Περιφερειακές εκλογές Νοεμβρίου
Υποψήφιος Περιφερειάρχης Κώστας Αγοραστός
Δευτέρα, 9 Αυγούστου 2010
Δήλωση ΚωνσταΝτίνου Διαμάντου
Η εκλογή του 1ου αιρετού Περιφερειάρχη συμπίπτει με την μεγάλη οικονομική κρίση που έχει φέρει σε απόγνωση τους πολίτες. Ταυτόχρονα όμως, στην Ελλάδα διαπιστώνεται και μία βαθιά πολιτική κρίση, με τους πολίτες θυμωμένους αλλά και αποφασισμένους να μην επιτρέψουν περαιτέρω, τη διολίσθηση προς την πτώχευση, μέσα από ένα «μνημόνιο ιστορικών λαθών και συμβιβασμών».
Οι πολίτες απαιτούν μία άλλη πολιτική πρόταση για το μέλλον, μία πρόταση ελπίδας.
Και θα το εκφράσουν με υπεύθυνη πολιτική στάση στις Περιφερειακές εκλογές στέλνοντας μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Σε κείνους που αποδέχθηκαν με «κατεβασμένα τα χέρια» ότι τους επέβαλλε το ΔΝΤ στο οποίο με παλινωδίες και λάθη οδήγησαν τη χώρα. Αλλά, και σε κείνους που πρέπει να τολμήσουν και να μην κάνουν πίσω, σε μία «διαφορετική πρόταση απαλλαγής από το Μνημόνιο και δημιουργίας σταθερού κλίματος εμπιστοσύνης» με πολιτική Σταθεροποίησης αλλά, και Ανάπτυξης.
Στη μάχη αυτή του Νοεμβρίου, η Περιφέρεια Θεσσαλίας βρίσκεται σε ένα δικό της «σταυροδρόμι»: Επιλέγει το δρόμο της μάχης για την ανάπτυξη, μέσα από έργα και υποδομές που χρόνια διεκδικούσε και έβαλε σε ένα σταθερό χρονοδιάγραμμα την τελευταία 5ετία και σήμερα «αμφισβητούνται και ακυρώνονται» αλλά, και μέσα από δράσεις ενίσχυσης του παραγωγικού της δυναμικού, ή, επιλέγει τον δρόμο της στασιμότητας και της «οπισθοχώρησης».
Στη μάχη αυτή του Νοεμβρίου, η Περιφέρεια Θεσσαλίας χρειάζεται το πρώτο της αιρετό σχήμα να είναι απόλυτα διεκδικητικό και απόλυτα συνεπές σε ότι αφορά τη διασφάλιση του Στρατηγικού Σχεδίου Ανάπτυξης που, ιδιαίτερα τα τελευταία 5 χρόνια, υλοποίησε έργα και δρομολόγησε μεγάλα έργα που επί χρόνια είχαν «βαλτώσει».
Οι πολίτες της Θεσσαλίας δεν αξίζουν να μπουν στο περιθώριο.
Η υποψηφιότητα του Κώστα Αγοραστού, ενός ανθρώπου που γαλουχήθηκε στην Αυτοδιοίκηση ( η συμβολή του δε, στην νίκη του 1998 στον Δήμο Λαρισαίων ήταν διακριτά καθοριστική) αποτελεί εγγύηση για διεκδικητική και βαθιά πολιτική εκπροσώπηση των πολιτών της Θεσσαλίας. Η στήριξή του αποτελεί μία σταθερή πολιτική στάση αλλά, και μία σταθερή πολιτική αξία. Και αυτό θα πράξω με όλες μου τις δυνάμεις και από όποια θέση μάχης.
Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010
ΔΗΛΩΣΗ ΚωνσταΝτίνου Διαμάντου (7-8-2010)
Με συνείδηση και θάρρος απευθύνθηκα στους δημότες του νέου μετά τον Καλλικράτη δήμου Λαρισαίων πριν τρεις μήνες, ανακοινώνοντας ευθύς εξαρχής την πρόθεσή μου να κατέλθω υποψήφιος δήμαρχος Λαρισαίων. Σήμερα, διατρανώνω την απόφασή μου αυτή να λάβω μέρος στην προεκλογική εκστρατεία, ακόμη και χωρίς την κομματική στήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Άλλωστε, από την πρώτη στιγμή, χωρίς μισόλογα, όντας μέλος της γνωστό και όχι απόκρυφο, χωρίς «στρουθοκαμηλισμούς», κατέθεσα την πρότασή μου για ένα «νέο ξεκίνημα ελπίδας» μέσα από ένα Αυτοδιοικητικό Κίνημα «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟ».
Είθισται, βέβαια, οι υποψήφιοι να επιδιώκουν να λαμβάνουν το «χρίσμα» από την κεντρική κομματική σκηνή. Άλλοι αντί αυτού, λαμβάνουν απλώς «στήριξη». Και κάποιοι, αφού τα λάβουν, ανειλικρινώς δηλώνουν στη συνέχεια, ότι αφήνουν στην άκρη την κομματική ταυτότητα, για να απευθυνθούν «υπερκομματικά» στο λαό.
