμής προς Βόλο από τη σημερινή γέφυρα της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Βόλου (χλμ 346,5) έως τη γέφυρα του συλλεκτήρα ΙΙ (χλμ 351) .
Η πόλη, επομένως, έχει προτείνει και η Πολιτεία επίσημα έχει αποδεχθεί, ότι προϋπόθεση για την πολύπλευρη ανάπτυξη της Λάρισας με την ταυτόχρονη δημιουργία ευρύτατα κοινόχρηστων χώρων με πολλαπλές χρήσεις και δραστηριότητες (πράσινο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.λ.π), αποτελεί η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλο το μήκος που αναφέρει η ανωτέρω απόφαση.
2. Το συνολικό κόστος ενός τέτοιου έργου είναι ασφαλώς μεγάλο. Θεωρούμε όμως ότι είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, έστω και μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι οι προοπτικές ανάπτυξης της Λάρισας προς κάθε κατεύθυνση είναι τεράστιες.
3. Η κατασκευή υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις με τις σιδηροδρομικές γραμμές (Εχεκρατίδα, Βόλου, κ.λ.π.) ουσιαστικά αναιρεί κάθε προοπτική υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών στο μέλλον. Ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σοβαρότατη περιβαλλοντική επιβάρυνση στην ευρύτερη περιοχή της υπόγειας διάβασης και τεράστια τεχνικά και οικονομικά προβλήματα στις αντίστοιχες ιδιοκτησίες.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το συνολικό κόστος των υπογείων διαβάσεων προκύπτει το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών δεν είναι τόσο δυσβάστακτη από οικονομικής άποψης, ενώ τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην πόλη και την προοπτική ανάπτυξης της είναι τεράστια από κάθε άποψη.
Άλλωστε η περίπτωση υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών σε περιοχές μικρότερης σημασίας από τη Λάρισα (π.χ. Πλαταμώνας) δείχνει ότι το ζήτημα αυτό είναι βασικό θέμα επιλογής και προτεραιοτήτων.
4. Πιστεύουμε ότι η πόλη συνολικά, ανεξάρτητα από μεμονωμένες επιδιώξεις συνοικιών ή πολιτών, δεν πρέπει να συναινέσει στη δημιουργία υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε οριστικά την μελλοντική επίλυση βασικών προβλημάτων που σχετίζονται με την Ανάπτυξη της Λάρισας και θα αναιρούσε την προοπτική για την δημιουργία μιας μεγάλης κοινόχρηστης ζώνης στην καρδιά της πόλης, ικανή να δώσει όχι μόνο λύσεις στα περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήματα της πόλης, αλλά και νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία.
Κατά την άποψη μας το πρόβλημα της επικοινωνίας των συνοικιών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί προσωρινά, με ελεγχόμενες ισόπεδες διαβάσεις οχημάτων και ανισόπεδης διάβασης πεζών, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών, δηλαδή η εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας.
Για Διοικούσα Επιτροπή
Ο Πρόεδρος
Πέτρος Ηλιάδης"
Θα αποφεύγονται διασταυρώσεις πεζών και οχημάτων
Την υπογειοποίηση 1,2 χλμ., από την οδό Σεπολίων ως την οδό Σιώκου, 620 μέτρων, από την οδό Ορφέως ως και την Ιερά οδό, αλλά και την καταβύθιση μεγάλου τμήματος του υπόλοιπου δικτύου επίγειων γραμμών που διχοτομεί σήμερα την Αθήνα, προβλέπει το μνημόνιο συνεργασίας ανάμεσα στον Δήμο Αθηναίων και στον ΟΣΕ. Σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως ανακοινώθηκε χθες στο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, αποφεύγεται η διασταύρωση πεζών, οχημάτων και τρένων στο σύνολο της γραμμής, με υπόγειες και υπέργειες διαβάσεις, ενώ αποδίδονται διαμορφωμένοι χώροι πρασίνου και αναψυχής επί των υπογειοποιημένων τμημάτων της γραμμής. Παράλληλα, ο ΟΣΕ παραχωρεί 20.000 τ.μ.- ιδιοκτησίας του- σε κοινή χρήση, προς όφελος των κατοίκων στις γειτονιές της πόλης. Η υλοποίηση του μνημονίου συνεπάγεται παράλληλα την αξιοποίηση του ιστορικού κτιρίου Τσίλερ, από κοινού από τον Δήμο Αθηναίων και τον ΟΣΕ, ως χώρου πολιτισμού και αναψυχής.”
ΔΗΛΩΣΗ ΝΤΙΝΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ Τ.Ε.Ε. Κεντρ. & Δυτ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Το μνημόνιο που υπογράφηκε μεταξύ Δήμου Αθηναίων και ΟΣΕ αποτελεί την ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ των όσων υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε σχετικά με την παρουσία του ΟΣΕ ( σιδηρο-δρομικών γραμμών και άλλων υποδομών) στην Λάρισα.