Δεν θα παίξω με τις λέξεις, ούτε με την αλήθεια. Και ως εκ τούτου, δεν θα ισχυρισθώ ότι ένα «χρίσμα» δεν είναι χρήσιμο, από την άποψη των κομματικών μηχανισμών, που βοηθούν στη συλλογή ψήφων. Στοιχίζει, άλλωστε, και σε συναισθηματικό επίπεδο, για έναν άνθρωπο που κλήθηκε 12 μέρες πριν τις εκλογές να στηρίξει ένα κόμμα, «βάζοντας πλάτη» με την έκτακτη συμμετοχή του στο ψηφοδέλτιο. Και δεν μιλώ μόνο για τον εαυτό μου, αλλά κυρίως για τον κόσμο εκείνο, που εμπιστεύθηκε και επένδυσε για το μέλλον στο νέο πρόσωπο, και τώρα, βλέποντας μία άλλη, καταναγκαστική επιλογή, νιώθει τη διάψευση, πιθανόν και την απογοήτευση και την οργή, για μία «πολιτική επιλογή με το βλέμμα στο παρελθόν».
Όμως, ερωτώ με ευθύτητα τον κάθε ένα συμπολίτη – ψηφοφόρο:
-Θα αρκεστούμε για μία ακόμη φορά σε στερεοτυπικά σχήματα και λογικές καθεστωτισμού;
-Θα υποχωρήσουμε από τη δύναμη της αδράνειας και της επανάληψης χρόνιων τακτικών, που μας έχουν απογοητεύσει;
-Θα ξανασυμβιβαστούμε στην αναπαραγωγή μικρομέγαλων παραγοντισμών στο «σπίτι μας», στο δήμο μας,
μόνο και μόνο επειδή,για «διλλήματα παλαιού τύπου» επιφυλασσόμαστε να επιχειρήσουμε τη Μεγάλη Ανατροπή;
Το Κόμμα του «ΚΑΝΕΝΑ» στις δημοσκοπήσεις και τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης άλλα πράγματα φανερώνει. Ότι ο κόσμος, δηλαδή ΕΜΕΙΣ, διεκδικούμε για μας και τα παιδιά μας το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ. Την επεναγκατάσταση του Ήθους και της Διαφάνειας στην καθημερινότητά μας, την Ανάταση στο ηθικό και την ψυχολογία μας, το Τέρμα στις δοσοληψίες πίσω από κλειδωμένες για τον πολίτη πόρτες.
Από τις συνεχείς και αδιάλειπτες επαφές και διαλόγους μου με τους δημότες Λαρισαίους, συνειδητοποιώ καθημερινά ότι η υποψηφιότητά μου, με υπέρβαση των κομματικών ορίων, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ συμπολιτών μου, που επί χρόνια προτιμούσαν να μένουν σπίτι τους, επειδή δεν τους εξέφραζε η έπαρση της καθεστωτικής εξουσίας και δεν τους ενέπνεε η εναλλαγή των κομμάτων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δίνει τη δυνατότητα, να εκφράσουν αυθεντικά αυτό που αισθάνονται σήμερα και συνομολογούν στις καθημερινές τους κουβέντες και να επιλέξουν με καθαρά αυτοδιοικητικά κριτήρια για την καθημερινότητά τους και την ποιότητα ζωής τους, στέλνοντας ταυτόχρονα και ένα σημαντικό μήνυμα σε αποδέκτες που επιτέλους, οφείλουν να αφουγκράζονται τις τοπικές κοινωνίες, και όχι απλά, να τις καλούν να «πληρώσουν το μάρμαρο».
Καλώ λοιπόν, να μας προσεγγίσουν οι Λαρισαίου εκείνοι που επιλέγουν την Ανανέωση και την Εξυγίανση στο νέο Δήμο Λαρισαίων. Απευθύνομαι στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που επιθυμούν να δώσουμε μαζί σάρκα σε έννοιες, όπως η ανατροφοδότηση του πολιτικού λόγου με τις μειλίχιες σκέψεις μας και τις απαραγράπτες διαχρονικές αρχές της Ελλάδας και της κοινωνίας της, και η ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ των αποφάσεων για έργα και δράσεις στην περιοχή μας, τη γειτονιά μας.
Εμψυχώνω και ευχαριστώ και όλους εκείνους, που δεν ενδίδουν σε «ηγεμονικές» πιέσεις και πειθαναγκασμούς απερχόμενων, για να διαλέξουν τη δήθεν σιγουριά «της πεπατημένης». Η όποια υποσχεσιολογία του μερικού και του μικρού δεν μπορεί να πείσει ότι μπορεί να λύσει το όλον και το μεγάλο που προσδοκά σήμερα στο σύνολό της η τοπική μας κοινωνία. Ο κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζεται ως ένας υποδεέστερος κομπάρσος και χειροκροτητής των δήθεν πρωταγωνιστών της τοπικής μας ιστορίας. Οι όποιοι «μηχανισμοί» είναι γνωστοί και τους αντιπαρέρχεται ο πολίτης που αντιστέκεται στο παλιό, που πιστεύει στο καινούργιο.
Ώρα από τις φωτογραφίες της «μάζας», να περάσουμε στην αδιαμεσολάβητη και συνεργατική σχέση με τον πολίτη. Ώρα για έμπνευση, ανάδραση και εγκαρδίωση, ώστε να αντιμετωπίσουμε μαζί τη σημερινή Κρίση, που, για κάθε κοινότητα πολιτών, έχει, δυστυχώς για τους υπαίτιους, ονοματεπώνυμο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)