Προφανώς για την Αθήνα δεν ισχύουν τα όποια «προσκόμματα» περί «απαγορευτικού κόστους» , περί «περαιωμένου έργου ηλεκτροδότησης» και άλλων τινών που παρουσιάσθηκαν για την πόλη μας, τόσο από τον ΟΣΕ όσο και από τον Δήμο Λαρισαίων.
Προφανώς μόνο για τη Αθήνα ισχύουν τα οφέλη απόδοσης χώρων των γραμμών και η διαμόρφωσή τους σε χώρους πρασίνου και αναψυχής.
Προφανώς μόνο για την Αθήνα ο ΟΣΕ παραχωρεί στρέμματα ιδιοκτησίας του για κοινή χρήση των γειτονιών.
Προφανώς μόνο ο Δήμος Αθηναίων μπορεί και πέτυχε αυτό που η Λάρισα χρόνια θεσμοθέτησε στο ΓΠΣ και χρόνια ζητά.
Αλλά, προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, η ίδια με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου ανατρέπει την διεκδίκησή της συμφωνώντας ( κατά πλειοψηφία) σε ένα μπαράζ «υπογειοποιήσεων των δρόμων».
Προφανώς, η Λάρισα δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος συνομιλητής με διεκδικητικότητα διότι, στο υπό έγκριση ΓΠΣ από τη μία αποδέχεται την υπογειοποίηση ( ή εναλλακτικά την μερική υπογειοποίηση με παραλλαγή του υπόλοιπου τμήματος έξω από την πόλη) και από την άλλη, αποδέχεται μοιρολατρικά ότι είναι «ανέφικτο»!
Εμείς επιμένουμε ότι,
στη Λάρισα των Μεσογειακών Αγώνων,
στη Λάρισα που αποτελεί τον πρώτο Περιφερειακό Δυναμικό Πόλο Ανάπτυξης για το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας,
οφείλουν η Πολιτεία και ο ΟΣΕ να αποδώσουν την βέλτιστη λειτουργική και Περιβαλλοντική παρουσία των γραμμών και των άλλων υποδομών του ΟΣΕ μέσα στην πόλη μας.
Η Λάρισα, οι Λαρισαίοι και οι γειτονιές της αξίζουν, τουλάχιστον, όσα και η Αθήνα και οι Αθηναίοι.
ΑΛΛΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΟΓΕΙΩΣΗΣ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟ!!!
Συνάντηση Λιάπη - Φούρα
Εντός του 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής της Πάτρας
15/03/07 19:18
Πάτρα
Μέσα στο 2008 αρχίζει η υπογειοποίηση τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμή της Πάτρας, δήλωσε ο υπουργός Μεταφορών Μ.Λιάπης μετά τη συνάντηση με το δήμαρχο Ανδρέα Φούρα στην αχαϊκή πρωτεύουσα. Ανακοινώσεις και για τη σιδηροδρομική σύνδεση με Αθήνα-Θεσσαλονίκη-Ευζώνους, καθώς και το πατρινό τραμ.
Ο κ. Λιάπης επισκέφθηκε την Πέμπτη την Πάτρα και ανακοίνωσε ότι αποφασίστηκε η υπογειοποίηση πέντε χιλιομέτρων της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πάτρα. Όπως ανέφερε «ήδη έχουν γίνει οι σχετικές μελέτες και το έργο αναμένεται να αρχίσει μέσα στο επόμενο έτος».
Ακόμη, δήλωσε ότι το τρένο σε λίγα χρόνια θα ενώσει την Πάτρα με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τους Ευζώνους με διπλή ηλεκτροκινούμενη γραμμή υψηλών ταχυτήτων και τόνισε ότι «θα είναι ένα σιδηροδρομικό δίκτυο εφάμιλλο των ευρωπαϊκών».
Αναφορικά με τη δημιουργία γραμμής τραμ στην Πάτρα, ο κ. Λιάπης είπε ότι έχει δοθεί η εντολή για χρηματοδότηση της μελέτης με 1.000.000 ευρώ, ενώ πρότεινε προς τους φορείς να υλοποιηθεί το έργο μέσω σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αφού όπως δήλωσε «δεν έχουμε τη δυνατότητα να το εντάξουμε στο Δ' ΚΠΣ, γιατί προηγούνται άλλα έργα υποδομών για το σιδηρόδρομο».
Στην συνέχεια, ο υπουργός Μεταφορών επιθεώρησε τα σιδηροδρομικά έργα που γίνονται στον Πλάτανο Αχαΐας και ειδικά στη σήραγγα Πλατάνου για διπλή γραμμή, μήκους 2.292 μέτρων, τη γέφυρα του ποταμού Λαδοποτάμου, μήκους 109 μ. και τη σήραγγα Τράπεζας για διπλή γραμμή, μήκους 2.748 μέτρων. Ο κ. Λιάπης επεσήμανε ότι τα έργα προχωρούν με γοργούς ρυθμούς, εντός των χρονοδιαγραμμάτων και θα έχουν ολοκληρωθεί μέσα στο 2010.
, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΩΣ Τ.Ε.Ε. Κ-Δ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
Η θέση αυτή εκφράσθηκε από το Τ.Ε.Ε. Κ-Δ Θεσσαλίας με τον εκπρόσωπό του Αντιπρόεδρο κο Ντίνο Διαμάντο ( και υιοθετήθηκε) από την σύσκεψη των φορέων της πόλης που έγινε με πρωτοβουλία του Δημάρχου Λαρισαίων κου Κ. Τζανακούλη, το 2001.
"ΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΤΜΗΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ & ΔΥΤ. ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Καλλιθέας 7 -Λάρισα
τηλ. 535 615/257 866
Λάρισα 21 Μαρτίου 2001
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Θέμα: Υπογείωση ή όχι οδού Εχεκρατίδα
Τον τελευταίο καιρό γίνεται δημόσια συζήτηση για την υπογείωση ή όχι της οδού Εχεκρατίδα στη συνοικία Νεράιδα της Λάρισας, για δημιουργία υπόγειας διάβασης σε σχέση με τις σιδηροδρομικές γραμμές. Επί του θέματος αυτού η ΔΕ του ΤΕΕ θεωρεί σκόπιμο να τονίσει τα εξής:
1. Σύμφωνα με την αρ. 63819/2836 (ΦΕΚ 1042/31-10-86) απόφαση του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ που αφορά στην έγκριση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας, αναφέρεται ως βασικός στόχος για την Πολεοδομική Ανάπτυξη της Λάρισας ο υποβιβασμός κατά 6 μέτρα της στάθμης των σιδηροδρομικών γραμμών κυκλοφορίας μέσα στην πόλη, συμπεριλαμβανομένων των γραμμών του επιβατικού σταθμού και της γραμμής προς Βόλο από τη σημερινή γέφυρα της Εθνικής Οδού Τρικάλων – Βόλου (χλμ 346,5) έως τη γέφυρα του συλλεκτήρα ΙΙ (χλμ 351) .
Η πόλη, επομένως, έχει προτείνει και η Πολιτεία επίσημα έχει αποδεχθεί, ότι προϋπόθεση για την πολύπλευρη ανάπτυξη της Λάρισας με την ταυτόχρονη δημιουργία ευρύτατα κοινόχρηστων χώρων με πολλαπλές χρήσεις και δραστηριότητες (πράσινο, αθλητισμός, πολιτισμός κ.λ.π), αποτελεί η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών σε όλο το μήκος που αναφέρει η ανωτέρω απόφαση.
2. Το συνολικό κόστος ενός τέτοιου έργου είναι ασφαλώς μεγάλο. Θεωρούμε όμως ότι είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί, έστω και μακροπρόθεσμα, δεδομένου ότι οι προοπτικές ανάπτυξης της Λάρισας προς κάθε κατεύθυνση είναι τεράστιες.
3. Η κατασκευή υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις με τις σιδηροδρομικές γραμμές (Εχεκρατίδα, Βόλου, κ.λ.π.) ουσιαστικά αναιρεί κάθε προοπτική υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών στο μέλλον. Ταυτόχρονα θα δημιουργήσει σοβαρότατη περιβαλλοντική επιβάρυνση στην ευρύτερη περιοχή της υπόγειας διάβασης και τεράστια τεχνικά και οικονομικά προβλήματα στις αντίστοιχες ιδιοκτησίες.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το συνολικό κόστος των υπογείων διαβάσεων προκύπτει το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών δεν είναι τόσο δυσβάστακτη από οικονομικής άποψης, ενώ τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στην πόλη και την προοπτική ανάπτυξης της είναι τεράστια από κάθε άποψη.
Άλλωστε η περίπτωση υπογείωσης των σιδηροδρομικών γραμμών σε περιοχές μικρότερης σημασίας από τη Λάρισα (π.χ. Πλαταμώνας) δείχνει ότι το ζήτημα αυτό είναι βασικό θέμα επιλογής και προτεραιοτήτων.
4. Πιστεύουμε ότι η πόλη συνολικά, ανεξάρτητα από μεμονωμένες επιδιώξεις συνοικιών ή πολιτών, δεν πρέπει να συναινέσει στη δημιουργία υπόγειων διαβάσεων στις κύριες διασταυρώσεις, γιατί κάτι τέτοιο θα εμπόδιζε οριστικά την μελλοντική επίλυση βασικών προβλημάτων που σχετίζονται με την Ανάπτυξη της Λάρισας και θα αναιρούσε την προοπτική για την δημιουργία μιας μεγάλης κοινόχρηστης ζώνης στην καρδιά της πόλης, ικανή να δώσει όχι μόνο λύσεις στα περιβαλλοντικά και αναπτυξιακά προβλήματα της πόλης, αλλά και νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία.
Κατά την άποψη μας το πρόβλημα της επικοινωνίας των συνοικιών θα πρέπει να αντιμετωπισθεί προσωρινά, με ελεγχόμενες ισόπεδες διαβάσεις οχημάτων και ανισόπεδης διάβασης πεζών, μέχρις ότου καταστεί δυνατή η υπογείωση των σιδηροδρομικών γραμμών, δηλαδή η εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Λάρισας.
Για Διοικούσα Επιτροπή
Ο Πρόεδρος
Πέτρος Ηλιάδης"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)